Η τραγική κατάληξη ενός 63χρονου στη Θήβα, που άφησε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο επειδή το κράτος είναι ανίκανο να προσφέρει βασικές υπηρεσίες υγείας, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη της αποσάθρωσης του κρατικού μηχανισμού και του απόλυτου εμπαιγμού των Ελλήνων πολιτών από μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται μόνο για τις τράπεζες, τα funds και τους μετανάστες. Ο άτυχος άνδρας λιποθύμησε στον δρόμο και ξεψύχησε, καθώς δεν υπήρχε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ διαθέσιμο. Το μοναδικό πλήρωμα βρισκόταν στη Λιβαδειά και απαιτούνταν πάνω από μισή ώρα για να φτάσει. Όταν τελικά έφτασε, ο άνθρωπος ήταν ήδη νεκρός. Το ελληνικό κράτος είχε αποφασίσει ότι η ζωή του δεν είχε αξία.
Πώς γίνεται σε μια χώρα που υπερφορολογεί αλύπητα τον λαό της, να μην υπάρχουν διαθέσιμα ασθενοφόρα; Πού πηγαίνουν τα χρήματα των πολιτών; Η απάντηση είναι απλή: σε προγράμματα για «ευπαθείς ομάδες» και σε επιδοτήσεις που καταλήγουν στις τσέπες των «εκλεκτών» του συστήματος. Για τον απλό Έλληνα, όμως, δεν περισσεύουν ούτε ασθενοφόρα, ούτε γιατροί, ούτε στοιχειώδεις υπηρεσίες.
Το περιστατικό στη Θήβα δεν είναι μεμονωμένο. Είναι η καθημερινότητα μιας χώρας που καταρρέει, όπου οι Έλληνες πολίτες πεθαίνουν αβοήθητοι ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να ξοδεύει δισεκατομμύρια σε “επενδύσεις” και “μεταρρυθμίσεις” που δεν αγγίζουν κανέναν από εμάς. Είναι η Ελλάδα της διάλυσης των νοσοκομείων, της υποστελέχωσης των δημόσιων υπηρεσιών, της ανυπαρξίας αστυνομίας όταν οι πολίτες κινδυνεύουν. Και ταυτόχρονα, είναι η Ελλάδα που έχει απεριόριστα χρήματα για να στεγάσει και να επιδοτήσει ορδές μεταναστών, για να χαρίσει δισεκατομμύρια στις τράπεζες και να προστατεύει τα συμφέροντα των funds.
Ο θάνατος αυτού του ανθρώπου δεν ήταν ατύχημα. Ένας 63χρονος ξεψύχησε γιατί το κράτος δεν τον θεώρησε αρκετά σημαντικό για να του παρέχει ένα ασθενοφόρο. Και αύριο, μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. Το ζήτημα είναι μέχρι πότε οι Έλληνες θα ανέχονται αυτή την κατάφωρη αδικία και πότε επιτέλους θα διεκδικήσουν μια Ελλάδα που θα φροντίζει τους πολίτες της και όχι τα συμφέροντα των λίγων!
