Όλα τα κόμματα του «Συνταγματικού τόξου» ευθυγραμμίζονται, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, και λένε «ναι στον διάλογο με την Τουρκία». Έναν «διάλογο» τον οποίο υπηρέτησαν εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα να σέρνονται τώρα σε έναν νέο γύρο διαβουλεύσεων, με τους όποιους όρους να θέτονται από τον Ερντογάν και να γίνονται δεκτοί από τους «συμμάχους» μας. Φτάσαμε στο αισχρό σημείο να γίνονται μυστικά γραπτές συμφωνίες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και να το μαθαίνουμε μετά από μήνες. Είναι ολοφάνερο ότι η πίεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας επί της Ελλάδας για «διάλογο» είναι πολύ μεγάλη και η προδοτική κυβέρνηση της ΝΔ αποδέχεται την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Υπάρχει, επομένως, πλήρης συγκάλυψη, και τελικά συνενοχή, από όλον τον εγχώριο συστημικό πολιτικό κόσμο για όλα όσα συμβαίνουν εναντίον της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας, με ό,τι σημαίνει αυτό για το παρόν και το μέλλον του Τόπου.
Όλα τα συστημικά κόμματα, που πρόσφατα «ανακάλυψαν» ότι όντως υφίσταται τουρκική απειλή, μας καθησύχαζαν μέχρι πρότινος (μαζί με τα ΜΜΕ) ότι ο Ερντογάν «δεν πρόκειται να τολμήσει», «καταρρέει η οικονομία του», «ό,τι κάνει γίνεται μόνο για εσωτερική κατανάλωση», κτλ. Τώρα η «λύση» για όλους αυτούς είναι η «συμμαχική ομπρέλα». Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφωνίζει την ΝΔ ότι αποδέχεται και εφαρμόζει στην πράξη την Συμφωνία των Πρεσπών που αυτός είχε φέρει και υπερψηφίσει στην Βουλή. Δεν λέει, βεβαίως, την υπόλοιπη αλήθεια: ότι οι «Πρέσπες» του ΣΥΡΙΖΑ πάνε «πακέτο» με ό,τι ενδοτικό προωθείται τώρα από την νυν κυβέρνηση της ΝΔ από την Θράκη ως την Κύπρο, αποτελώντας κομμάτια της ίδιας εργολαβίας ξεπουλήματος. Ότι επί της ουσίας, έχουν δώσει τα χέρια για συμφωνία τύπου Πρεσπών και για το Αιγαίο με την Τουρκία.
Ένα από τα κυριότερα «παπαγαλάκια» της κυβερνητικής δημοσιογραφίας, ο Γιώργος Παπαχρήστου, το έλεγε ξεκάθαρα στο «Βήμα» πριν από λίγες ημέρες (20/9): «Αν ο κ. Μητσοτάκης κριθεί ιστορικά για μια πρωτοβουλία η οποία ενέχει τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε «Βατερλό», αντιστοίχως θα κριθεί και η αντιπολίτευση για την στάση που θα τηρήσει. Θα προσφύγει σε λαϊκισμούς που κατατείνουν στην εδραιωμένη – και λανθασμένη κατ’ εμέ – αντίληψη της κοινωνίας ότι “το Αιγαίο είναι ελληνικό” ή ότι “το Αιγαίο είναι μια ελληνική κλειστή λίμνη”; ‘Η θα αντιμετωπίσει την αλήθεια και την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και αναλόγως θα καθορίσει την στάση της;». Εδώ πλέον ο ενδοτισμός «χτυπά κόκκινο» και ουσιαστικά δίνεται «γραμμή» για το τι πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Σε συνδυασμό με αυτά που προηγήθηκαν είναι και η πρόταση του πρώην αρχηγού του τουρκικού στόλου να καταργηθεί η Ελληνική ονομασία «Αιγαίο» και να λέγεται «Θάλασσα των Νήσων» ή «Βόρειος Μεσόγειος» και να υπαχθεί στην διοικητική περιφέρεια της τουρκικής Ανατολίας…
Σ’ αυτό το θλιβερά προδοτικό πλαίσιο κινείται η ελληνόφωνη πολιτική «ηγεσία». Η επίγνωση των δυσμενών όρων που το διαμορφώνουν δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση προσαρμογή σε αυτό ούτε οδηγεί ευθύγραμμα στην αποδοχή, την παράδοση και την υποταγή. Αυτό εξαρτάται από το αν θα ακολουθήσουμε τον δρόμο του Λεωνίδα και όχι του Εφιάλτη, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και όχι της Κερκόπορτας, των Ελλήνων που θα αγωνιστούν και θα πολεμήσουν για την Πατρίδα και όχι των γραικύλων που θα γίνουν ριψάσπιδες και θα την ξεπουλήσουν.
Γιώργος Μάστορας
