Ο αγώνας του Ελληνικού Εθνικισμού δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, όταν λάβουμε κατά νου πως εκτός από τα οργανωμένα συμφέροντα της αριστεράς και της κυβέρνησης, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε , προστίθεται η απουσία αφυπνισμένης συνείδησης πολλών συμπολιτών μας, οι οποίοι βρίσκονται σε μία διαρκή σύγχυση από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.Αυτή η κατάσταση της σύγχυσης κρατά τον λαό δέσμιο των πελατειακών κομμάτων ή τον αποπολιτικοποιεί και τον ρίχνει στην αδιαφορία και την απόγνωση. Έτσι στο τέλος μένουν μόνο οι κομματικοί μηχανισμοί στο πεδίο της δράσεως και ο λαός βυθίζεται στην εξαχρείωση δηλαδή στην αντίθετη κατάσταση του ενεργού πολίτη.
Το ζητούμενο είναι να υπάρξει μία συγκεκριμένη παρέμβαση των πολιτών , με νέες ιδέες, οράματα και προτάσεις. Μια παρέμβαση όμως, μη κατευθυνόμενη και μη εμπνεόμενη από μια ιδεολογία , δεν έχει δυνατότητες επιβίωσης μέσα στο πεδίο της σύγκρουσης με το σύστημα και τα χίλια πλοκάμια του. Για αυτό επιμένουμε πως η παρέμβαση στο πολιτικο πεδίο πρέπει να στηρίζεται σε ισχυρές και ακλόνητες ιδεολογικές βάσεις που απάνω τους να είναι δυνατή η δόμηση μιας ολοκληρωμένης πρότασης, που να αφορά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της εθνικής κοινωνίας. Στην περίπτωση αυτή η πολιτική είναι κορυφαία πράξη κατά της παρακμής .
Τούτο προϋποθέτει πρώτα από όλα, ιδεολογική σαφήνεια. Τι εννοούμε Ελληνικό Εθνικισμό, από πού απορρέει και ποιο είναι το όραμα του για το παρόν και το μέλλον του Έθνους. Αν η ελληνική πνευματική και ιστορική κληρονομιά δεν μπορεί να μας δώσει επαρκώς, τις αξίες και τις αρχές της πολιτικοκοινωνικής ιδεολογίας και είμαστε αναγκασμένοι να προσφύγουμε σε δάνεια από αλλού , τότε η ελληνικότητα ως ουσία του εθνικισμού μας αναιρείται. Για αυτό και θα πρέπει να απευθυνθούμε στις μεγάλες μορφές της Ιδέας και του Έθνους μας. Που δεν είναι άλλες από προσωπικότητες όπως του Ιωάννη Μεταξά, του Ίωνος Δραγούμη και του Περικλή Γιαννόπουλου. Είμαι απόλυτα βέβαιος πώς η ελληνική παράδοση έχει να μας δώσει τις αρχές μιας σύγχρονης Εθνικιστικής ιδεολογίας. Βασισμένοι λοιπόν στις Ελληνορθόδοξες αξίες της φιλοπατρίας και της πίστης, θα μπορέσουμε να βρούμε μία κοινή γραμμή πλεύσης. Αυτή είναι κατά την άποψη μου η κατεύθυνση που πρέπει να έχει η ιδεολογική έρευνα που σε τελική ανάλυση περιλαμβάνει το έργο της περισυλλογής και αξιοποίησης όλων εκείνων των ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων , που θα τύχουν στη συνέχεια αξιοποίησης. Πρέπει να μιλήσουμε στον λαό για τον Ελληνικό Εθνικισμό, μιλώντας του για το μέλλον αυτού του τόπου και της προοπτικής που δύναται να έχει με την δική μας ιδεολογική προσέγγιση.Έχουμε καθήκον να εντείνουμε την ανυποχώρητη παρέμβαση μας στην κοινωνία. Μιλώντας ξεκάθαρα για ένα υπόβαθρο μακριά από ξενόφερτα πρότυπα.
Όλοι λοιπόν, ο καθένας από τις επάλξεις του με την Ελληνική σημαία ψηλά και την ψυχή μας δυνατή. Εκπληρώνοντας το χρέος προς τους προγόνους μας, που δεν είναι άλλο από την διάσωση της Πατρίδας και της Πίστης μας.Κωνσταντίνος Π.