Το σημερινό μήνυμα θα έχει περιεχόμενο ιστορικό λόγω της Μεγάλης επετείου του ΟΧΙ και θα έχει την Αίγλη που του προσδίδει σε κάθε λόγο η αυτοθυσία, καθώς δεν σας μιλάω πλέον από το γραφείο μου αλλά, από φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Αυτή η ανθελληνική εξουσία που διαλύει την Ελλάδα έκρινε πως ο λόγος μου ο εθνικός, είναι τόσο επίφοβος για τα σχέδια της και διάλεξε αυτό τον ανόητο τρόπο για να τον περιορίσει.

Ο εθνικός λόγος όμως, όπως μου είχε πει κάποτε ο μεγάλος David Irving, δεν κλείνεται πίσω από σίδερα και παραμένει πάντα ελεύθερος.

Ας μιλήσουμε όμως για την ιστορία.

Την 28η Οκτωβρίου 1940 ο στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος βρέθηκε προ ενός τρομερού διλήμματος, να υπακούσει στην εντολή του Παπάγου και να υποχωρήσει στα ενδότερα, ή να πέσει υπερασπιζόμενος τα Ελληνικά σύνορα στην οροσειρά της Πίνδου.

Ο Κατσιμήτρος σκέφτηκε πως πρέπει οπωσδήποτε να μείνει γιατί, αν κερδίσει τότε κανείς δεν θα τολμήσει να πει λέξη για την ανυπακοή του αλλά και αν χάσει τότε θα έχει χάσει η Ελλάς και έτσι κάθε προσωπική απώλεια θα είναι ασήμαντη. Έτσι έμεινε στο Καλπάκι για τον υπέρ πάντων αγώνα και δικαιώθηκε λίγο αργότερα, όταν η επίλεκτη Ιταλική μεραρχία αλπινιστών Julia, υπέστη μεγάλη καταστροφή από τις Ελληνικές δυνάμεις και τα ιταλικά τανκς έγιναν κομμάτια μέσα στις λάσπες του ποταμού Καλαμά, εκεί ακριβώς που έκανε θραύση το βαρύ Ελληνικό Πυροβολικό της 8ης Μεραρχίας του μεγάλου Στρατηγού Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, του μεγάλου ήρωα της Πίνδου που λίγα χρόνια αργότερα αυτό το άθλιο κράτος, το ψευτορωμαίικο, τον δίκασε σαν δωσίλογο και αυτή είναι η πιο μεγάλη αλήθεια που βιώνω σήμερα στη ζωή μου. Όποιος κάνει έναν καλό αγώνα για την Ελλάδα είναι η μοίρα του να δικάζεται άδικα, να πηγαίνει στη φυλακή, να καταδιώκεται ασταμάτητα, από τον πιο μεγάλο ήρωα της 28ης Οκτωβρίου μέχρι τη δική μας άνευ σημασίας ύπαρξη.

Για να θυμηθώ και τον ακόμα μεγαλύτερο πολεμιστή της Πίνδου τον Μανιάτη Συνταγματάρχη Δαβάκη που ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου πήρε πάνω του Όλο το βάρος του αγώνα και τελικά σταμάτησε τους Ιταλούς στην Ήπειρο.

Ο Δαβάκης, ο τόσο ένδοξος ήρωας χάθηκε τελικά άδοξα ως αιχμάλωτος σε ιταλικό πλοίο που βυθίστηκε στην Αδριατική κανείς όμως δεν ξεπέρασε ποτέ τους τεράστιους άθλους του στο πεδίο της μάχης, όπως δεν ξεπέρασε ποτέ κανείς το μεγάλο πατέρα του έθνους και του ΟΧΙ τον Ιωάννη Μεταξά, που εξύψωσε την Ελλάδα, έγραψε ιστορία ανεξίτηλη στο πέρασμα των αιώνων και σήμερα είναι ξεκάθαρο πως η πατρίδα μας τελεί ξανά υπόκατοχή.

Σήμερα ο εχθρός βρίσκεται πλέον εντός των τειχών και είναι καθήκον όλων μας να πούμε ένα ακόμα μεγάλο ΟΧΙ και το ΟΧΙ απαιτεί πάντα θυσίες, άλλοτε το βίωσαν οι Έλληνες μέσα στους πάγους της Πίνδου, στις λάσπες και τις ομοβροντίες του εχθρού, σήμερα υψώνω και εγώ το ανάστημά μου και βιώνω το ΟΧΙ, το διαχρονικό ΟΧΙ των Ελλήνων, το διαχρονικό ΟΧΙ στους εχθρούς της Ελλάδος, με τη στέρηση της ελευθερίας μου.

Είναι τιμή αυτή η θυσία γιατί πέρα από τα εφήμερα, πάνω από όλα μετράει μόνο το καθήκον προς την αιώνια Ελλάδα.

Σαν άνθρωπος έχω μόνο μία δύναμη.

Η δύναμη αυτή είναι η φωνή μου, ο λόγος μου που εκφράζει μόνο την αλήθεια και μόνο την Ελλάδα.

Ο λόγος μου αυτός θα συνεχίσει να ακούγεται αδιαλείπτως και πλέον θα είναι ακόμα πιο δυνατός, όπως μας δίδαξε η ιστορία τίποτα δεν τελειώνει όσο μένει ζωντανή και όρθια η ψυχή μας.

Η ψυχή και ο λόγος δεν φυλακίζονται αντίθετα δυναμώνουν και σκληραίνουν μέσα από τα χτυπήματα και τις αντιξοότητες.

Κάθε δύσκολη ώρα μάθαμε να μνημονεύουμε τον Ιωάννη Μεταξά και τους μεγάλους ήρωες του ΟΧΙ.

Πάντα να μας εμπνέουν εκείνοι που θυσίασαν τα πάντα για την αιώνια Ελλάδα.

Εμπρός Έλληνες για την πατρίδα

Ζήτω 28η Οκτωβρίου

Από τα κελιά της τιμής

Ηλίας Κασιδιάρης

Φυλακές Δομοκού