Της Αργυρώς (Ρίκας) Θωμάκου
″Φλόγα του Ταινάρου″
Μέσα σε μια περιρρέουσα γκρίζα ατμόσφαιρα, μετά τη δολοφονία των παιδιών μας στα Τέμπη, με τη σκέψη μας να προσπαθεί μάταια να συμπαρασταθεί στον αβάστακτο πόνο των συγγενών και φίλων τους, φτάσαμε στη «Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας». Εμείς οι Ελληνίδες όμως δεν έχουμε ανάγκη τη σημερινή παγκόσμια ημέρα. Είμαστε και αισθανόμαστε καθημερινά ισότιμες με τους άνδρες. Θα τιμήσουμε και εμείς τη «γυναίκα», αλλά με τον δικό μας τρόπο. Με όπλα μας την Αλήθεια και την Ιστορική Μνήμη, θα τιμήσουμε την Ελληνίδα. Την δημιουργό και πυλώνα της Ελληνικής οικογένειας. Αυτού του μοναδικού κυττάρου, που συνενούμενο με εκατομμύρια άλλα παρόμοια απαρτίζουν την υπέροχη Ελληνική φυλή. Αυτήν την ξεχωριστή φυλή, η οποία από το λυκαυγές της ιστορίας, σε αυτήν την εσχατιά της χερσονήσου του Αίμου γεννά πολιτισμούς και ήρωες. Για τις γυναίκες των άλλων εθνοτήτων ας ασχοληθούν τα δικά τους Κράτη. Αν και έχω υπ’ όψιν μου κάποιους λαούς που σήμερα θα πρέπει να πλέκουν διθυράμβους για τις Ελληνίδες.
Σίγουρα σήμερα οι Γερμανοί, θα πρέπει να υμνούν την πριγκίπισσα Θεοφανώ. Την ωραιοτάτη και πολύ μορφωμένη Θεοφανώ αδελφή του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, που βασίλευσε στη Γερμανία ως αντιβασίλισσα από το 972 έως το 983 (επιτροπεύουσα τον τρίχρονο γιό της) και ουσιαστικά μεταλαμπάδευσε τον πολιτισμό του Βυζαντίου στην βάρβαρο τότε Δύση. Η Θεοφανώ με τους βυζαντινούς επιστήμονες και τεχνικούς που την ακολούθησαν μετέτρεψε τα συνονθυλεύματα των λασποκαλύβων, σε πόλεις, που να μοιάζουν λίγο με τις βυζαντινές. Μεταξύ άλλων, είναι η δημιουργός του γοτθικού ρυθμού και της καλλιέργειας της αμπέλου στην Καμπανία (σ.σ. Η περιοχή παράγει τον καμπανίτη οίνο, δηλαδή τη σαμπάνια).
Βέβαια αναφορά στις Ελληνίδες πρέπει να κάνουν και οι Ρώσοι. Σήμερα πρέπει να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους σε μια άλλη βυζαντινή πριγκίπισσα την Ζωή ή όπως μετονομάστηκε αργότερα Σοφία Παλαιολογίνα. Την ανιψιά του μαρμαρωμένου μας Βασιλιά, την σύζυγο του Ιβάν του Γ’ και μητέρα του Ιβάν του Δ’ του τρομερού. Όπως η Θεοφανώ, έτσι και η Σοφία με τους βυζαντινούς επιστήμονες και τεχνίτες που την ακολούθησαν έφερε τον πολιτισμό στην Ρωσία. Έκτισε ναούς, τα τείχη του Κρεμλίνου, όπως υπάρχουν και σήμερα, καθώς και το πολυεδρικό ανάκτορο το οποίο και σήμερα υποδέχεται τους ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται την Μόσχα. Αλλά αυτή η Παλαιολογίνα, έκανε ακόμα κάτι πολύ σημαντικότερο για τον Ελληνισμό: Κράτησε τους Ρώσους στην ορθοδοξία, αποκρούοντας τον θανάσιμο εναγκαλισμό που υφίσταντο τότε από τους παπικούς και μάλιστα σε μια εποχή που η μητρόπολη της ορθοδοξίας, το Βυζάντιο, είχε καταρρεύσει. (σ.σ. Ελπίζουμε να πέσουν στο κενό, όλες αυτές οι εγκληματικές “προσπάθειες” του εντολοδόχου πρωθυπουργού, να καταστήσει εχθρικό το ομόδοξο Έθνος των Ρώσων)
Πριν αναφερθούμε στις άλλες Ελληνίδες, θα πρέπει να τηρήσουμε το «από Θεού άρξασθαι». Οι Έλληνες ανυψώσαμε την γλυκιά Θεία γυναικεία μορφή της Θεοτόκου δίπλα στην Αγία Τριάδα, αλλά κυρίως τοποθετήσαμε την Παναγία μας στο πιο ζεστό μέρος της καρδιάς τους. Είναι η προστάτης, η αρωγός, η παρηγορήτρια μας και ταυτόχρονα η υπέρμαχος Στρατηγός που έχει οδηγήσει και σίγουρα θα οδηγήσει ξανά τον Στρατό μας σε νίκες. Έτσι και οι πρόγονοί μας είχαν ακόμα και στο Θείο ισότιμη τη γυναίκα με τον άνδρα. Στο αρχαιοελληνικό πάνθεον υπήρχαν ισάριθμες γυναίκες και άνδρες θεοί. Η γυναίκα Ρέα και η Ήρα είναι η αφετηρία της δημιουργίας του κόσμου, η Αθηνά είναι η θεά της σοφίας και του δίκαιου πολέμου, η Θέμις της δικαιοσύνης, η Δήμητρα της γονιμότητας και της γεωργίας κλπ. Μάλιστα στους αρχαίους προγόνους μας οι γυναικείες θεότητες υπερτερούσαν αριθμητικά και ποιοτικά, καθώς δίπλα σε όλες αυτές τις θεές υπήρχαν οι Νύμφες, οι Νηρηίδες, οι Δρυάδες και κυρίως οι Μούσες, οι προστάτιδες των τεχνών και των γραμμάτων. Γυναικείες μορφές επέλεξαν οι προγονοί μας για να προστατεύουν ότι αποκαλούμε ανώτερο πνευματικό πολιτισμό. Οι προγονοί μας όχι μόνο αφιέρωσαν το υπέρτατο μνημείο του πολιτισμού στην Αθηνά Παρθένο αλλά το στόλισαν και με γυναικείες μορφές, καθώς στη δυτική πλευρά του Παρθενώνα υπήρχαν 14 μετόπες με θέμα τους την Αμαζονομαχία. Τις Αμαζόνες, αυτόν τον γυναικείο λαό που κατάγονταν από τον θεό του πολέμου Άρη και τη Νύμφη Αρμονία.
Ας επανέλθουμε όμως στην ανθρώπινη φύση. Χιλιάδες χρόνια τώρα, αμέτρητες Ελληνίδες, με την ευαισθησία και τον πλούσιο ψυχικό κόσμο που διακρίνει τις γυναίκες, μεγαλούργησαν, διακρίθηκαν σε όλες τις εκφάνσεις του πολιτισμού, αλλά κυρίως θυσιάσθηκαν και δοξάσθηκαν για την Ελλάδα. Γνωρίζοντας ότι είναι πρακτικά αδύνατο ακόμα και τις σπουδαιότερες απ’ αυτές να αναφέρω, θα κάνω μια προσπάθεια να μνημονεύσω ενδεικτικά κάποιες ελάχιστες, ξεκινώντας από την Αρχαία Ελλάδα, για να τα μαθαίνουν όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι στην Αρχαία Ελλάδα η γυναίκα ήταν κλεισμένη στο σπίτι και ύφαινε. Μάλιστα στους Δωριείς και Αιολείς συμμετείχε και ψήφιζε στις αποφάσεις της πολιτείας. Φυσικά πάντα τις γυναίκες της σέβονταν, ακόμα και των εχθρών τους. Όπως για παράδειγμα ο Πλούταρχος γράφει για τον Μέγα Αλέξανδρο, ότι όταν πληροφορήθηκε ότι δύο αξιωματικοί του διέφθειραν γυναίκες μισθοφόρων διέταξε τον Παρμενίωνα να κάνει ανακρίσεις και αν αποδειχθεί αυτό να τους σκοτώσει σαν θηρία (…ως θηρία τιμωρησάμενον αποκτείναι…). Οι μεγάλες Ελληνίδες πρόγονοι μας ήταν πολλές και οι δραστηριότητές τους κάλυπταν ένα ευρύ φάσμα στην πολιτική, στον πόλεμο αλλά και στο δράμα. Οι γυναίκες ηρωίδες επιδεικνύουν αντοχή, υψώνουν το ανάστημά τους, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες μεγαλουργούν για να σώσουν την αξιοπρέπεια τους ή την οικογένειά τους, κάνοντας χρήση του μεγαλύτερου όπλου που διαθέτουν: Την ψυχική τους δύναμη.
Ποιός μπορεί να αγνοήσει τον συμβολισμό του μύθου των Δαναΐδων; Κατά τον οποίο οι 49 κόρες σκοτώνουν τους άνδρες τους και η 50η η Υπερμίστρα, η οποία συμβολίζει την προσωποποίηση της γυναικείας φύσης, ανοίγει την καρδιά της στον έρωτα, σώζει τον σύζυγό της και η ίδια γίνεται η προγιαγιά των Αργείων βασιλέων, ενώ οι άλλες καταδικάζονται στην απόλυτη ματαιότητα για τη βεβήλωση του ιερού θεσμού του γάμου. Σε μια προβολή αυτού του μύθου στον σημερινό κόσμο βλέπουμε τις γυναίκες που βλέπουν ανταγωνιστικά τους άνδρες, αυτοκαταδικάζονται να ζουν στην δυστυχία, το έργο τους είναι επίπονο αλλά μάταιο. Αληθινή και πλήρης ευτυχία μπορεί να υπάρξει μόνο ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άνδρα που συμβιώνουν με ειλικρινή σχέση αγάπης, χωρίς ανταγωνισμό.
Μια γυναίκα, η ωραία Ελένη, ήταν αφορμή για τον πιο συνταρακτικό πόλεμο της ιστορίας, τον Τρωικό, αλλά και για μια άλλη γυναίκα, την Βρυσιίδα, εγείρεται η περίφημη μήνις του Αχιλλέα. Η Πηνελόπη είναι η προσωποποίηση της συζυγικής πίστεως και της ελπίδας. Η σοφή Διοτίμα ″δίδαξε″ ακόμα και τον Σωκράτη. Η Αντιγόνη είναι το αιώνιο σύμβολο της στοργής προς την οικογένειά της, αλλά και συνάμα της υπακοής στους άγραφους ηθικούς νόμους που είναι ανώτεροι από τους ανθρώπινους. Είναι η κραυγή της φύσεως που επαναστατεί ενάντια στην επιβολή των τυραννικών ανθρώπινων νόμων που προσβάλουν την αξιοπρέπεια του ατόμου. Η Ιφιγένεια που προσωποποιεί το υπέρτατο καθήκον προς την Πατρίδα. Η κραυγή της Ιφιγένειας: «Όλα προσφορά στη Ελλάδα» αντηχεί δυνατή καθάρια και σήμερα μέσα στο αίμα μας.
Να μνημονεύσουμε ακόμα: την Γοργώ την θρυλική βασίλισσα της Σπάρτης και σύζυγο του μέγιστου ήρωα όλων των εποχών, του Λεωνίδα. Σε αυτήν αποδίδεται η φράση σύμβολο: "Ή ταν ή επί τας". Την Δαμαρέτη από τον Ακράγαντα που έπεισε τις γυναίκες να δώσουν τα κοσμήματα για να πληρωθούν οι μισθοφόροι εναντίον των Καρχηδονίων. Ακόμα πολλές άλλες που διακρίθηκαν στους ατέλειωτους εμφύλιους πολέμους των προγόνων μας, όπως: Την Αργείτισσα ποιήτρια Τελέσια που με τις άλλες γυναίκες πήραν τα όπλα εναντίον του Σπαρτιατικού στρατού και κατάφεραν να τον αποκρούσουν. Την Αρχιδάμεια αδελφή του Σπαρτιάτη Βασιλιά Αρέα, η οποία όταν ο Πύρρος με τεράστιο στρατό επιτέθηκε στη Σπάρτη, δεν δέχθηκε να εγκαταλείψουν τα γυναικόπαιδα την πόλη, αλλά αντιθέτως στάθηκαν στο πλευρό των ανδρών τους λέγοντας: «Κάλον ταις Λακαίνες μετά των ανδρών αποθανείν…».
Την Υπατία την νεοπλατωνική φιλόσοφο, αστρονόμο και μαθηματικό, την διευθύντρια της φιλοσοφικής σχολής και της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Αυτόν τον τεράστιο πνευματικό πλούτο της Βιβλιοθήκης, προσπάθησε να σώσει από την πυρκαγιά, με αντίτιμο τη ζωή της.
Τέλος από την Αρχαία Ελλάδα θα αναφέρω και κάποια ηρωίδα, από την Μακεδονία μας, μάλλον άγνωστη στους πολλούς: Όποιος επισκεφθεί το μουσείο της Ρώμης θα δει μεταξύ των άλλων και δύο Ανδριάντες, κλεμμένους φυσικά, από τον Νέρωνα, που απεικονίζουν τον Σκυλλία και την κόρη του Ύδνα από την πόλη Σκιώνη, της Χαλκιδικής. Όπως μας λέει ο Ηρόδοτος, πατέρας και κόρη ήταν δύτες και δεινοί κολυμβητές. Κατά την περίοδο των μηδικών πολέμων, αφού δραπέτευσαν από τους Πέρσες, βούτηξαν στη θάλασσα, έκοψαν τα σχοινιά από τις άγκυρες των Περσικών Πλοίων δημιουργώντας έτσι μεγάλη αναταραχή και καταστροφές στον Περσικό Στόλο.
Για την βυζαντινή περίοδο πέραν της Θεοφανούς και της Ζωής που ανέφερα, ίσως θα πρέπει να ξεχωρίσω ακόμα την Θεοδώρα, που στάθηκε ακόμα πιο ψηλά και από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές. Την Άννα την Κομνηνή αυτοκράτειρα, ιστορικό και ιατρό, από τις σημαντικότερες μορφές της πνευματικής ζωής της αυτοκρατορίας.
Στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας και της επανάστασης του ’21, πάλι πάμπολλες γυναίκες ξεχωρίζουν. Για την Μπουμπουλίνα και την Μαντώ Μαυρογένους, κάθε αναφορά είναι ελάχιστη, καθώς η τεράστια προσφορά τους είναι λίγο πολύ γνωστή, αλλά και είναι αδύνατον στο περιορισμένο αυτό άρθρο να αναφέρω έστω και επιγραμματικά το έργο τους. Θα αναφερθώ βέβαια στη Σουλιώτισσα Μόσχω Τζαβέλα που στη μάχη της Κιάφας, ως αρχηγός 400 Σουλιωτισσών κατάφεραν να τρέψουν σε φυγή χιλιάδες Τουρκαλβανών του Αλή Πασά που αποπειράθηκαν να τις αιχμαλωτίσουν. Τεράστια ήταν και η προσφορά και της λιγότερο γνωστής καπετάνισσας από την μαρτυρική Αίνο, της Δόμνας Βυζβίζη, που θυσίασε παιδιά, σύζυγο και περιουσία για τον αγώνα του Έθνους.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την αυταπάρνηση, την τόλμη, το θάρρος, την ανδρεία και την πατριωτική Αρετή των θρυλικών ηρωίδων δρεπανηφόρων Μανιατισσών που ελάμπρυναν τον Ιερό Αγώνα του Εικοσιένα και κράτησαν αναμμένη την φλόγα της επανάστασης στην πιο κρίσιμη καμπή της. Βρισκόμαστε στα 1824-25. Ο επάρατος διχασμός έχει ανοίξει πολύ βαθιές πληγές στο καταματωμένο σώμα της νεκραναστημένης Ελλάδος και ο Ιμπραήμ, σχεδόν ατουφέκιστος, λεηλατεί την Πελοπόννησο, μαζεύοντας προσκυνοχάρτια. Εκεί στον σπαρμένο με πέτρες Δυρό, οι Μανιάτισσες με τα δρεπάνια του θερισμού, με πέτρες, με ξύλα, με τα δόντια και τα νύχια ακόμα, πισωγυρίζουν τα στίφη των αραπάδων του Ιμπραήμ, όταν αυτά αποβιβάζονται στα νότα των Μανιατών, που πολεμούν στην Βέργα εναντίον άλλου στρατεύματος των Αιγυπτίων. Μια και σήμερα αρεσκόμαστε στους «επώνυμους», από τις ίδιες μάχες θα αναφέρω μία γυναίκα με ονοματεπώνυμο: Την Γεωργούλια Γερακαράκου, που με τον νεαρό γιό της, πήγαιναν λίγο φαγητό στον άντρα της πού πολεμούσε στη Βέργα νηστικός τρία μερόνυχτα. Καθ’ οδόν μπλέχτηκε στον πόλεμο μαζί με τις άλλες γυναίκες στο Λαγκάδι της Χαριάς, κι ενώ το παιδί της πολεμούσε με το όπλο, εκείνη ήταν δίπλα του και του το γέμιζε. Κι όταν το παιδί της χτυπήθηκε θανάσιμα, πήρε το όπλο του και κλείνοντας τα ματάκια του, του είπε: «...Κοιμήσου, παιδάκι μου... κοιμήσου. Πήρα εγώ τη θέση σου...».
Ακόμα και στον ατυχή πόλεμο του 1897 είχαμε γυναίκες που έλαμψαν, όπως η πανέμορφη Ελένη Κωνσταντινίδου, που ονομάσθηκε από τον τύπο της εποχής η Ζαν Ντ’ Αρκ της Ηπείρου με καταγωγή από τις Κυδωνίες της Μ. Ασίας (σ.σ. σημερινό Αϊβαλί). Για να εκδικηθεί τη σφαγή της πόλης της από τους τούρκους, κατατάσσεται εθελόντρια στο τάγμα των Ηπειρωτών. Πετά προς την αιώνια δόξα, στα δεκαεφτά της χρόνια, ως σημαιοφόρος του τάγματος, στη διήμερη μάχη του Γριμπόβου.
Από την πληθώρα των μεγάλων Ελληνίδων του εικοστού αιώνα, δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιες. Σίγουρα πρέπει να αναφερθούμε στις γυναίκες Ηπειρώτισσες, αυτά τα ξαφνιάσματα της φύσης. Είναι οι «Άντρισσες Γυναίκες των Τσεριτσάνων», που ως άλλες Σουλιώτισσες βρέθηκαν το 1913 στην πρώτη γραμμή του μετώπου για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τον τουρκικό ζυγό. Οι Άντρισσες αψήφησαν κινδύνους, δυσκολίες και σκαρφάλωσαν στα βουνά της Ολύτσικας, για να μεταφέρουν κανόνια και πολεμοφόδια, όταν ο Ελληνικός Στρατός, έδινε την κρίσιμη μάχη για να πέσει η Μανωλιάσα και το Μπιζάνι. Έτσι έπεσε το απόρθητο Μπιζάνι, έτσι ελευθερώθηκαν τα Γιάννενα. Οι κόρες αυτών των γυναικών επανέλαβαν το ακατόρθωτο. Ανέλαβαν κατά ένα μεγάλο μέρος την επιμελητεία του νικηφόρου στρατού μας στα δυσπρόσιτα βουνά της Πίνδου, κατά την εποποιία του «ΟΧΙ».
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στις γυναίκες του μαρτυρικού Πόντου. Ένας Πόντος που αιμορραγούσε από το 1915, για να κορυφωθεί το δράμα του με τη γενοκτονία από τον Τοπάλ Οσμάν το 1919. Την εποχή εκείνη το επίσημο Ελληνικό Κράτος, δεν μπορεί ή μάλλον δεν θέλει να βοηθήσει, για διαφόρους λόγους. Ο Ελληνισμός του Πόντου ψυχορραγεί αβοήθητος. Και τότε στο χείλος της αβύσσου γίνεται το θαύμα. Από τα σπλάχνα του μαρτυρικού Ποντιακού λαού αναπηδά η πρώτη αντιστασιακή σπίθα. Η ελπίδα ζωντανεύει. Ο Ποντιακός Ελληνισμός με το όπλο στο χέρι αγωνίζεται για τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι γυναίκες του Πόντου, δείχνουν όλο το μεγαλείο της προσφοράς τους και κάνουν τον ψυχισμό τους προπύργιο φιλοπατρίας και κυματοθραύστη στα σχέδια των τούρκων. Απλές γυναίκες του λαού, κάθε ηλικίας μέχρι και σκεβρωμένες γερόντισσες στυλώνουν με θάρρος και φλογίζουν τις καρδιές των παλικαριών με το δαυλό της δικής τους ψυχής. Γίνονται παρηγορήτριες «Παναγιές» στον άνισο αγώνα και τις δοκιμασίες. Πυροδοτούν με ενθουσιασμό τις καρδιές των πολεμιστών και τους τροφοδοτούν με ψωμί και βόλια. Γίνονται νοσοκόμες και αγγελιοφόροι. Αναδεικνύονται σε πρωτεργάτριες της νίκης, που δίνουν τα πάντα για τον δοκιμαζόμενο Ποντιακό λαό και την Πατρίδα, χωρίς να ζητήσουν τίποτε. Έτσι σεμνά και αθόρυβα.
Από τις εκατοντάδες ηρωίδες των δύσκολων χρόνων της κατοχής και του συμμοριτοπόλεμου είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιες. Δεν είναι μόνο οι ευρέως γνωστές ηρωίδες όπως και η δισέγγονη της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, η Λέλα Καραγιάννη, αλλά και πολλές άλλες που δυστυχώς ξεχάστηκαν από τους πολλούς. Θα αναφέρω ως παράδειγμα την Άννα Θωμάκου. Ήταν μόλις 15 ετών το 1943, μαθήτρια, που η φλόγα της για Ελευθερία και Πατρίδα, την μετέτρεψε σε πολύτιμο κατάσκοπο. Συνέλεγε πληροφορίες στο λιμάνι του Πειραιά και τις μετέφερε στην αντιστασιακή οργάνωση «Όμηρος». Μετά από προδοσία συνελήφθη από την Γκεστάπο στις 11/5/44 και άνευ διαδικασίας επυροβολήθει και ρίχτηκε σε ένα πηγάδι. Επέζησε, για να προδοθεί εκ νέου όταν ήταν στο νοσοκομείο και να εκτελεσθεί στις 7/7/44. Ήταν μόλις 16 ετών.
Είναι χρέος μου να αναφερθώ και στη συγκινητική ιστορία, της ηρωίδας Ευτυχίας Καλύβα, σύμβολο θυσίας και ανιδιοτελούς αγάπης. Αυτή η ορφανή Ρουμελιώτισσα, εκατοντάδων γενεών Ελληνοπούλα, όταν οι κομουνιστές, ημέρες Χριστουγέννων του 1947, κύκλωσαν το χωριό της, για να διαπράξουν άλλο ένα εγκληματικό «παιδομάζωμα», διέφυγε. Πάλευε σχεδόν γυμνή όλη τη νύχτα με το χιόνι, με τον εχθρό, με την μοίρα, για να σώσει τα δύο μικρά αδελφάκια της. Ήξερε ότι αυτά ήταν η μοναδική κληρονομιά του, νεκρού στην Αλβανία, Εύζωνα πατέρα της. Χάραζε, όταν έφθασε στο πρώτο στρατιωτικό φυλάκιο έξω από το Καρπενήσι. «Τα παιδιά!» λέει στους φαντάρους πού έβλεπαν τα κουρελιασμένα ρούχα, το μισόγυμνο κορμί της όλο αίματα. Τα παιδιά! Άλλο τίποτα δεν είπε. Σωριάστηκε και ξεψύχησε, θυσιάσθηκε για να μην πέσουν τα αδέλφια της στα νύχια του Στάλιν, του Τσαουσέσκο, του Χότζα κλπ. Από τους ίδιους εχθρούς της Ελλάδος θανατώθηκε και μάλιστα με μαρτυρικό τρόπο η ηρωική δασκάλα του Σκρά η Βασιλική Παπαθανασίου. Η Ελληνίδα δασκάλα, ό μεγάλος εχθρός του Κ.Κ.Ε. και των βουλγαροσυμμοριτών του ΣΝΟΦ. Η ‘Ελληνίδα δασκάλα πού με υπομονή και καρτερικότητα κατόρθωνε να ριζώνει στις ψυχές των μικρών και των μεγάλων, τα ιδεώδη της Ελληνικής φυλής.
Για την πίστη στην Ελλάδα και ακριβώς για τα ίδια ιδανικά διώκεται ανηλεώς από τους ιδεολογικούς απογόνους των ελληνόφωνων κουμουνιστών (και τιμητών τους) μια άλλη δασκάλα, των ημερών μας, η Χαρά Νικοπούλου. Αντιτάχθηκε στις προκλήσεις του Τουρκικού Προξενείου που επιχειρεί τον εκτουρκισμό των Μουσουλμάνων, δέχθηκε βίαιη σωματική επίθεση, κυνηγήθηκε από το Ελλαδικό Κράτος. Είναι όμως νικήτρια. Διδάσκει τα Ελληνόπουλα να αγαπούν την Ελλάδα. Πιστεύει ακράδαντα ότι για την Ελλάδα αξίζει να γίνουμε ήρωες!
Αλλά και η Κύπρος είναι Ελλάδα, έτσι σήμερα θα πρέπει να μνημονεύσουμε μία από τις πιο θαρραλέες Ελληνίδες της Κύπρου, την Πίτσα Κωνσταντίνου, το 17χρονο κορίτσι της ΕΟΚΑ με την ψυχή λιονταριού, η οποία έμεινε γνωστή ως «η κοπέλα με τη σημαία». Ήταν τότε στα χρόνια του αγώνα της ΕΟΚΑ, που η ηρωίδα πιάστηκε για τη μεταφορά βομβιστικών μηχανισμών και καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκισης. Όλα αυτά τα χρόνια στη φυλακή έραβε με υφάσματα από τα ρούχα της μια ελληνική σημαία για να την κρατάει ψηλά την ώρα της αποφυλάκισης της. Έτσι και έγινε, η Βρετανική αυτοκρατορία έσκυψε ντροπιασμένη μπροστά στην Ελληνική σημαία που κράταγε στα χέρια της αυτή η Ελληνίδα, ανηρτημένη σε ένα σκουπόξυλο των φυλακών.
Όλες αυτές οι σημαντικές γυναίκες είχαν άλλα πρότυπα, άλλον πολιτισμό, πολύ ανώτερο του σημερινού της ομογενοποιημένης κοινωνίας των μαζανθρώπων. Δεν είχαν πρότυπα σαν αυτά που προβάλει ο κινηματογράφος και τα ΜΜΕ, δηλαδή απομονωμένα άτομα χωρίς πατρίδα και ρίζες, άθεα, έξω από την κοινωνία και την οικογένεια σε αναζήτηση της εφήμερης ερωτικής περιπέτειας. Προπαγανδίζεται η αποξένωση ανάμεσα στα δύο φύλα ενώ ταυτόχρονα μας δείχνουν ρομαντικές ερωτικές ιστορίες ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους. Για να μην αναφερθούμε στις παράνομες σεξουαλικές ″προτιμήσεις″ του Νίκου Γεωργιάδη, του Λιγνάδη, του Μίχου και άλλων στελεχών της ελλαδικής κυβέρνησης.
Παρακαλώ προβληματιστείτε, για τον «πολιτισμό» που μεταφέρουν τα στίφη των λαθρομεταναστών, που κατακλύζουν την Πατρίδα μας, όχι απλώς ανεμπόδιστα αλλά επικουρούμενα από κυβέρνηση, ΜΚΟ και «αλληλέγγυους». Έχει χαθεί κάθε έννοια λογικής: Οι δήθεν «προοδευτικοί», αυτοί οι κόκκινοι φασίστες, που δήθεν κόπτονται για τα δικαιώματα της γυναίκας, υποστηρίζουν όλους αυτούς τους λαθρομετανάστες. Έχουν τόσο τυφλωθεί από το μίσος τους για τον Ελληνισμό, ή είναι τόσα πολλά τα λεφτά, ώστε να μην βλέπουν ότι οι απρόσκλητοι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι προέρχονται από μουσουλμανικά κράτη στα οποία η γυναίκα έχει ελάχιστα έως καθόλου δικαιώματα.
Τα πρότυπα που προβάλει κάθε κοινωνία ως αξιομίμητα παίζουν θεμελιώδη ρόλο στην εξέλιξη της. Ποια είναι τα πρότυπα σήμερα του νέου κοριτσιού; Τραγουδίστριες, παρουσιάστριες, μοντέλες, ακτιβίστριες και προσφάτως δεινοπαθούσες αλλόθρησκες ντυμένες με μπούργκα λαθρομετανάστριες. Ποιος είναι ο λόγος που αρθρώνουν οι γυναίκες αυτές στη σύγχρονη πραγματικότητα; Ποια είναι η δική τους πρόταση; Καθημερινά από τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας μας λένε: Πως θα στρώνει καλύτερα το ρίμελ, που θα βρούμε τα πιο μοδάτα ρούχα, ποιά τραγουδίστρια χώρισε, ή που χόρεψε η τάδε «φίρμα» και άλλες παρόμοιες φαιδρότητες. Υπάρχουν βέβαια και αυτές οι “δημοκράτισσες” που διαμαρτύρονται μονίμως για την καταπίεση των ανδρών. Να μην ξεχνάμε βέβαια ότι τα περισσότερα, εντός πολλών εισαγωγικών προβαλλόμενα πρότυπα, το συνηθέστερο είναι να εγκαταλείπουν πρόωρα αυτόν τον μάταιο κόσμο βυθισμένα στον ψεύτικο παράδεισο των ναρκωτικών.
Προβάλλεται ο φεμινισμός, που εντέχνως εκμεταλλεύτηκε τον έντονο γυναικείο συναισθηματισμό. Ο φεμινισμός που διακηρύσσει το μίσος έναντι των ανδρών. Προφανώς όλες αυτές οι παραπλανημένες γυναίκες δεν ξέρουν ότι ο Ροκφέλερ ″ομολόγησε″ στον Aaron Russo (σ.σ. τέως κυβερνήτη της Νεβάδα), ότι το ίδρυμά του (Rockefeller) χρηματοδότησε το φεμινιστικό κίνημα για να διπλασιαστεί η φορολογική βάση και να πάρουν το παιδί από την οικογένεια με σκοπό να το βάλουν στην «δημόσια εκπαίδευση», την οποία μπορούν να ελέγχουν. Εμείς βέβαια ξέρουμε ότι όπου ακούμε πολλά για ″ισότητα″, ″αδελφοσύνη″ κλπ, πάντα υπάρχει μία ″φάκα″. Όλοι ξέρουμε ότι η χρηματοδότηση κινημάτων σαν του φεμινισμού, των antifa, του black life matters κλπ από τους μεγιστάνες σαν τον Rockefeller και τον Soros, γίνεται μόνο για να υποδουλωθεί η ανθρωπότητα στην χειρότερη μέχρι σήμερα σκλαβιά, αυτή της παγκοσμιοποίησης. Το έχουν πετύχει εν μέρει, καθώς σήμερα τα νέα κορίτσια, οι αυριανές γυναίκες, παίρνουν μια κακή εκπαίδευση και φυσικά δεν μπορεί να γίνεται λόγος για παιδεία. Θέλουν να μας κάνουν αμόρφωτους και άρα ευκολοκυβέρνητους. Η παιδεία ξεκινά από το σπίτι, από την οικογένεια. Από την μητρική αγκαλιά, από την συμβουλή ή το παραμύθι της γιαγιάς. Μόνο απαίδευτοι πολίτες δεν αντιδρούν σε αυτήν την παρά φύσιν “πολιτική ορθότητα” των ΛΟΑΤΚΙ και των drag queens να διαβάζουν παραμύθια σε τρίχρονα παιδάκια.
Τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών τα προείπαν οι Αρχαίοι Προγονοί μας. Ας θυμηθούμε τον μύθο του Αριστοφάνη που σώζεται στο συμπόσιο του Πλάτωνα. Σε αυτόν μιλάει για έναν άνδρα και μία γυναίκα ενωμένους σε ένα σώμα ώστε να δημιουργηθεί ένα πλάσμα ισχυρό και παντοδύναμο. «Θα τους κόψω στη μέση» λέει ο Ζευς αφ’ ενός για να μην είναι τόσο δυνατοί και αφετέρου για να έχω περισσότερους να δουλεύουν για μένα. Ότι γίνεται και σήμερα. Δημιουργώντας επίπλαστες ανάγκες, ανάγκασαν την γυναίκα να πρέπει να συνεισφέρει στα οικονομικά του σπιτιού. Έντεχνα ώθησαν την γυναίκα στην παραγωγή, για να αυξηθεί, διπλασιαστεί σχεδόν, η φορολογική βάση. Έτσι όμως διαλύθηκε η οικογένεια, δημιουργήθηκαν ιδιότυπα «ορφανά» παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς την μητρική αγκαλιά, χωρίς να μαθαίνουν από την γιαγιά τους θρύλους και τις παραδόσεις του Έθνους μας. Αυτά τα «ορφανά» είναι ευάλωτα στην προπαγάνδα της τηλεόρασης, της αποχαύνωσης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και του επικίνδυνου διαδικτύου. «Εκπαιδεύουν» τη σύγχρονη Ελληνίδα να ονομάζει πρόοδο την αυταπάτη και τη δυστυχία της. Να συγχέει την Ελευθερία με την ελευθεριότητα και την ασυδοσία. Να είναι τόσο πολύ ανεκτική που να καταντά αδιάφορη.
Εμείς, οι ΕΛΛΗΝΕΣ, έχουμε άλλα πρότυπα, πιστεύουμε σε έναν πολιτισμό Αρχών, Αξιών και Ιδεών. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην παγκόσμια υποκουλτούρα των «gay pride», του συμφώνου συμβίωσης, του φεστιβάλ της μαστούρας, των ηλίθιων ουρλιαχτών των πρωινάδικων, Ενάντια στους κάθε είδους και μορφής ψυχικά διαταραγμένους, σαν το (σ.σ. θέλει να αποκαλείται σαν ουδέτερο) Sam Brinton, που η πρωταγωνιστική μαριονέτα των παγκοσμιοποιητών, ονόματι Joe Biden, έβαλε υπεύθυνο διαχείρισης πυρηνικών αποβλήτων των ΗΠΑ.
Είναι γνωστή η παροιμία που λέει ότι: «Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται…. εκτός αν αποφασίσει να εξαντλήσει την τετραετία.» Αλλά η τετραετία τελειώνει. Οι εκλογές έρχονται. Σίγουρα εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, θα επιλέξουν να μην δολοφονήσουν με την ψήφο τους το μέλλον των παιδιών τους. Δεν θα ξεχάσουν τους νεκρούς της Ηλείας, του Μάτι, της Μάνδρας, των Τεμπών και τόσων άλλων «δυστυχημάτων», που ουσιαστικά ήταν δολοφονίες με ηθικούς αυτουργούς τους ουτιδανούς πολιτικάντηδες, οι οποίοι μεθοδικά έκτισαν αυτή τη δυστοπική κοινωνία που ζούμε. Δεν θα αποδεχθούν την ψεύτικη «συγγνώμη» του Μητσοτάκη, που του υπαγόρεψαν οι ακριβοπληρωμένοι αμερικανοί σύμβουλοί του. Ξέρω ότι η αγάπη των Ελλήνων για τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα οδηγήσει το χέρι τους να επιλέξουν το σωστό ψηφοδέλτιο. Θα αναγράφει Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ. Θα έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους ότι δεν πήγαν χαμένες οι θυσίες εκατοντάδων γενεών Ελληνίδων. Θα ξέρουν ότι όλες αυτές οι γυναίκες που προανέφερα και τα εκατομμύρια των Ελληνίδων ηρωίδων δεν πέθαναν, ξεκουράζονται στην αιωνιότητα και μέσα στις καρδιές μας.
Σήμερα, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στην μνήμη τους και από τα βάθη της ψυχής μας, αναφωνούμε:
Ζήτω η Ελληνίδα Σύζυγος
Ζήτω η Ελληνίδα Μάνα
Ζήτωσαν οι Ελληνίδες αγωνίστριες
για να ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες.
