Το εμπειρικό υλικό της ιστορίας δείχνει ότι οι έρευνες στην Ελλάδα διαχρονικά γίνονται για να συσκοτίσουν και όχι για να φωτίσουν αίτια και ευθύνες. Γίνονται για να ικανοποιηθεί (προσωρινά) και ξεγελαστεί το κοινό αίσθημα της κοινωνίας και όχι για να οδηγηθούμε σε βαθιές τομές και αλλαγές.

Για το έγκλημα στα Τέμπη επιβάλλεται να ερευνηθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες όλων των εμπλεκόμενων. Σε μια Πολιτεία που θα ήθελε να αποδώσει πραγματική Δικαιοσύνη, οι άμεσα εμπλεκόμενα υπουργοί, διοικητές οργανισμών, γενικοί γραμματείς, υπεύθυνοι ασφαλείας κ.λπ., θα είχαν οδηγηθεί στο αυτόφωρο, μαζί με τον σταθμάρχη, μετά από ένα τέτοιο πολύνεκρο δυστύχημα, και δεν θα αφήνονταν ελεύθεροι να χειραγωγήσουν την όποια έρευνα, αλλά και την κοινή γνώμη, αποκρύπτοντας στοιχεία που θα έβαζαν πιθανόν και τους ίδιους στο κάδρο των ευθυνών. Για το διαχρονικό έγκλημα της απαξίωσης και του ρημάγματος του σιδηρόδρομου (και άλλων υποδομών) θα πρέπει να αναζητηθούν πολιτικές, αλλά και πιθανές ποινικές, ευθύνες σε όσους από θέσεις διοίκησης (πρωθυπουργούς, υπουργούς, άλλους κυβερνητικούς παράγοντες, ΤΑΙΠΕΔ κ.α.) υπέγραψαν αμαρτωλές συμβάσεις, σε όσους υπέγραψαν τα συμβόλαια θανάτου του Ελληνικού σιδηρόδρομου, σε όσους απέκρυψαν συνειδητά (όπως παραδέχτηκε δημόσια και κυνικά ο υπουργός Σπύρος - Άδωνις Γεωργιάδης) τα κενά ασφαλείας, παρά τις επίμονες διαμαρτυρίες των άμεσα εμπλεκόμενων εργαζόμενων του ΟΣΕ.

Μόνο με την Καθαρτήρια Δύναμη της πραγματικής Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης, μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς την πολιτεία, και να τεθούν οι βάσεις για τις πραγματικές αλλαγές σε όλους τους τομείς που έχει ανάγκη ο Τόπος. Σε διαφορετική περίπτωση, η όποια κοινωνική διάθεση για αλλαγή θα εγκλωβιστεί στο πινγκ πονγκ (αποποίησης) ευθυνών, στην κυβερνητική εναλλαγή ανακύκλωσης του υπάρχοντος διεφθαρμένου και σάπιου πολιτικού συστήματος.

Γιώργος Μάστορας