Ένα άσχημο, πολύ άσχημο, φάντασμα του παρελθόντος επέστρεψε για να ταράξει, έστω και για λίγο, ξανά τις ζωές μας. Ο λόγος για τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ο οποίος, αφού έλυσε τον «γόρδιο δεσμό» των Ελληνοτουρκικών διαφορών, επισημαίνοντας το «διεθνές αρνητικό κλίμα» και συνηγορώντας υπέρ της προετοιμασίας για «επώδυνες λύσεις», τώρα βάλθηκε να «επιλύσει» και το πρόβλημα του κορονοϊού.
Λειτουργώντας ως συνήγορος υπεράσπισης της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Σημίτης θεωρεί ότι όλα έγιναν όπως πρέπει το προηγούμενο διάστημα. Δεν διαπιστώνει κανένα πρόβλημα με το ανεξέλεγκτο «άνοιγμα» του τουρισμού, αλλά του αρκεί η επισήμανση μόνο ότι «αυτά υπήρχαν και σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη». Δεν είδε, βεβαίως, ότι και στα κράτη που αναφέρει θερίζει ο κορονοϊός. Δεν βλέπει κανένα πρόβλημα με την ανυπαρξία κάθε σχεδίου στήριξης της Δημόσιας Υγείας. Οι ψευδείς (και ως εκ τούτου επικίνδυνες και εγκληματικές) διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη του είναι αρκετές. Και ας βρίσκεται το ΕΣΥ στα όριά του πριν καν κορυφωθεί το δεύτερο κύμα.
Επίσης, δεν αντιλαμβάνεται κανένα πρόβλημα στον «συνωστισμό» στα ΜΜΜ. Λογικό ακούγεται για έναν άνθρωπο που δεν πρέπει να έχει μπει ποτέ στην ζωή του σε λεωφορείο, τρόλεϊ ή τραίνο… Λίγο ακόμα και ο Σημίτης θα υιοθετούσε την απειλή του «Μπουμπούκου» Σπύρου-Άδωνη Γεωργιάδη, ότι για να ενισχυθούν τα ΜΜΜ πρέπει να γίνουν περικοπές στις συντάξεις.
Ο εθνομηδενιστής και γεννήτορας του «εκσυγχρονισμού» τύπος αυτός, που υπηρέτησε το σύστημα της διαφθοράς και προώθησε την αποεθνικοποίηση του Τόπου με ιδιαίτερο ζήλο, αισθάνεται την απόρριψη της κοινωνίας και πάσχει από το σύνδρομο της «στυμμένης λεμονόκουπας». Αυτό το σύνδρομο του βγαίνει και τώρα. Πάντοτε στα λεγόμενά του απουσιάζει και η ελάχιστη ένδειξη αυτοκριτικής, καθώς συνεχώς έφταιγαν πάντοτε οι άλλοι και ποτέ αυτός. Για την προδοσία των Ιμίων έφταιγαν μόνο οι Στρατιωτικοί και όχι φυσικά ο ίδιος. Για την ληστεία του Χρηματιστηρίου έφταιγαν εκείνοι που έπαιξαν και πιάστηκαν κορόιδα. Το μόνο που είχε πει τότε ο θλιβερός πρωτοπόρος του «εκσυγχρονισμού» ήταν η έκφραση της «λύπης» του για τον κόσμο, ο οποίος έχασε τα λεφτά του στον «κουβά» του Χρηματιστηρίου. Ο επικεφαλής μιας κυβέρνησης, η οποία έχωσε αρκετούς αφελείς στον λάκκο των λεόντων, που έβγαλε μέχρι και προεκλογικές αφίσες για να διαφημίσει τον χρηματιστηριακό τζόγο, που οι υπουργοί της λειτουργούσαν σαν κράχτες και αβανταδόροι, μόνο την «λύπη» του αισθάνθηκε υποχρεωμένος να εκφράσει, χωρίς καν δυο λόγια (έστω και υποκριτικής) αυτοκριτικής. Αυτό εκφράζει το ηθικό ανάστημα του εν λόγω πολιτικάντη. Ακόμη και για την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004, δεν έφταιξαν τα 8 χρόνια διακυβέρνησης από τον ίδιο, αλλά ο «χαζός του χωριού», Γιωργάκης Παπανδρέου, ο οποίος ανέλαβε το κόμμα λίγο πριν τις εκλογές! Αυτό δείχνει το πολιτικό του ανάστημα, καθώς «την έκανε» από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ λίγο πριν την μάχη των εκλογών της 7ης Μαρτίου 2004, για να μην «φάει στη μάπα» την εκλογική συντριβή. Πολλοί είχαν «μυριστεί» τις προθέσεις αποχώρησής του τότε, ελάχιστοι όμως θα περίμεναν ότι θα είχε το θράσος να φορτώσει στον «μπούφο» Τζέφρυ και στο δίμηνο της τότε προεκλογικής περιόδου την δική του οκταετία διακυβέρνησης.
Έκτοτε, η πορεία του Σημίτη είναι γνωστή. Κινείται ως συνταξιούχος της πολιτικής, περιμένοντας την οποιαδήποτε ευκαιρία (όπως τώρα με τον κορονοϊό) για να παίρνει τον λόγο, να κουνάει το δάχτυλο στους Έλληνες, να εκθειάζει ακόμη και έμμεσα τον εαυτούλη του και να βλέπει, έστω και για λίγο το όνομά του στις εφημερίδες. Αυτό και τίποτα παραπάνω, καθώς οι εξελίξεις έδειξαν ότι δεν είχε τα φόντα να γίνει έστω «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ». Ο γιος του τελευταίου, όμως, δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να δεχθεί την «χείρα βοηθείας» του Σημίτη, μη αντιλαμβανόμενος ότι η συναίνεση του πρώην πασόκου πρωθυπουργού στο δικό του κυβερνητικό έργο (μετά το δικό του εγκληματικό και καταστροφικό για την Πατρίδα και τον Λαό) μόνο αηδία και οργή προκαλεί όχι μόνο στην συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, αλλά και στους μέχρι τώρα οπαδούς της ΝΔ.
Γιώργος Μάστορας
