Της Αργυρώς (Ρίκας) Θωμάκου
″Φλόγα του Ταινάρου″
Πλησιάζουν οι μελαγχολικές ώρες της ″αποκαθήλωσης" των Χριστουγεννιάτικων στολιδιών. Είναι οι στιγμές του θλιβερού απολογισμού των εορταστικών ημερών που έφυγαν. Για άλλη μια χρονιά κυβέρνηση και αντιπολίτευση “κατάφεραν” να ρίξουν άφθονο "γκρίζο" στις ζωές μας. Μετέτρεψαν τις γιορτές της Αγάπης, της πραγματικής Ευτυχίας, της ψυχικής Ανάτασης και της Ελπίδας, σε ένα βασίλειο τρόμου, απογοήτευσης και διχόνοιας. Οι Έλληνες βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο την εγκληματικές επιλογές τόσο της κυβέρνησης των αρίστων – αχρήστων, αλλά και της δήθεν αντιπολίτευσης όλων των αποχρώσεων. Οι περισσότεροι βλέπουν αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι, την ακρίβεια, τους λογαριασμούς της ενέργειας και των καυσίμων, την ανυπαρξία παιδείας, τη διάλυση της Δημόσιας Υγείας, τη χειραγώγηση μεγάλου τμήματος της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση, τις εθνικές ταπεινώσεις και προδοσίες, τις υποκλοπές, τα τεράστια σκάνδαλα, την καταβαράθρωση του φρονήματος, αλλά κυρίως το ηθικό έρεβος, που έχει βυθιστεί η κοινωνία μας (σ.σ. Σοκ προκαλεί βίντεο της Drag Queen που αυτοαποκαλείται Raw Bee Candles, ότι έχει βιάσει 15χρονα. Καλά το θυμόσαστε, είναι αυτή/ος που διάβασε παραμύθια στην εκδήλωση της Θεσσαλονίκης σε παιδιά τριών έως δώδεκα χρονών, παρουσία μάλιστα βουλευτών και εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι βρήκαν «καταπληκτική» την εκδήλωση).
Ευτυχώς υπάρχει πλέον και ένα μεγάλο τμήμα Ελλήνων, που δεν είναι απλώς “παρατηρητής” και “σχολιαστής” όλων αυτών. Ευτυχώς υπάρχει πλέον το Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ, που ίδρυσε ο Ηλίας Κασιδιάρης και δίνει έναν όμορφο, ειρηνικό, δίκαιο Αγώνα για να φύγει όλο αυτό το «γκρίζο» από την κοινωνία και τις ψυχές μας. Αλλά για την τελική Νίκη απαιτείται Υψηλό Φρόνημα (σ.σ. Πλούταρχος: «Ἀρχὴ γάρ όντως τοῦ νικᾶν τὸ θαρρεῖν») Έτσι, απ’ όλες τις πανάκριβες (σ.σ. που εμείς πληρώσαμε για να κερδίσουν οι “ημέτεροι”) Χριστουγεννιάτικες φιέστες και στολίδια, κράτησα, στην καλύτερη θέση της καρδιάς μου, την ευχετήρια κάρτα του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ. Η Αγιά Σοφιά, χωρίς τους μισητούς μιναρέδες και ημισέληνους, προκαλεί ρίγη συγκινήσεως στους Ελληνόψυχους. Αμέσως μετά διαβάζοντας την ευχή: «και του Χρόνου στην Πόλη», συνειδητοποίησα το ποιοτικό χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον εμπνευστή αυτής της κάρτας, τον Ηλία Κασιδιάρη, και τους λοιπούς πολιτικάντηδες. Αρκετοί, που αρέσκονται να αναπαραγάγουν τις απειλές και μεγαλοστομίες του Ερντογάν, ίσως το βρουν ουτοπικό. Προφανώς δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο του Ηλία: «Το Δόγμα των 7 Θαλασσών», όπου με λογικά επιχειρήματα αποδεικνύεται ότι με μια γνήσια Εθνική κυβέρνηση, όλη η γεωστρατηγική κατάσταση θα αλλάξει άρδην. Θα αποδειχθεί ότι οι «γκρίζοι λύκοι» είναι «κότες λυράτες». Τίποτα δεν είναι αδύνατον. Αυτό θα προσπαθήσω να αποδείξω με τις παρακάτω γραμμές. Βασιζόμενη στο βιβλίο του συγγραφέα Αντώνη Στιβακτάκη, θα αφηγηθώ μια πραγματική ιστορία, που συνέβη σαν σήμερα:
Αρχές του 1919. Ο Μεγάλος Πόλεμος (σ.σ. Πρώτος Παγκόσμιος) έχει τελειώσει. Η Ελλάς, ξεπερνώντας άλλον έναν μεγάλο Εθνικό Διχασμό, βρίσκεται στην πλευρά των νικητών. Η Τουρκία των ηττημένων. Η σκλαβωμένη Πόλη της καρδιάς μας είναι κάτω από την επικυριαρχία των Συμμάχων. Η Εκστρατεία της Ουκρανίας, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. [σ.σ. Εκστρατεία της Ουκρανίας ονομάστηκε η διασυμμαχική στρατιωτική επέμβαση στον τότε Ρωσικό εμφύλιο πόλεμο υπέρ των “Λευκών” και εναντίον των μπολσεβίκων Η Ελλάς συμμετέχει στην εν λόγω εκστρατεία με δύο μεραρχίες, την ΙΙ και την ΧΙΙΙ. Ίσως στο Harvard και στο Stanford, δεν διδάχτηκε ο κ. Μητσοτάκης το βαρύ τίμημα που πληρώσαμε για να σταθούμε και τότε ενεργά στο πλευρό των συμμάχων (Αντάντ ή «Εγκάρδια Συνεννόηση»), προκειμένου να μας παραχωρήσουν αυτά που δικαιούμαστε. Δεν ήταν μόνο ο βαρύς φόρος αίματος των Ελληνόπουλων, που έμειναν για πάντα στην Ουκρανία, το χειρότερο ήταν πως αμέσως μετά οι μπολσεβίκοι ενίσχυσαν τον σφαγέα Κεμάλ, ώστε αυτός να προβεί στη γενοκτονία των Ποντίων και να επακολουθήσει η Μικρασιατική καταστροφή, πάντα με την πλήρη ανοχή, αν όχι βοήθεια, των “συμμάχων”, που τότε ενδιαφερόντουσαν μόνο για τα πετρέλαια της Μουσούλης. Δεν τα ξέρουν ή μάλλον δεν θέλουν να τα ξέρουν αυτά οι πολιτικάντηδες και τώρα στην ίδια γεωγραφική περιοχή (Ουκρανία) κάνουν τα ίδια εγκληματικά λάθη].
Ξημερώματα παραμονής των Φώτων 1919. Ελληνικά καράβια, έμφορτα με στρατευμένα παιδιά της Ελλάδος, ναυλοχούν στον Βόσπορο. Ο καπνός, από τα φουγάρα τους, χαϊδεύει τους τρούλους της Αγιά Σοφιάς. Τα μάτια των σκληροτράχηλων Στρατιωτικών δακρύζουν. Οι καρδιές τους χτυπούν δυνατά. Οι Έλληνες Στρατιωτικοί δεν θέλουν απλώς να προσκυνήσουν στην Αγιά Σοφιά. Θέλουν να κάνουν λειτουργία. «Αδιανόητο» λέει η Λογική. «Υποχρέωση στις εκατοντάδες γενεές ένδοξων Προγόνων. Είναι το καθήκον σας!» επιτάσσει το Αίμα τους. Η σπίθα για μια ακόμα υπέροχη Ελληνική “αποκοτιά”, ρίχνεται από έναν Στρατιωτικό Ιερέα. Τον Παπά Λευτέρη Νουφράκη. Υπηρετεί στην πρώτη γραμμή από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Επανειλημμένα παρασημοφορημένος. Το ράσο και η στολή του Έλληνα Αξιωματικού, είναι πολύ βαριά. Οι όποιοι ενδοιασμοί, βαρύνουν πολύ λιγότερο. Ξέρουν ότι θα προκαλέσουν θύελλα αντιδράσεων από τους συμμάχους, για την “προκλητικότητά” τους. Ξέρουν ότι παρακούουν εντολές των προϊσταμένων τους. Ξέρουν ότι το όλο εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο και διακινδυνεύουν τη ζωή τους. Η Ελληνική Ψυχή τους όμως λαχταρά. Μιλά με τη φωνή του Παπά Λευτέρη: «Ναι! Θα λειτουργήσουμε στην Αγιά Σοφιά.» Όλα θα γίνουν σύμφωνα με το τελετουργικό της Εκκλησίας: Ιερέας: Ο Παπά Λευτέρης. Ψάλτης: Ο Ταγματάρχης Γιαλουμάτης. Βοηθοί: Ο Ταξίαρχος Φραντζής, ο Λοχαγός Σταματίου και ο Υπολοχαγός Νικολάου.
5 Ιανουαρίου 1919. Η ημέρα έχει προχωρήσει αρκετά. Μια βάρκα φεύγει από το Ελληνικό καράβι για την προκυμαία. Επιβάτες, οι πέντε άνδρες, κωπηλάτης ένας Ρωμιός της Πόλης, ο Κοσμάς. Ο ντόπιος Έλληνας, τους οδηγεί από το συντομότερο δρόμο στην Αγιά Σοφιά. Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Ναι! Ο Θεός της Ελλάδος τους περιμένει. Ο τούρκος φύλακας προσπαθεί να ψελλίσει κάτι. Το άγριο κι αποφασιστικό βλέμμα του Ταξίαρχου Φραντζή τον αποσβολώνει. Μπαίνουν με ευλάβεια στο Μέγα Μοναστήρι. Κάνουν τον Σταυρό τους.
Με μεγάλη συγκίνηση ο παπα-Λευτέρης ψέλνει: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς Ναόν Αγίον σου εν φόβω…». Εντοπίζει τον χώρο στον όποιο βρισκόταν το Ιερό και η Αγία Τράπεζα. Είναι ο ίδιος χώρος, που στα 1453, την παραμονή τής Αλώσεως, ο Αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μίλησε προς τους υπερασπιστές τής Πόλεως, λέγοντας ότι δεν θα πάμε σε μάχη, θα πάμε να κυνηγήσουμε αγριογούρουνα. Στη συνέχεια ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, κάλπασε προς την Πύλη του Ρωμανού, για να συναντήσει την Δόξα και την Αιωνιότητα. Τώρα την Αγία Τράπεζα την έχουν καταστρέψει τα «αγριογούρουνα». Ο παπα-Λευτέρης βρίσκει ένα τραπεζάκι. Το τοποθετεί στη θέση της. Ανοίγει την τσάντα του. Βγάζει όλα τα απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία. Βάζει το πετραχήλι του. Αρχίζει: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…» Η Θεία Λειτουργία στην Αγιά Σοφιά άρχισε. Η Αγιά-Σοφιά ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια ξαναλειτουργείται!
Η λειτουργία προχωρεί σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας. Οι πέντε άνδρες με δάκρυα στα μάτια και με όλη τη δύναμη της ψυχής τους ψάλλουν το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…». Ο Ταξίαρχος Φραντζής διαβάζει τον Απόστολο. Ο παπα-Λευτέρης, το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα. Στο μεταξύ η Αγιά Σοφιά αρχίζει να γεμίζει με τούρκους. Ο ατρόμητος παπάς δεν πτοείται. Συνεχίζει. Οι τούρκοι είναι σαστισμένοι. Παρακολουθούν σιωπηλοί. Δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Πραγματικά κάτι το απίστευτο γίνεται μέσα στην Αγιά Σοφιά (σ.σ. Τότε, όπως δυστυχώς και σήμερα, ήταν τζαμί). Ο παπα-Λευτέρης ετοιμάζεται να κάνει την Προσκομιδή. Οι τούρκοι συνεχώς πληθαίνουν. Οι ώρες είναι δύσκολες, αλλά και ανεπανάληπτες, ιστορικές.
Ο παπα-Νουφράκης συνεχίζει. Βγάζει από την τσάντα ένα μικρό Άγιο Ποτήριο, ένα δισκάριο, ένα μαχαιράκι, ένα μικρό πρόσφορο κι ένα μικρό μπουκαλάκι με νάμα. Με ιερή συγκίνηση και κατάνυξη κάνει την Προσκομιδή. Ακολουθεί ή Μεγάλη Είσοδος. Ό νεαρός Υπολοχαγός προχωρεί μπροστά με το αναμμένο κερί ακολουθούμενος από τον παπά που ψέλνει: «Πάντων ημών μνησθείη Κύριος ό Θεός…».
Στο μεταξύ, οι τούρκοι στην Αγιά Σοφιά πληθαίνουν. Τώρα ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί Έλληνες της Πόλης. (σ.σ. Τότε, κατοικούσαν στην Κωνσταντινούπολη πάνω από 400.000 Έλληνες. Κληρικοί, επιχειρηματίες, έμποροι, άνθρωποι του πνεύματος και των τεχνών, πολιτικοί, ανώτεροι διοικητικοί υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί για τα περίφημα σχολεία, εργάτες και πολλοί άλλοι, συνιστούσαν μία οικονομικά εύρωστη και πολιτιστικά ανθούσα κοινότητα.) Οι Έλληνες παρακολουθούν με συγκίνηση τη λειτουργία. Φοβούνται τους τούρκους, αλλά δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους. Σίγουρα μαζί τους δακρύζουν και οι ασβεστωμένες και βεβηλωμένες, υπέροχες αγιογραφίες της Αγίας Σοφίας.
Η Λειτουργία φτάνει στο ιερότερο σημείο της: Την Αναφορά. Ο παπα-Λευτέρης, με πάλλουσα από τη συγκίνηση φωνή, λέει: «Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα». Όλοι οι αξιωματικοί γονατίζουν και ή φωνή του Ταγματάρχη Λιαρομάτη ακούγεται να ψέλνει το: «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ό Θεός ημών». Η αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας ολοκληρώνεται. Ακολουθεί το «Άξιον εστίν», το «Πάτερ ημών», το «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Όλοι οι αξιωματικοί πλησιάζουν και κοινωνούν τα Άχραντα Μυστήρια. Ο παπα-Λευτέρης λέει γρήγορα τις ευχές και ενώ ο Λιαρομάτης ψέλνει το «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον…» καταλύει το υπόλοιπον της Θείας Κοινωνίας και απευθυνόμενος στον Υπολοχαγό Νικολάου του λέει: «Μάζεψε τα γρήγορα όλα και βαλτά μέσα στην τσάντα». Ύστερα κάνει την Απόλυση! Ή Θεία Λειτουργία στην Άγια-Σοφιά, έχει ολοκληρωθεί. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Ο παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Ή Εκκλησία όμως είναι γεμάτη τούρκους, οι όποιοι έχουν αρχίσει να γίνονται άγριοι, επιθετικοί, συνειδητοποιώντας τι ακριβώς είχε συμβεί. Η ζωή τους κινδυνεύει άμεσα.
Οι Έλληνες δεν διστάζουν. Πλησιάζει ο ένας τον άλλο. Γίνονται «ένα σώμα», μια γροθιά και προχωρούν προς την έξοδο. Οι τούρκοι ετοιμάζονται να τους επιτεθούν. Όμως ένας τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και τους λέει: «Ντουρούν χέμεν» (αφήστε τους να περάσουν). Το βλέμμα του είναι γεμάτο μίσος. Ενδόμυχα θέλει να σκοτώσει τους Έλληνες με τα ίδια του τα χέρια. Όμως κάνει αυτό που επιβάλλουν τα συμφέροντα της πατρίδας του. Δεν θα ήταν φρόνιμο να σκοτώσουν πέντε Έλληνες Αξιωματικούς μέσα στην Αγιά Σοφιά. Ξέρει ότι στ’ ανοιχτά της Πόλης βρίσκονται δύο ετοιμοπόλεμες Ελληνικές Μεραρχίες κι ακόμη ότι η Κωνσταντινούπολη βρίσκεται ουσιαστικά υπό την επικυριαρχία των συμμάχων.
Οι τούρκοι υποχωρούν, υπακούοντας στον αξιωματικό τους. Ο παπα-Νουφράκης και οι άλλοι Αξιωματικοί βγαίνουν από την Αγιά Σοφιά. Κατευθύνονται προς την προκυμαία. Ένας μεγαλόσωμος τούρκος τους ακολουθεί. Σηκώνει ένα ξύλο και ορμά για να χτυπήσει τον παπα-Νουφράκη. Διαισθάνεται, ότι αυτός ο παπάς είναι ο εμπνευστής αυτού του γεγονότος. Ο ηρωικός παπάς σκύβει για να προφυλαχθεί. Ο τούρκος καταφέρνει και τον χτυπά στον ώμο. Λυγίζει το σώμα του Ιερέα, από τον αβάσταχτο πόνο. Όμως μαζεύει τις δυνάμεις του, ανασηκώνεται. Συνεχίζει να προχωρεί. Ο τούρκος, ετοιμάζεται να δώσει πιο δυνατό κι ίσως το τελειωτικό χτύπημα στον παπα-Νουφράκη. Ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ο Λοχαγός Σταματίου τον αφοπλίζουν. Επιτέλους, φτάνουν στη βάρκα. Μπαίνουν όλοι μέσα. Ο Κοσμάς κωπηλατεί γρήγορα προς το Ελληνικό πολεμικό πλοίο. Ανεβαίνουν. Είναι ασφαλείς. Έχουν θριαμβεύσει.
Ένας τολμηρός Στρατιωτικός Ιερέα, από τις Άλωνες Ρεθύμνου, και μια δράκα γενναίων Αξιωματικών ζωντάνεψαν ένα από τα πιο επικά, πιο Ιερά Όνειρα του Ελληνισμού. Τι κι αν ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο; Τι κι αν οι σύμμαχοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον τότε Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο; Αυτά είναι λόγια και χαρτιά, κενά περιεχομένου, που την επόμενη ημέρα ξεχνιούνται. Η ιερή λειτουργία όμως στο Μέγα Μοναστήρι έγινε και γράφηκε με χρυσά γράμματα στην Ιστορία.
Ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να επιπλήξει, δημόσια, τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και «επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη Ιερέα, πού έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Άγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας». Ο παπα-Νουφράκης ήταν πλασμένος από αυτή τη στόφα του ήρωα. Αυτή η μεγάλη λειτουργία δεν ήταν η τελευταία προσφορά του στο Έθνος. Πολεμά στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Τραυματίζεται στο πόδι. Η εποποιία του «ΟΧΙ» τον βρίσκει συνταξιούχο. Επιμένει όμως να πολεμήσει. Δηλώνει εθελοντής. Βρίσκεται στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας. Πολεμά τον νέο εχθρό. Παθαίνει κρυοπαγήματα. Το παλιό του τραύμα, από την Μικρά Ασία, δημιουργεί επιπλοκές. Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Ελλάδα. Η θλίψη και οι επιπλοκές από τα κρυοπαγήματα καταβάλουν το σώμα του Ήρωα. Η ψυχή του ενώνεται με τις ταξιαρχίες των Αγγέλων τον Αύγουστο του 1941.
Φυσικά το σύγχρονο ελλαδικό κράτος δεν “θεώρησε σωστό” να δώσει το όνομά του Ήρωα, ούτε σε ένα μικρό παράδρομο. Το “σβήσιμο” της ιστορικής μνήμης “βολεύει” πολλαπλά τους ολετήρες: Δεν ανυψώνεται το φρόνημα και ο λαός γίνεται “ευκολοδιαχειρίσιμος”, ενώ παράλληλα δεν δημιουργούνται συνειρμοί, πολύ “άβολοι” για τους πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων.
Αυτό το ανάλγητο, εχθρικό προς τον Ελληνισμό κράτος, μάχονται με ειρηνικά μέσα, το Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ και ο ιδρυτής του Ηλίας Κασιδιάρης. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ στήνουν Θερμοπύλες σε όλη αυτήν την ηθική καταβαράθρωση, σε όλη αυτή την εξαθλίωση και συρρίκνωση του Ελληνισμού. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ είναι η θρυαλλίδα για ένα ξεπέταγμα της Ελληνικής ψυχής. Ένα απ’ αυτά τα υπέροχα ξαφνιάσματα της φύσης, αυτής της μοναδικής Ελληνικής φυλής, που ενάντια σε κάθε λογική και πάνω από αριθμούς και συσχετισμούς δυνάμεων, γράφουν ιστορία. Ο παπα-Λευτέρης, πριν περίπου έναν αιώνα, μας έδειξε τι μπορούν να πετύχουν πέντε ψυχωμένοι Έλληνες. Όλοι εμείς που σίγουρα είμαστε πολύ περισσότεροι, μήπως μπορούμε τουλάχιστον να γίνουμε κυρίαρχοι στον τόπο μας; Μήπως θα πρέπει να σταματήσουμε να δολοφονούμε το μέλλον των παιδιών μας; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να “Ζούμε” πραγματικά και να χαμογελάμε; Μήπως θα πρέπει να πυκνώσουμε τις τάξεις του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ;
Με τον Ήρωα Παπα-Νουφράκη αγγίξαμε το Όνειρο. Με το Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ, μπορούμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Αρκεί ο Ελληνικός λαός να ενστερνιστεί τα λόγια του Πωλ Βαλερύ (Paul Valéry): «Ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, είναι να ξυπνήσεις».
