Γράφει η Ρίκα Θωμάκου
Ήταν Ιούλιος του 2019, όταν εκλέχτηκε για πρώτη φορά ο νυν πρωθυπουργός εξαπατώντας το εκλογικό σώμα, μεταξύ των άλλων, και για την κατάπτυστη «συνθήκη των Πρεσπών», την οποία όμως σαν κυβέρνηση «σέβεται και τιμά πλήρως». Μάλιστα παραβλέπει τις πολλαπλές παραβιάσεις της συνθήκης από τους σκοπιανούς και αγωνίζεται ώστε τα Σκόπια να ενταχθούν στην Ε.Ε. Η προδοσία της Μακεδονίας μας απετέλεσε τον “θεμέλιο λίθο” για το τρισάθλιο οικοδόμημα των πολλών “εγκλημάτων” στην εξωτερική μας πολιτική. Ας θυμηθούμε μερικά:
- Τα σκοπίμως “διάτρητα” σύνορά μας, καθώς δεν “αφήνουν” τις Ένοπλες Δυνάμεις μας να επιτελέσουν απρόσκοπτα το έργο τους. Έτσι γεμίσαμε λαθρομετανάστες για να επιτευχθεί το όραμα του κυρίου Μητσοτάκη για μια «πολυπολιτισμική κοινωνία».
- Τις συνεχείς απεμπολήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας και υποχωρήσεις στο Αιγαίο. Είτε πρόκειται για το “απίθανο” τουρκο-λυβικό μνημόνιο, είτε για παράλογες απαιτήσεις της Αιγύπτου, είτε γιατί δεν αρέσουν στον σουλτάνο τα θαλάσσια πάρκα, είτε γιατί διαφωνεί για την θέση των διερευνητικών γεωτρήσεων, είτε γιατί δεν κρίνει σωστή την πόντιση ενεργειακών καλωδίων κλπ, εμείς όχι μόνο υποχωρούμε, αλλά “συζητάμε” και οιαδήποτε παράλογη απαίτηση των τούρκων. Δυστυχώς τα κατάφεραν τέλεια οι παγκοσμιοποιητές και καταβαράθρωσαν το φρόνημά μας. Βλέπω το θρυλικό θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» στο Φάληρο, να αναπαύεται στις δάφνες του και σκέφτομαι πόσο άλλαξαν τα πράγματα. Μήπως δεν είναι το ίδιο πλοίο, που μας παρέδωσε το Αιγαίο ως «Ελληνική λίμνη»; Τότε όμως το επάνδρωναν ψυχωμένα Ελληνόπουλα και ο Καπετάνιος του, ο Ναύαρχος Κουντουριώτης, σημαίνοντας πολεμική έγερση, εξέπεμψε το ακόλουθο ιστορικό σήμα προς τον στόλο: «Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους».
- Την επιλογή της “σωστής πλευράς”, από την έναρξη του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Ξέχασε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει κάνει αυτή η “σωστή πλευρά”: Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Βιετνάμ, Κύπρος (δύο φορές: Μία με τη Βρετανική κατοχή και μία με τον Αττίλα), Ιράκ, Σερβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Παλαιστίνη, αποτελούν δειγματοληπτικά κάποιες από τις μελανές σελίδες της “σωστής πλευράς”. Αλλά πέρα από την ηθική, υπάρχει και η πρακτική πλευρά αυτής της επιλογής. Τι κέρδισε η Ελλάδα, απ’ αυτή τη δουλική στάση του κ. Μητσοτάκη; Μόνο έχασε: Έκανε εχθρό την ομόδοξη και παραδοσιακά φίλη μας Ρωσία. Αναβάθμισε το ρόλο του Ερντογάν στο διεθνές σκηνικό. Δεν έχουμε πια το φτηνό ρωσικό φυσικό αέριο και καταφεύγουμε εκλιπαρώντας στο πανάκριβο και ρυπογόνο LNG. Απογύμνωσε τα νησιά μας από τα οπλικά τους συστήματα για να τα στείλει στον Ζελένσκι. Δεν κατόρθωσε ούτε να ψελλίσει στα διεθνή forums ότι: «Σύμφωνοι, να αντιταχθούμε στη Ρωσσία που “εισέβαλε” στην Ουκρανία, αλλά μήπως πρέπει να αντιταχθούμε και στην Τουρκία που εισέβαλε και κατέχει μεγάλο τμήμα ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους της Ε.Ε.;» Και το καρναβάλι της εξωτερικής πολιτικής Γεραπετρίτη συνεχίσθηκε με την Αίγυπτο, πριν από λίγες ημέρες να αμφισβητεί – μετά το καθεστώς της Ιεράς Μονής Σινά – και την ελληνική ΑΟΖ. Για να φθάσουμε στη σημερινή πλήρη απαξίωση της ελληνόφωνης κυβέρνησης, με τους Ευρωπαίους φιλοπόλεμους πολιτικούς νάνους, να μην καλούν, στις συναντήσεις τους, έστω ως κομπάρσο, τον εντολοδόχο πρωθυπουργό μας. Δεν τους κατακρίνω. Ποιος λαμβάνει υπ’ όψιν του τους “δεδομένους”;
- Ήταν Μάρτιος του 2022, όταν έγινε στην Κωνσταντινούπολη εκείνη η τελείως άκαιρη και άσκοπη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, πίσω από κλειστές πόρτες. Ήταν τότε που ο κύριος Μητσοτάκης, αφού άκουσε, με χαρά, από τον σουλτάνο τα φληναφήματά του περί «γαλάζιας πατρίδας», έκανε μια επαίσχυντη ανάρτησή στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ποζάροντας περιχαρής δίπλα στους τούρκους αξιωματούχους και αναφέροντας πως βρίσκεται στην Istanbul. Istanbul, λοιπόν κ. Μητσοτάκη, η σκλαβωμένη Πόλη της καρδιάς μας; Με λύπη μας διαπιστώναμε ότι όπως με ευκολία απεμπόλησε την Μακεδονία και την παρέδωσε στους Σκοπιανούς, με την ίδια ευκολία απεμπόλησε και το όνομα της Κωνσταντινούπολης.
- Και λίγο αργότερα απεμπόλησε και τα δικαιώματά μας στην Βόρειο Ήπειρο. “Ξέχασε” τον Σπύρο Σπυρομήλιο, τον Γεώργιο Ζωγράφο, ακόμα και τον πρόσφατο Κωνσταντίνο Κατσίφα. Ήταν Νοέμβριος του 2024, που η ελληνόφωνη κυβέρνηση επέτρεψε στον Ε. Ράμα να πραγματοποιήσει εθνικιστικές συγκεντρώσεις Αλβανών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τότε που απλώς “άκουγε” τον Ε. Ράμα στο παραλήρημά του κατά της Ελλάδας να λέει: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες όσο ανήκει στους Αλβανούς… Η Βόρειος Ήπειρος είναι ένα νεκρό όνομα…». Καμία αντίδραση και ας διέγραψε ανερυθρίαστα διεθνείς συνθήκες, αγώνες και το άφθονο αίμα που χύθηκε για την Ελληνική Βόρειο Ήπειρο.
- Είναι αδύνατον φυσικά να μην αγανακτούμε ενθυμούμενοι τους τεμενάδες Γεραπετρίτη στον σουλτάνο.
- Για να συνεχιστεί η κατηφόρα στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με τον κ. Γεραπετρίτη να αγκαλιάζει σαν φίλο από παλιά, στη Νέα Υόρκη, τον “ηγέτη” του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου, Ερσίν Τατάρ. Κύριε Γεραπετρίτη αναγνωρίζετε το τουρκικό ψευδοκράτος; Ποιόν αγκαλιάζετε κ. Γεραπετρίτη; Τον φύλαρχο των Τούρκων γενοκτόνων της Κύπρου;
- Για να φθάσουμε έτσι στο νέο χθεσινό ολίσθημα με τις νέες αγκαλίτσες Γεραπετρίτη με τον τζιχαντιστή της al-Qaeda, Αl-Shaibani, τον ΥΠΕΞ του δικτατορικού μουσουλμανικού καθεστώτος της Συρίας, που γενοκτονεί τους Χριστιανούς. Σημειώστε ότι ο Αl-Shaibani θεωρείται το “μακρύ χέρι” της Τουρκίας σε αυτό το απάνθρωπο καθεστώς.
Αρκετές εθνικές προδοσίες θυμηθήκαμε. Είδαμε πως με την δουλοπρεπή της στάση, η εντολοδόχος κυβέρνηση απεμπολεί κυριαρχικά μας δικαιώματα. Ας θυμηθούμε και ένα γεγονός από την πρόσφατη ιστορία μας: Στις 15 Νοεμβρίου 1922 γίνεται ο τυφεκισμός των έξι, μετά την θανατική τους καταδίκη «Δι’ απώλειαν Εθνικής Κυριαρχίας εις την Ιωνία». (σ.σ. Το κατηγορητήριο συντάχθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τότε πολιτικό σύμβουλο της «Επαναστατικής Επιτροπής»). Η συντελούμενη συρρίκνωση της Εθνικής μας Κυριαρχίας θα μείνει ατιμώρητη; Μήπως στο βάθος αχνοφαίνεται η μορφή της Νεμέσεως;
