Η τέχνη είναι ένας από τους σημαντικότερους τρόπους έκφρασης του ανθρώπου. Μέσα από αυτήν, οι δημιουργοί εκφράζουν συναισθήματα, ιδέες και ασκούν κριτική προς την κοινωνία. Όμως, υπάρχουν όρια που δεν πρέπει να ξεπερνιούνται. Όταν η τέχνη χρησιμοποιείται για να προσβάλλει τα ιερά σύμβολα της πίστης και της πατρίδας, τότε δεν πρόκειται για ελευθερία έκφρασης, αλλά για πρόκληση, ασέβεια και διχασμό.
Τα σύμβολα της πίστης, όπως ο σταυρός, οι εικόνες αγίων και τα ιερά κείμενα, έχουν βαθιά σημασία για εκατομμύρια ανθρώπους και για το συντριπτικό ποσοστό του πληθυσμού των Ελλήνων. Αντίστοιχα, η εθνική σημαία και άλλα σύμβολα του έθνους αντιπροσωπεύουν τις θυσίες, τις αξίες και την ιστορική πορεία ενός λαού. Αυτά δεν είναι απλά αντικείμενα ή εικόνες. Είναι φορείς πολιτισμού, ιστορίας και ταυτότητας. Όταν ένας καλλιτέχνης επιλέγει να χρησιμοποιήσει αυτά τα σύμβολα με τρόπο προσβλητικό, ουσιαστικά προσβάλλει την ταυτότητα και την αξιοπρέπεια εκείνων που τα σέβονται. Η πρόκληση δεν είναι τέχνη, αλλά μια μορφή επιβολής που διαταράσσει την κοινωνική συνοχή και δημιουργεί συγκρούσεις.
Η Ελευθερία της Έκφρασης Έχει Όρια
Η ελευθερία της έκφρασης είναι θεμελιώδης αξία μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Ωστόσο, κανένα δικαίωμα δεν είναι απόλυτο. Όπως δεν επιτρέπεται να γίνεται ρατσιστική προπαγάνδα στο όνομα της «ελεύθερης γνώμης», έτσι και η τέχνη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο προσβολής των ιερών συμβόλων. Ο σεβασμός προς την πίστη και την πατρίδα δεν είναι λογοκρισία. Είναι στοιχειώδης κανόνας συνύπαρξης. Όταν η τέχνη ξεπερνά τα όρια και γίνεται βλάσφημη ή προκλητική, παύει να επιτελεί τον σκοπό της, που είναι η έμπνευση και η δημιουργική σκέψη. Αντί να ενώνει, διχάζει. Αντί να προκαλεί προβληματισμό, προκαλεί θυμό και οργή.
Η αυθεντική τέχνη είναι αυτή που γεννά συναισθήματα, σκέψη και διάλογο, χωρίς να καταφεύγει σε προσβολές και ακραίες προκλήσεις. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να εκφραστεί ένας καλλιτέχνης χωρίς να πατήσει πάνω στις ευαισθησίες και τα ιερά σύμβολα ενός λαού. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι όχημα της ασέβειας. Όσοι την υπερασπίζονται υπό το πρόσχημα της ελευθερίας, πρέπει να αναρωτηθούν: μήπως, τελικά, η ελευθερία δεν σημαίνει να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά και να σεβόμαστε όσα είναι ιερά για τους άλλους;
Ο σεβασμός προς τα σύμβολα της πίστης και της πατρίδας είναι σεβασμός προς την ίδια την κοινωνία. Η τέχνη που αξίζει να τιμάται είναι αυτή που ενώνει, όχι αυτή που διχάζει.
Αγαπητοί καλλιτέχνες, η σημαία μας, τα ιερά μας σύμβολα, δεν είναι απλώς διακοσμητικά στοιχεία. Είναι σύμβολα που έχουν βαφτεί με το αίμα ηρώων, ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, την πίστη και την αξιοπρέπεια αυτού του τόπου. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνονται εργαλεία καπηλείας στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης καλλιτεχνικής “ελευθερίας”. Όποιος αγγίζει αυτά τα σύμβολα με ασέβεια, δεν αμφισβητεί απλώς μια ιδέα – αμφισβητεί την ίδια τη θυσία εκείνων που πολέμησαν για αυτά. Και αυτό δεν είναι τέχνη. Είναι ύβρις !
Αντωνόπουλος Κωνσταντίνος
