Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με νέα θύελλα αντιδράσεων. Η επιλογή του Υπουργείου Εθνικής
Άμυνας να διορίσει για πρώτη φορά ιδιώτη διοικητή στο ΝΙΜΤΣ, παρακάμπτοντας κάθε έννοια διαφάνειας
και αξιοκρατίας, σηματοδοτεί την αρχή μιας επικίνδυνης κατηφόρας. Το ΝΙΜΤΣ, ένα νοσοκομείο-σύμβολο
για τους στρατιωτικούς, φαίνεται να παραδίδεται στις ορέξεις πολιτικών συμφερόντων, με την ανοχή – ή
και τη σύμπραξη – της πολιτικής ηγεσίας. Με μια αιφνίδια νομοθετική ρύθμιση τον Οκτώβριο του 2024, ο
υπουργός Νίκος Δένδιας άνοιξε το δρόμο για τοποθετήσεις εκλεκτών χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Χωρίς
διαγωνισμό, χωρίς διαβούλευση, με μόνη απαίτηση τριετή εμπειρία στη διοίκηση νοσοκομείων, η
κυβέρνηση διέλυσε κάθε πρόσχημα δημοκρατικής λειτουργίας. Αντί για αξιοκρατία, είδαμε μια
φωτογραφική διάταξη κομμένη και ραμμένη για να εξυπηρετήσει τους “εκλεκτούς” του υπουργείου.
Η απόφαση αυτή έχει προκαλέσει σάλο στους κόλπους των στρατιωτικών. Ο Σύνδεσμος Αποφοίτων της
Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ) και η Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού
(ΕΑΑΣ) κατηγορούν τον Δένδια για αντιδημοκρατικές πρακτικές και μονομερή πολιτική χειραγώγηση.
Ποτέ άλλοτε στη 79χρονη ιστορία του ιδρύματος δεν είχε ανατεθεί η διοίκησή του σε ιδιώτη. Η κυβέρνηση,
όμως, δείχνει να περιφρονεί τη στρατιωτική κοινότητα, μετατρέποντας το ΝΙΜΤΣ σε πολιτικό εργαλείο.
Πρώτο βήμα σε σχέδιο ιδιωτικοποίησης των στρατιωτικών νοσοκομείων;
Ο διορισμένος επικεφαλής του ΝΙΜΤΣ θα λαμβάνει απολαβές που υπερβαίνουν αυτές των ανώτατων
στρατιωτικών στελεχών, γεγονός που προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Πώς γίνεται να θεωρείται δίκαιο ένα
τέτοιο μισθολογικό χάσμα, όταν οι στρατιωτικοί πληρώνουν από την τσέπη τους για τη λειτουργία του
νοσοκομείου; Αυτή η απόφαση είναι μια απροκάλυπτη πρόκληση που υποτιμά τις θυσίες και την προσφορά
τους. Η παράδοση της διοίκησης του ΝΙΜΤΣ σε ιδιώτη προκαλεί σοβαρούς προβληματισμούς για την
κατεύθυνση που παίρνει το ίδρυμα. Μήπως πρόκειται για το πρώτο βήμα προς την ιδιωτικοποίηση του
νοσοκομείου; Οι στρατιωτικοί, που χρηματοδοτούν τη λειτουργία του, μένουν εκτός αποφάσεων. Η
κυβέρνηση δείχνει να ακολουθεί την επικίνδυνη πορεία αποδόμησης των θεσμών που υπηρετούν το εθνικό
συμφέρον.
Η περίπτωση του ΝΙΜΤΣ δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας
κυβέρνησης που δεν διστάζει να υπονομεύσει θεσμούς για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Η
κοινωνία, και ιδιαίτερα η στρατιωτική κοινότητα, οφείλει να απαιτήσει υπευθυνότητα, δικαιοσύνη και
πραγματική δημοκρατική λειτουργία. Γιατί, αν σήμερα παραχωρηθεί το ΝΙΜΤΣ, αύριο ποιος θεσμός θα
είναι ο επόμενος στόχος;
