ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ (ΕΣΥ)
Μετά την μεταπολίτευση το επίπεδο της Δημόσιας Υγείας στην Πατρίδα μας βρίσκεται σε συνεχή υποβάθμιση σε αντίθεση με τις Ιδιωτικές Κλινικές που έχουν εξαπλωθεί σε όλες τις πόλεις. Οι όποιες προσπάθειες έγιναν για το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) με τον Ν. 1397/83, έγιναν μόνο και μόνο για ψηφοθηρικούς εντυπωσιασμούς και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Παράλληλα κατέρρευσε και η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς το ΕΣΥ σε αντίθεση με τα άλλα Κράτη, τα οποία έδωσαν μεγάλη βαρύτητα στην υγεία και ιδίως την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ).
Μία από τις πιο προβεβλημένες μεταρρυθμίσεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας ήταν και η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ, με το νόμο 3918/2011. Το όραμα αυτής της προσπάθειας αφορούσε τη συγκέντρωση όλων των ασφαλιστικών ταμείων κάτω από την ομπρέλα ενός και μόνο αγοραστή υπηρεσιών υγείας για την Ελλάδα.
Το σύστημα του ΕΟΠΥΥ όμως δεν προσέφερε παρά μόνο ταλαιπωρία, πολύμηνη αναμονή για τους ασθενείς, εξευτελιστικές αμοιβές για τους ιατρούς και πολυετείς καθυστερήσεις στην καταβολή αποζημιώσεων σε κλινικές, φαρμακεία και ιατρούς.
Τα νοσοκομεία την τελευταία δεκαετία των μνημονίων έχουν μείνει με το 50% προσωπικό από ιατρούς, νοσηλευτικές και διοικητικό προσωπικό.
Την έλλειψη προσωπικού προσπάθησαν επί εποχής μνημονίων να την καλύψουν με σύμπτυξη κλινικών αλλά και γειτονικών νοσοκομείων και την προσπάθεια αυτή την βάφτισαν αναβάθμιση. Η σύμπτυξη όμως δεν αποτελεί αναβάθμιση και φυσικά οδηγήθηκε το ΕΣΥ σε υποβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας ιδίως σε ακριτικές περιοχές όπως π.χ. η απορρόφηση του Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας από το Νοσοκομείο της Κοζάνης, το Νοσοκομείο της Νάουσας απορροφήθηκε από το Νοσοκομείο της Βεροίας κ.λ.π.
Σήμερα οι βασικοί άξονες επί των οποίων βασίζεται το Εθνικό Σύστημα της Υγείας είναι:
1. Δημόσιο Σύστημα Υγείας και
2. Ιδιωτικό Σύστημα υγείας.
Το καθένα εξ αυτών εδράζεται εις τους εξής τρείς πυλώνες
Α) Την Διοίκηση - Διοικητική και οικονομική υποστήριξη
Β) Το ιατρικό προσωπικό - νοσηλευτικό προσωπικό
Γ) Την εργαστηριακή - φαρμακευτική υποστήριξη
ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ
Α) Διοίκηση – Διοικητική υποστήριξη
Στην Ελληνική Επικράτεια σήμερα υπάρχουν 7 Υγειονομικές Περιφέρειες (Υ.ΠΕ) με 74 Νοσοκομεία εκ των οποίων τα 33 ή το 45% βρίσκονται στην περιοχή Αθηνών και Πειραιώς.
Στον Σχεδιασμό μας δεν πρέπει να υπάρξουν περισσότερες από 5 Υγειονομικές Περιφερειακές με άξιους Διοικητές, οι οποίοι θα αναλάβουν να υλοποιήσουν το Κυβερνητικό Πρόγραμμα για την Υγεία.
Οι Διοικητές των Υ.ΠΕ. θα επιλέγονται από τον Υπουργό μεταξύ των καλυτέρων Διοικητών των Δημοσίων Νοσοκομείων χωρίς κομματικά πιστοποιητικά.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ θα εξαλείψουν το φαινόμενο της τοποθετήσεως των Διοικητών στις Υ.ΠΕ. με πρώτο κριτήριο την κομματική ιδιότητα.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ θα καταργήσουν το φαυλοκρατικό σύστημα του διορισμού ως Διοικητών των αποτυχόντων υποψηφίων βουλευτών και στελεχών από τον κομματικό στρατό για να αντικατασταθούν σε μικρό χρονικό διάστημα από άλλους και ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια.
Οι Διοικητές των Δημοσίων Νοσοκομείων θα επιλέγονται αποκλειστικά από άτομα που διαθέτουν τα αντικειμενικά και ουσιαστικά διοικητικά προσόντα σε ανάλογες δομές και η παραμονή τους ΔΕΝ θα εξαρτάται από τις αλλαγές των Κυβερνήσεων ή των Υπουργών.
Οι Διοικητές θα διορίζονται όπως οι Δημόσιοι Υπάλληλοι σε προσωποπαγείς θέσεις Νοσοκομειακού Διοικητικού Στελέχους, η δε εξέλιξη τους θα βασίζεται αποκλειστικά στις ετήσιες εκθέσεις των προϊσταμένων τους διοικητών των Υ.ΠΕ.
Στις ετήσιες αλλά κυρίως στις τριετείς εκθέσεις των διοικητών των Υ.ΠΕ θα αποτυπώνονται αντικειμενικά τα θετικά και αρνητικά επιτεύγματα της διοίκησης του Νοσοκομείου.
Σήμερα τα Διοικητικά Συμβούλια των Νοσοκομείων συγκροτούνται από μέλη που πολλά όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την υγεία και τα προβλήματα της αλλά ούτε γνωρίζουν τι γίνεται στο νοσοκομείο το οποίο διοικούν.
Δυστυχώς πολλά μέλη των Δ.Σ. συμμετέχουν στο Δ.Σ. μόνο και μόνο για να συμπληρώνουν τις οικονομικές τους ανάγκες.
Φυσικά τα άτομα αυτά ούτε ενδιαφέρονται και ούτε προσφέρουν έργο αφού το μόνο που τους φέρνει στο νοσοκομείο είναι η αμοιβή για την συμμετοχή στο Δ.Σ.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ θα θεμελιώσουν την διοίκηση των Νοσοκομείων σε 9μελή άμισθα Διοικητικά Συμβούλια εκ των οποίων τα 6 μέλη θα προέρχονται από εργαζόμενους στο ίδιο το νοσοκομείο και ως εκ τούτου γνωρίζουν εκ του πλησίον τα προβλήματα για να προτείνουν τις καλύτερες λύσεις.
Τα άλλα τρία μέλη θα προέρχονται από τον κοινωνικό ιστό όπως π.χ. την εκκλησία, τον ιατρικό και φαρμακευτικό σύλλογο κ.λ.π. και θα είναι άμισθοι εθελοντές. Τα μέλη των Δ.Σ. θα αμείβονται μόνο για έξοδα κινήσεως
Τα Το.Μ.Υ ιδρύθηκαν το 2017 από την μετατροπή των Κέντρων Υγείας (Κ.Υ.). Βασίζονται στην φιλοσοφία ότι τα ΤοΜΥ αποτελούν το πρώτο βάθρο της Δημόσιας Υγείας και τον φυσικό «κυματοθραύστη» για να αποσυμφορηθεί το πλησιέστερο Νοσοκομείο.
Ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού των Το.Μ.Υ. απέτυχε παταγωδώς όπως και το σύστημα της διοίκησης. Αποκόπηκαν από την διοικητική και υλικοτεχνική μέριμνα από τα πλησιέστερα Νοσοκομεία που είχαν τα Κέντρα Υγείας και συνδέθηκαν απ’ ευθείας από τις Υ.ΠΕ.
Το σημερινό πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας με τις Τοπικές Μονάδες Υγείας (Το.Μ.Υ.) στις θέσεις των πρώην Κέντρων Υγείας δεν λειτουργεί σύμφωνα με όσα διατυμπανίστηκαν με τον Ν. 4486/ΦΕΚ 115-2017, αλλά ούτε έχει προσφέρει ανακούφιση στη λειτουργία των νοσοκομείων λόγω των πολλών ελλείψεων σε προσωπικό, της κακής στελεχώσεως και της ανύπαρκτης διοικητικής μέριμνας από τις Υ.ΠΕ.
Οι Υ.ΠΕ. δεν είναι Νοσηλευτικές μονάδες και δεν έχουν την δυνατότητα της αμέσου καλύψεως των αναγκών των Το.Μ.Υ. .
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ επαναφέρουν τον θεσμό των Κ.Υ. και θα τα επανασυνδέσουν για διοικητική και υλικοτεχνική μέριμνα με το πλησιέστερο νοσοκομείο της περιοχής. Με την σύνδεση αυτή θα υπάρχει ανά πάσα στιγμή στήριξη της λειτουργίας τους είτε με μετακίνηση προσωπικού είτε με την άμεση κάλυψη των υλικοτεχνικών αναγκών των Κ.Υ από την μάνα - Νοσοκομείο.
Καλύτερη και εύρυθμη λειτουργία των Κ.Υ. σημαίνει ανακούφιση των Νοσοκομείων και καλύτερη φροντίδα υγείας στον αγροτικό, στον ακριτικό και στον νησιώτικο πληθυσμό και αυτό θα γίνει πράξη για να μην ερημώσει η ύπαιθρος και τα νησιά.
Β) ΙΑΤΡΙΚΟ - ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Η ιατρική και η νοσηλευτική είναι λειτούργημα, είναι επιστήμη αλλά είναι ταυτοχρόνως και τέχνη και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία.
Το σημερινό σύστημα υγείας είναι 90% ιατρο-κεντρικό και την άσκηση της ιατρικής φροντίδας για τον Έλληνα ασθενή την αξιολογεί με μαθηματικούς και οικονομικούς υπολογισμούς.
Υπάρχει μεγάλη έλλειψη ιατρικού και κυρίως νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού αφού οι διαγωνισμοί - διορισμοί δεν έχουν γίνει τα τελευταία 10 χρόνια.
Αποτέλεσμα είναι τα ραντεβού και ιδιαίτερα τα χειρουργεία να καθυστερούν δραματικά, η φροντίδα των ασθενών να είναι ανεπαρκής και οι ασθενείς που έχουν κάποιες οικονομικές δυνατότητες να οδηγούνται στις Ιδιωτικές Κλινικές. Οι υπόλοιποι;
Η γήρανση και η κόπωση του προσωπικού είναι εμφανής λόγω της υποστελεχώσεως του ιατρικού και κυρίως του νοσηλευτικού προσωπικού στις δομές υγείας. Στον αντίποδα έχουμε την αύξηση της ροής των ασθενών στις ιδιωτικές δομές υγείας, οι οποίες ανεξέλεγκτα τιμολογούν αυθαίρετα έως και υπερβολικά για νοσήλια και για επεμβάσεις.
Στον αντίποδα, η υπερπληθώρα παραγωγής ιατρών από τα Πανεπιστήμια χωρίς προγραμματισμό απορροφήσεως οδηγεί πολλούς ιατρούς στην αβεβαιότητα για το μέλλον τους και στην εργασιακή μετανάστευση κυρίως προς τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ έχουν στο πρόγραμμα τους τον συσχετισμό του ρυθμού παραγωγής ειδικευμένων ιατρών σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Συστήματος Υγείας σε βάθος τουλάχιστον 20ετίας.
Προτείνουν τα εξής κίνητρα για την αναβάθμιση της Εθνικής Ιατρικής Φροντίδας:
Α) Ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών να αιτιολογείται και να βρίσκεται σε αρμονία με τις προβλεπόμενες ανάγκες για την επόμενη 20ετία.
Β) Να εισαχθεί ως ισχυρό κριτήριο προτεραιότητας για την είσοδο των ιατρών στην διαδικασία της ειδικότητος η ταυτόχρονη υπογραφή είτε 15ετούς συμβάσεως με το Δημόσιο σε συγκεκριμένο Δημόσιο Νοσοκομείο είτε η υπογραφή προσλήψεως στο Δημόσιο Σύστημα υγείας αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ειδικότητος. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να δαπανά πόρους για να παράγει ειδικούς ιατρούς και αυτοί να φεύγουν στο εξωτερικό για εργασία.
Γ) Ο ειδικευόμενος ιατρός, ο οποίος έχει προσυπογράψει σύμβαση με τα Δημόσιο, θα έχει το δικαίωμα να ολοκληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις με ταυτόχρονη υπηρεσία σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο οπότε ο χρόνος της στρατιωτικής υπηρεσίας θα συνυπολογίζεται και ως χρόνος ειδικεύσεως.
Οι στρατιωτικοί ιατροί με πρώτους τους υπηρετούντες στη Μεθόριο και στα νησιά θα συνεπικουρούν και τις όποιες Μονάδες Υγείας της ακριτικής περιοχής.
Δ) Οι ΕΛΛΗΝΕΣ θέλουν τους ξενιτεμένους ιατρούς και νοσηλευτές να επανέλθουν στην Πατρίδα και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Ελλάδα που τους σπούδασε.
Προτείνουμε να δοθούν άμεσα απλά κίνητρα επανόδου των ιατρών στην Πατρίδα όπως π.χ. την ένταξη τους άνευ εξετάσεων σε νοσοκομείο της επιλογής τους όπου θα διορίζονται σε θέσεις αντίστοιχες με αυτές που είχαν στο εξωτερικό χωρίς να χάσουν τα δικαιώματα από τα χρόνια της υπηρεσίας τους εκτός Ελλάδος.
Ε) Στους ιατρούς του Δημοσίου και στο νοσηλευτικό προσωπικό να δοθεί το κίνητρο της ασκήσεως της ιατρικής και ιδιωτικά εντός του Νοσοκομείου μετά το πέρας του ωραρίου σε συνεννόηση με την Διοίκηση.
Η σημερινή απογευματινή ιδιωτική απασχόληση στα πρότυπα ενός ιδιωτικού ιατρείου δεν προσφέρει παρά μόνο κάποια έσοδα στον ιατρό και στο νοσοκομείο.
Οι ιατροί θα πρέπει να εκτελούν και ορισμένο αριθμό επεμβατικών πράξεων σε συνεργασία και με νοσοκόμους και να χειρίζονται ιδιωτικά ορισμένο αριθμό κρεβατιών για τους ασθενείς τους. Με αυτόν τον τρόπο τα νοσοκομεία θα κερδίσουν αμισθί ιατρούς και νοσηλευτές, οι οποίοι θα εργάζονται εκτός ωραρίου στον χώρο του νοσοκομείου και φυσικά θα συντρέξουν και σε κάθε ανάγκη που θα υπάρξει στην κλινική.
Με το κίνητρο αυτό θα μειωθεί ο χρόνος αναμονής, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά τους έξι μήνες και οδηγεί τους ασθενείς σε απόγνωση και οικονομική αφαίμαξη από τις ιδιωτικές κλινικές.
Αυτονόητο είναι ότι θα τηρούνται όλες οι διατάξεις η δε αμοιβή θα ορίζεται από τον ΕΟΠΥΥ σε συμφωνία με τον ιατρικό Σύλλογο.
Η νοσηλευτική κοινότητα διαθέτει ένα άψογα εκπαιδευμένο και καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό. Δυστυχώς δεν αναγνωρίζεται, αφού είναι διασπασμένη σε κλάδους (ΔΕ, ΤΕ,ΠΕ) που μεταξύ τους έχουν δημιουργηθεί πολλές αντιπαραθέσεις που δεν βοηθούν το ΕΣΥ. Η νοσηλευτική θα έπρεπε να έχει έναν κλάδο και ενδεχομένως να υπάρχουν και οι βοηθοί νοσηλευτή.
Να δοθεί η δυνατότητα στους νοσηλευτές μιας επιπρόσθετης παραμονής και προσφοράς στα νοσοκομεία με διαδικασίες ιδιωτικής αμοιβής της εργασίας.
Γ) ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Η στελέχωση των νοσοκομείων θα είναι άχρηστη εάν δεν υπάρχει σύγχρονος μηχανογραφικός εξοπλισμός και ορθός χειρισμός του τομέα των φαρμάκων, του υγειονομικού και χειρουργικού υλικού.
Δεν διαφέρει η λειτουργία και η διαχείριση των υλικών των νοσοκομείων από την λειτουργία μιας μεγάλης Πολυεθνικής εταιρείας. Θα εφαρμόσουμε τα λογιστικά συστήματα και την κωδικοποίηση όπως την χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές τόσο για τις εισαγωγές όσο και για τις εξαγωγές των υλικών από τις αποθήκες τους.
Θα δοθεί ιδιαίτερη φροντίδα στην πάταξη της πολυφαρμακίας και της σπατάλης όχι με έκδοση νόμων που θα στερούν το δικαίωμα της προμήθειας καταλλήλων και αποτελεσματικών σκευασμάτων από τους ασθενείς, αλλά με την μηχανογραφική παρακολούθηση όλων των φαρμάκων και του ιατρικού υλικού.
Δεν θα λειτουργεί νοσοκομείο ή Κ.Υ. χωρίς μηχανογραφική καταγραφή του εισερχομένου και εξερχομένου υλικού. Το κάθε σκεύασμα ή υλικό θα καταγράφεται και θα καταχωρείται σε συγκεκριμένο χρήστη του Δημοσίου Συστήματος Υγείας.
Τα λογιστικά συστήματα των Νοσοκομείων θα εκσυγχρονιστούν με κάθε θυσία για να πάψει η σπατάλη.
Οι διαγωνισμοί για προμήθειες θα γίνονται με βάση την επόμενη διετία και σε επίπεδο Πανελληνίας προμήθειας και όχι ανά νοσοκομείο. Κάθε είδος φαρμακευτικού ή ιατρικού υλικού θα επιλέγεται κατά πρώτο λόγο από Ελληνικές Βιομηχανίες.
Θα υπάρχει βάση δεδομένων σε Πανελλήνια κλίμακα ώστε να γνωρίζουν όλοι οι ασχολούμενοι με την Δημόσια Υγεία τι και πόσα υλικά ή φάρμακα είναι διαθέσιμα στις αποθήκες όλων των νοσοκομείων και στην κεντρική αποθήκη του Υγειονομικού Υλικού ώστε να υπάρχει άμεση κάλυψη των αναγκών.
ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ
Το ιδιωτικό σύστημα υγείας πρέπει να είναι όχι το κυρίαρχο αλλά το συμπληρωματικό στην προσπάθεια της υγείας των Ελλήνων.
Σήμερα με τις απαράδεκτες καθυστερήσεις παροχής υπηρεσιών στα νοσοκομεία και τις απάνθρωπες συνθήκες που λειτουργεί το βεβαρυμμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας οδηγεί το μεν Δημόσιο σε απαξίωση στην υπόληψη των Ελλήνων, το δε Ιδιωτικό Σύστημα σε άνθηση και σε οικονομικά διλήμματα ή και οικονομικό στραγγαλισμό του μέσου Έλληνος.
Η ασυδοσία του ιδιωτικού φορέα, ο οποίος απαιτεί εξαιρετικά υψηλές αμοιβές για μια ιατρική πράξη π.χ. να εκτελέσει μια επέμβαση που η αναμονή της εκτελέσεως σε Δημόσιο Νοσοκομείο πολλές φορές υπερβαίνει και τον ένα χρόνο.
Πρέπει να επαναφερθεί ο καταργημένος αλλά σωστός θεσμός του ιατρού του Ασφαλιστικού Ταμείου.
Ο ιατρός του Ασφαλιστικού Ταμείου εκτελούσε τις ιατρικές του πράξεις σε ιδιωτικές κλινικές και ελάμβανε αμοιβή από το Ταμείο ενώ η Κλινική χρέωνε ένα μικρό ποσό στον ασθενή, το οποίο αφορούσε έξοδα χειρουργείου, κλίνης κ.λ.π..
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, ο οποίος θα ανακούφιζε την σημερινή πίεση στα Δημόσια νοσοκομεία οι ΕΛΛΗΝΕΣ θα εντάξουν μέρος των κλινών και των χειρουργείων του ιδιωτικού τομέα π.χ. σε ποσοστό έως 30% στη διάθεση του Δημοσίου. Οι ασφαλισμένοι ασθενείς θα χρεώνονται μόνο για έξοδα χειρουργείων και χρήση κλινών. Όλα τα υπόλοιπα π.χ. έξοδα εξετάσεων, ακτινολογικών, βιοχημικών κ.λ.π. θα καταβάλλονται από τα Ταμεία (ΕΟΠΥΥ) μαζί με την αμοιβή του ή των ιατρών με ειδικά τιμολόγια ικανοποιητικά τόσο για το Δημόσιο, όσο και για τους ιδιώτες ιατρούς με πελατεία από τα Ταμεία αλλά και τους ιδιοκτήτες των κλινικών που θα διαθέτουν τα χειρουργεία και τις κλίνες.
