Όλα δείχνουν πως «κλείδωσε» για τα μέσα Μαΐου η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα και η εκεί συνάντηση με τον Ερντογάν, σε συνέχεια τής Διάσκεψης τής Αθήνας, που έθεσε το πλαίσιο τής «νέας σελίδας» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας -σπάνια από επίσημες ενημερώσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη- οι διμερείς επαφές μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών, στα πλαίσια του λεγόμενου πολιτικού διαλόγου συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Για τις 22 Απριλίου είναι προγραμματισμένη η συνάντηση για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ενώ μέσα στον ίδιο μήνα αναμένεται να πραγματοποιηθεί και η προπαρασκευαστική συνάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος και του τούρκου ομολόγου του με θέμα τον σχεδιασμό των από κοινού δράσεων σε τομείς της λεγόμενης «θετικής ατζέντας» (οικονομική συνεργασία, τουρισμός, χορήγηση βίζας κ.α.).
Η Χώρα μας συνεχίζει να κινείται στην λογική τής «πάση θυσία» διατήρησης των «ήρεμων νερών», ενώ κατ’ εντολή των ΗΠΑ προωθεί μια σειρά διευθετήσεις με την Τουρκία. Αγοράζουμε χρόνο και πρόσκαιρη ηρεμία, αποδεχόμενοι όμως δια της ολισθήσεως την υποχώρηση σε μια σειρά τουρκικών διεκδικήσεων. Τι μεσολάβησε, όμως, από την διάσκεψη του Δεκεμβρίου; Η, από κοινού, συμφωνία για αποφυγή ενεργειών και δηλώσεων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένταση και δίνει στην Τουρκία την έξωθεν καλή μαρτυρία που είχε ανάγκη για την επαναπροσέγγιση με την Δύση, παράγοντας ήδη αποτέλεσμα, όπως το ξεμπλοκάρισμα της αναβάθμισης των τουρκικών F-16 (μαζί με ένα συνολικό πακέτο εξοπλισμών) από τις ΗΠΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν πάψει οι προκλήσεις, τόσο με λόγια, όπως οι προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν για την Κύπρο, όσο και με έργα, όπως οι συχνές NAVTEX της Τουρκίας, που δεσμεύουν περιοχές του Αιγαίου, προκαλώντας αμηχανία στην Αθήνα. Στο όνομα του διαλόγου, τα παραπάνω αποσιωπούνται ως λεπτομέρειες. Άλλωστε, προέχει η «θετική ατζέντα» που παράγει ήδη αποτελέσματα και ο «πολιτικός διάλογος» για τα μείζονα προβλήματα των «θαλάσσιων ζωνών» που πρέπει να επιταχυνθεί, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη.
Έχουν τεθεί οι βάσεις για μια μεγάλη αναδιανομή σε ολόκληρη την Μεσόγειο εν μέσω μεγάλων γεωπολιτικών σεισμών στην ευρύτερη περιοχή μας. Η αναβάθμιση της ισχύος της Τουρκίας, η επιδίωξή της να καταστεί σημαντικός βραχίονας στην ασφάλεια της περιοχής, καθώς και τα διαρκή της παζάρια με την συλλογική Δύση αποτελούν υπαρξιακή απειλή για τον Ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Απέναντι σε αυτήν την απειλή θα ήταν απαραίτητο να αντιταχθεί μια Εθνική Στρατηγική Άμυνας από κοινού Ελλάδος και Κύπρου. Αντί γι’ αυτό, έχουμε την πλήρη πρόσδεση της «ελληνικής» εξωτερικής πολιτικής -εσχάτως και της πολιτικής ελίτ στην Κύπρο- στο αμερικανοΝΑΤΟϊκό άρμα και της συμμετοχής της σε όλες τις τυχοδιωκτικές του κινήσεις στην περιοχή μας.
Διάφορα κέντρα, τόσο εντός της Χώρας όσο και εκτός αυτής, προωθούν τις «Πρέσπες του Αιγαίου» ως διέξοδο στις λειτουργικές σχέσεις. Θυσιάζονται έτσι πάγια Εθνικά συμφέροντα στο όνομα της «προσέγγισης». Πρώτο θύμα η Κύπρος και η ενιαία αμυντική πολιτική των δυο Κρατών που μένει κενό γράμμα, ενώ η Άγκυρα σταθερά προωθεί την τουρκοποίηση συνολικά του νησιού. Δεύτερο θύμα η αποτρεπτική ισχύς της Χώρας μέσω του διαρκούς αποπροσανατολισμού των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τον αντικειμενικό σκοπό της Άμυνας της Χώρας στο όνομα των ΝΑΤΟϊκών υποχρεώσεων. Μένει να φανεί τους επόμενους μήνες ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι σχεδιασμοί θα επιβληθούν στην ίδια την κοινωνία, που ακόμα καταγράφεται ως το βασικότερο εμπόδιο στην απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας.
Γιώργος Μάστορας
