Γράφει η Ρίκα Θωμάκου
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Kapa Research διαπιστώνεται για άλλη μια φορά η πλήρης κατάρρευση της εμπιστοσύνης των Ελλήνων στους θεσμούς. Με αυτά που συμβαίνουν, ίσως οι Έλληνες να είναι αρκετά γαλαντόμοι όταν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη κατά 28%, τα πολιτικά κόμματα κατά 12% και τα ΜΜΕ κατά 8%. Λογικά, η νεολαία μας αποστασιοποιείται από το πολιτικό σύστημα, καθώς οι νέοι μας νιώθουν ότι δεν τους αντιπροσωπεύει, αυτό το σάπιο σύστημα με την παντελή έλλειψη διαφάνειας και του διάχυτου αισθήματος της συγκάλυψης. Υπάρχει όμως και ένα εξαιρετικά αισιόδοξο στοιχείο σε αυτήν την έρευνα: Οι νέοι μας δηλώνουν, σε μεγάλο ποσοστό, πως θα ενεργοποιούνταν πολιτικά αν αντιμετωπίζονταν οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Επιπλέον, ένας στους δύο νέους απαντά πως θα τον παρακινούσε να ασχοληθεί με τα κοινά η εμφάνιση ενός νέου πολιτικού κόμματος που θα τον αντιπροσώπευε αληθινά.
Ίσως αυτό ήταν και το σκοπούμενο από τους πολιτικάντηδες: Να μετατρέψουν τους Έλληνες από ενεργούς Πολίτες σε χαχόλους ψηφοφόρους. Αλλά κυρίως “φροντίζουν” να απομακρυνθεί από τα «κοινά» η νεολαία μας. Την άφησαν χωρίς Παιδεία, χωρίς Ιδανικά, χωρίς Πρότυπα, χωρίς πραγματικές Αξίες, χωρίς Όνειρα, χωρίς Όραμα. Της παρέχουν μια τρισάθλια εκπαίδευση, την βομβαρδίζουν με ψέματα και προπαγάνδα, της γεμίζουν το μυαλό με άχρηστες πληροφορίες μόνο και μόνο για να της καταστρέψουν την λογική και την κριτική σκέψη. Ευτυχώς όμως, κάτι δεν υπολόγισαν: Το Ελληνικό Αίμα που τρέχει στις φλέβες των νέων μας. Είναι το ίδιο Αίμα που έκτισε Παρθενώνες και δοξάσθηκε σε Μαραθώνες και Θερμοπύλες. Είναι το ίδιο Αίμα με αυτό που έτρεχε στις φλέβες της νεολαίας του ’40. Ναι! Ας καμαρώσουμε αυτές τις ημέρες την Ελπίδα του Έθνους μας να παρελαύνει. Αν θέλουμε όμως να είναι πραγματική «Ελπίδα», ας την βοηθήσουμε. Ας θυμήσουμε στα υπέροχα νιάτα μας αποσπάσματα από τους παραινετικούς λόγους του μεγάλου μας Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά προς την Ελληνική νεολαία, την θρυλική ΕΟΝ. Την γενιά που έγραψε τις εποποιίες του «ΟΧΙ» και της «Γραμμής Μεταξά», αλλά και την ηρωική Εθνική Αντίσταση στα χρόνια της τριπλής μαύρης κατοχής.
Στις 2 Ιουνίου 1940, σε λόγο που εκφωνεί λέει:
«…Μέσα εις το πλαίσιον της ΕΟΝ επραγματοποιήσαμε την ισότητα όλων των Ελλήνων και όλων των Ελληνίδων… Και το παιδί του πλουσίου και το εργαζόμενο παιδί, φορούν την ίδιαν στολήν και είναι μαζί πλάι πλάι και αξίζουν το ίδιο, κι όποιος από τους δύο είναι ο ικανώτερος αυτός θα πάει μπροστά…».
Στις 12 Οκτωβρίου 1940, ο Ιωάννης Μεταξάς, μέσα από το περιοδικό «Νεολαία» προτρέπει τους νέους:
«…Πρέπει να βάλετε ένα κανόνα στη ζωή σας . Αγωνίζεσθε ο καθένας και η καθεμία σας δια τον βίον σας, την οικογένειά σας και την ευημερίαν του σπιτιού σας, δια τας ατομικάς σας ανάγκας. Μην περιοριστείτε εκεί. Να βάλετε ένα ποσοστό χρόνου και προσπάθειας δια να εργασθή ο καθένας και η καθεμία σας δια το σύνολον του Έθνους…»
Στις 26 Οκτωβρίου 1940, εν γνώσει του, ότι ο πόλεμος αρχίζει από ώρα σε ώρα, καλεί την Νεολαία:
«Σήκω επάνω, ελληνική νεολαία. Δεν υπάρχει διά σέ άλλη πραγματικότης παρά ή ελληνική Πατρίς, μόνον εκεί θα επανεύρης τον εαυτόν σου. Μόνον μέσα εις τας εθνικάς παραδόσεις θα επανεύρης τον προορισμόν σου. Μόνον μέσα εις τον ελληνικόν πολιτισμόν θα επανεύρης τα ιδανικά σου και τα όνειρά σου. Χωρίς αυτά δεν ημπορείς να ζήσης, ελληνική νεολαία. Μόνον εκείνα τα όποια σού εδημιούργησεν η ελληνική ιστορία αποτελούν το σώμα σου και την ψυχήν σου. Τα ξένα κατασκευάσματα, με τα όποια θέλησαν να σέ παρασύρουν οι αγύρται με τούς παράφρονας ρομαντισμούς των, είναι ψεύτικα διά σέ και αποτελούν δηλητήριον. Διότι, εννόησέ το, δεν μπορείς να ζήσης αλλέως παρά ελληνικά μέσα εις την φυλήν σου και μόνον εκεί μέσα θα εύρης τον λόγον και τον προορισμόν της υπάρξεώς σου. Και τότε θα ίδης ότι θα επανεύρης την χαράν και την αισιοδοξίαν, αι οποίαι σού έλλειψαν. Και όταν θα τας επανεύρης, θα ιδής με τί ευκολίαν θα υπερπηδήσης τα εμπόδια και τας δυσκολίας της ζωής και τί μέλλον θα παρασκευάσης και δια τον εαυτόν σου και δια την Ελλάδα, εις την οποίαν ανήκεις αναποσπάστως.
Σήκω, λοιπόν, ελληνική νεολαία, απόβαλε μακράν σου τας αγυρτείας και τα ψεύδη, με τα οποία σού εδηλητηρίασαν την ψυχήν. Πέταξε μακράν σου τα ελεεινά αναγνώσματα, τα οποία σέ διδάσκουν την ανηθικότητα και την ανανδρίαν, ακόμα και εκείνα τα όποια, δήθεν φιλολογικά έργα, σέ διδάσκουν να φοβάσαι τούς αγώνας της ζωής και να μη σκέπτεσαι παρά το ατομόν σου και την υλικήν απόλαυσίν σου».
Και ενώ ο πόλεμος μαίνεται, στις 7 Νοεμβρίου 1940 και πάλι ο Μεταξάς εμψυχώνει τα παιδιά του, σαν να μην υπάρχει ο πόλεμος:
«Παιδιά μου, Είμαστε τώρα 1.250.000 αγωνισταί κάτω από τις γαλανόλευκες Σημαίες του Ελληνικού Φαλαγγιτισμού, μέσα σε μία ιερή και αδιάσπαστη ένωση, για να πραγματοποιήσουμε με θυσίες και κόπους και με μόχθο και με ενθουσιασμό, αλληλέγγυα όλα τα παιδιά της Ελλάδος, χωρίς καμμία απολύτως διάκρισι, την Αναγέννηση της Πατρίδος»
Οι μεγάλοι Ηγέτες είναι διαχρονικοί. Κάλλιστα θα μπορούσαν αυτές οι παραινέσεις να είχαν ειπωθεί σήμερα. Ίσως αν κάποιος όχι απλώς τα έλεγε, αλλά τα πίστευε, ίσως αν η νεολαία μας τα ενστερνιζόταν, τότε σίγουρα θα είχαμε μια μακράν καλύτερη νεολαία. Θα ζούσαμε σε μια Ελλάδα, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, υπερήφανη που θα ανήκε σε ευημερούντες Έλληνες.
