Εάν μας ζητούσαν να χρησιμοποιήσουμε μόνο μια λέξη για να περιγράψουμε αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε, συλλογικά και προσωπικά, αυτή η λέξη θα ήταν η Αλήθεια.
Η Α-λήθεια, ως μη λήθη, είναι καθαρή από κάθε ψευδούς περιεχομένου ζώσα μνήμη. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία, ο θεμέλιος λίθος κάθε άποψης και -κυρίως- πρακτικής εφαρμογής της Ελεύθερης Ελληνικής Σκέψης, που επιθυμεί να συμβάλλει ενεργά στην απελευθερωτική διαδικασία από τις καθεστωτικές νοοτροπίες καθίζησης και όχι να μπερδέψει, να συγχύσει, να στρεβλώσει. Κάθε τέτοια άποψη οφείλει -πρώτα από όλα- να είναι γνήσια ειλικρινής, να αποκαλύπτει την Aλήθεια σε όλο της το εύρος, να μην μπερδεύει, αλλά, αντιθέτως, να βοηθά κάθε έναν που την «κοινωνεί», να ξεδιαλύνει μέσα του και γύρω του το σκότος της διεστραμμένης μορφής της πολιτικής, που παραμορφώνει σκόπιμα την πραγματικότητα. Η χειρότερη μορφή ψεύδους προκύπτει όταν μικρές δόσεις αλήθειας αναμειγνύονται με τερατώδη ψέματα. Γι’ αυτό, λοιπόν, Αλήθεια σημαίνει, πρώτα και πάνω από όλα, Ειλικρίνεια, σημαίνει αναζήτησή της, δίχως τους παραμορφωτικούς φακούς οποιουδήποτε «βολέματος». Επομένως, κάθε σοβαρή επιλογή στην ζωή μας οφείλει να είναι συνειδητή και συνεπής.
Εάν χρειάζεται να προσθέσουμε κάποιες ακόμη λέξεις δίπλα στην Αλήθεια ως απαραίτητες συνδετικές έννοιες, αυτές θα ήταν Γνώση, Κατανόηση, Συνείδηση. Σε μια κλιμακωτή πορεία αυτοαναγνώρισης, η Γνώση είναι ανώτερη από την άποψη, η Κατανόηση από την Γνώση, η Συνείδηση από την Κατανόηση. Οι άνθρωποι εκείνοι που κατανοούν ή έστω επιχειρούν έντιμα και σοβαρά να δρομολογήσουν τον εαυτό τους σε μια τέτοια πορεία, μπορούν να συνεννοηθούν, να συνυπάρξουν και να δράσουν από κοινού σε πολύ σημαντικά θέματα, ακόμη κι αν τυχόν έχουν διαφορετικές απόψεις σε επιμέρους ζητήματα. Εάν μας ενδιαφέρει η Συνείδηση ως πρώτιστο προτέρημα, αυτό γίνεται γιατί ενδιαφερόμαστε να εμφανιστεί κάποια στιγμή το είδος του Συνειδητού Ανθρώπου. Κι αυτό, γιατί οι πράξεις ενός τέτοιου ανθρώπου, ακόμη και μέσα στις όποιες αναμενόμενες ατέλειες και πιθανά «στραβοπατήματα» στην καθημερινή συμπεριφορά του, είναι που μπορούν να έχουν πραγματική Σημασία και Αξία, εφόσον αποτελούν το προϊόν συνειδητών πράξεων.
Το περιεχόμενο των συνειδητών πράξεων έχει να κάνει με το ότι ξέρουμε τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε, πως το κάνουμε, ποιο είναι το ιστορικό υπόβαθρο και οι εξωτερικές συνθήκες την «ώρα» που δημιουργούμε και πράττουμε, ποια είναι τα κίνητρα και οι προθέσεις μας, ποιες είναι οι επιρροές που δεχόμαστε. Ο άνθρωπος αυτός γνωρίζει το πως να είναι χρήσιμος στον εαυτό του, στην Κίνηση Ιδεών στην οποία συμμετέχει, στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας κοινωνίας ανάλογης όπως η Αλήθεια που υπερασπίζεται. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ακριβώς επειδή είναι Συνειδητός και Ξεχωριστός, ένας Ελεύθερος Έλληνας, δεν μπορεί να είναι δούλος. Ακόμη κι αν χρειαστεί να φυλακιστεί για την ιδιότητά του αυτή. Ακόμη κι αν χρειαστεί να χάσει την ζωή του…
Αυτός ο Συνειδητός και Ξεχωριστός Ελεύθερος Έλληνας βρίσκεται σε ολοκληρωτική αντιδιαστολή με τις απόψεις και τις επακόλουθες πράξεις των συμπατριωτών μας εκείνων, οι οποίοι στην ουσία δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν, αλλά παρόλα αυτά αρέσκονται να νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα, παγιδευμένοι σε μια σταθερή -όσο και πολύ βολική γι’ αυτούς- ψευδαίσθηση. Μακριά από τις Ιδέες και τον Αγώνα μας, «ξερόλες», οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν την Ιδεολογία «μας», αλλά στην πραγματικότητα είναι «παρτάκηδες» που διαστρεβλώνουν και προσβάλλουν βάναυσα με την ατομοκεντρικά χυδαία συμπεριφορά τους τον βαθύ πυρήνα της Αιώνιας Ιδέας του Ελληνισμού, στην οποία δεν ανήκουν ούτε καν ως λαθρεπιβάτες «τουρίστες»…
Σε πείσμα των μοντέρνων καιρών της ατιμίας, της ανηθικότητας και της λήθης, κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας θα συνεχίσει να αγωνίζεται και να προσπαθεί να αφαιρεί από την πραγματικότητα το ψεύδος που δημιουργεί, συντηρεί, εξελίσσει και ανασυνθέτει συνεχώς η αφύσικη και ανθελληνική κυριαρχία του συστήματος, το οποίο προσδοκεί να υποβιβάσει την Πατρίδα και τον Λαό σε ένα μόνιμο εφιαλτικό καθεστώς εθνικής και κοινωνικής, συλλογικής και προσωπικής, δουλείας.
Γι’ αυτό και δεν καταφεύγουμε σε εύκολες «λύσεις» αποπροσανατολισμού, δεν επιλέγουμε την φυγή σε «θερμά κλίματα», αλλά μένουμε σταθεροί στις μεταβολές των εποχών της Πατρίδας μας, πολεμώντας για να φέρουμε το ζεστό αναζωογονητικό και απελευθερωτικό φως του Ήλιου στον πιο κρύο χειμώνα καταχνιάς και κατοχής του Έθνους.
Ο Αγώνας για την απόκτηση της Ελευθερίας, η αναζήτηση της Ευτυχίας, η προσπάθεια ανακάλυψης και συμπόρευσης δια βίου με την Αλήθεια αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελεύθερης Ελληνικής Σκέψης. Ακόμη κι αν στην μακρόχρονη και δύσκολη αυτή πορεία «σκοντάψουμε» και πέσουμε, επιβάλλεται να ξανασηκωθούμε. Ακόμη κι αν κάνουμε «λάθη», οφείλουμε -διδασκόμενοι από αυτά- να τα διορθώσουμε. Ακόμη κι αν «χάσουμε» μάχες σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο, αυτό που επί της ουσίας μετράει είναι να κερδίσουμε τον πόλεμο, τόσο τον «μικρό» όσο και τον «μεγάλο», σύμφωνα με τις διδαχές ενός «καταραμένου» Φιλόσοφου του περασμένου αιώνα.
Γιώργος Μάστορας
