Γνωρίζω ότι αγγίζει τα όρια της ιεροσυλίας το να χρησιμοποιώ τον ίδιο τίτλο με το περιβόητο άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καιροί» στις 29 Ιουνίου 1874, αλλά ας γραφεί και κάτι λίγο διαφορετικό, σε σχέση με το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Μιχάλη Κατσούρη. Είναι σίγουρο ότι Αστυνομία και ανακριτικές Αρχές θα κάνουν καλά τη δουλειά τους και θα βρουν τον ή τους δολοφόνους. (σ.σ. Παρ’ όλα τα προσκόμματα που βάζουν οι υπάλληλοι του Δήμου που “καθάρισαν” τον χώρο του εγκλήματος, όπως έγινε και στα Τέμπη). Ας ελπίσουμε ότι και η τιμωρία θα είναι ανάλογη. Όμως το σίγουρο είναι ότι οι ηθικοί αυτουργοί και αυτού του εγκλήματος θα μείνουν, για άλλη μια φορά στο απυρόβλητο. Αντιθέτως μάλιστα θα κομπάζουν ότι έκαναν το καλύτερο δυνατόν και θα κατηγορούν άλλους, όπως κυρίως την Αστυνομία, η οποία δήθεν δεν έκανε στο ακέραιο το καθήκον της. Ήδη βρήκαν ως “Ιφιγένειες” κάποιους Αξιωματικούς της Αστυνομίας, όπως ακριβώς έγινε με τον σταθμάρχη στα Τέμπη και τον Διοικητή της Πτέρυγας Μάχης στην Αγχίαλο. Φρόντισε μάλιστα ο υπουργός Προ-Πο να αποποιηθεί τις τεράστιες ευθύνες του, όσον αφορά τη συγκεκριμένη δολοφονία. Ίσως αγνοεί ότι βάσει του Συντάγματος, από τη στιγμή που βάζει την υπογραφή του στο προεδρικό μέγαρο και αναλαμβάνει τον υπουργικό θώκο ένας πολιτικός, φέρει ακέραιη την πολιτική και ποινική ευθύνη των όσων πράττουν ή δεν πράττουν οι υφιστάμενες υπηρεσίες του υπουργείου του. Φυσικά τα ίδια ισχύουν και για τα κλιμάκια της ΕΥΠ στα Ιωάννινα και στην Φλώρινα από όπου πέρασε ανενόχλητο το κομβόι των δολοφόνων. Φανταστήκατε ότι θα αναλάμβανε την ευθύνη ο κ. Μητσοτάκης, ως πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ;

            Ας είμαστε πραγματιστές! Και σ’ αυτό το έγκλημα ηθικοί αυτουργοί είναι οι πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων. Αυτοί μεθοδικά εξέθρεψαν όλα αυτά τα παραβατικά στοιχεία. Αυτοί διοχέτευσαν το πάθος και την ενεργητικότητα της νεολαίας μας σε λάθος ατραπούς. Αυτοί καλλιέργησαν την ατιμωρησία, την ασυδοσία και την διαπλοκή των διαφόρων παραγόντων. Αυτοί άφησαν δίχως Παιδεία, Ιδανικά, Πρότυπα και Αξίες την νεολαία μας. Αυτοί γιγάντωσαν την κάθε μορφής αδικία και ανισότητα μέσα στην κοινωνία μας. Αυτοί προσπαθούν να μας κάνουν να χάσουμε την Ανθρωπιά μας. Αυτοί ευτέλισαν τους Θεσμούς. Αυτοί “ευνούχισαν” την Αστυνομία μας. Θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο επιγραμματικά μόνο με την Αστυνομία, καθώς όλα τα άλλα είναι τεράστια θέματα που αξίζει να τους αφιερώσουμε ιδιαίτερα άρθρα, ελπίζοντας ότι σύντομα θα αναρτηθούν σε αυτήν την ιστοσελίδα.

            Και για να άρω τις όποιες ενστάσεις θα είχαν οι ψευτοδημοκράτες, σχετικά με το πόσο συνάδουν με την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσα αναφέρονται παρακάτω, θα ξεκινήσω υπενθυμίζοντας ελάχιστα για την Αστυνομία στην Αρχαία Ελλάδα και δη στην πρότυπη Δημοκρατία της Αθήνας: Όπως και σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις του πολιτισμού και της συγκροτημένης κοινωνίας, εμείς οι Έλληνες έχουμε την τιμή να δημιουργήσουμε πρώτοι «Αστυνομία» και μάλιστα από την Μινωική εποχή [σ.σ. Όπως γράφει ο Πλάτων («Μίνως» 320 γ), στην Κρήτη επί Μίνωος «Νομοφύλαξ» στις πόλεις ήταν ο Ραδάμανθυς και στην ύπαιθρο ο Τάλως]. Και η ετυμολογία της λέξεως «Αστυ-νομία» ανάγεται στην εποχή του Ομήρου. Από τη λέξη «Άστυ» δηλαδή «πόλις» (σ.σ. Οδύσσεια Α,3: «Πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα») και το παράγωγο του ομηρικού ρήματος «νέμω» που μεταξύ άλλων σημαίνει «διοικώ» (σ.σ. Αισχύλος Προμηθεύς Δεσμώτης 256: «Ο πάντα νέμων … Ζεύς»). Αστυνομία είχαν όλες οι Αρχαίες Ελληνικές Πόλεις – Κράτη. Οι πολίτες τους, για να προστατευθούν από τους παράνομους και να βρουν το δίκιο τους, κατέφευγαν πάντα στην Αστυνομία, η οποία έτσι ταυτίστηκε με την «πολιτεία», έγινε δηλαδή συνώνυμος. Αυτό διαπιστώνεται και από το ότι η λέξη «πολιτεία» σημαίνει την «αστυνομία» σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες: «police», «policia», «polizei» κλπ. Στην Αρχαία Αθήνα οι Αστυνομικοί καλούντο «Αστυνομικοί Άρχοντες». Η Αστυνομία ήταν ένα δυναμικό σώμα, που δια της βίας (σ.σ. Με ψήφισμα του Δήμου επιτρέπονταν και τα βασανιστήρια σε Αθηναίους Πολίτες) ή της απειλής βίας επέβαλε την τάξη και την υπακοή στους Νόμους. Οι Αστυνομικοί αμείβονταν πλουσιοπάροχα, καθώς δεν είναι δυνατόν οι εγγυητές της ασφάλειας της κοινωνίας να πένονται. Οι Αστυνομικοί έχαιραν της απολύτου εμπιστοσύνης (σ.σ. οι πολίτες κατέθεταν τις διαθήκες τους στα Αρχεία της Αστυνομίας), του σεβασμού και της εκτίμησης των πολιτών είχαν δηλαδή σχεδόν απόλυτη εξουσία, χωρίς να φθάνουν στο άλλο άκρο, την ασυδοσία. Η Αστυνομία λογοδοτούσε στους «Νομοφύλακες» και στους «Ευθύνους», σε περίπτωση δε  «παράβασης καθήκοντος» η ποινή ήταν θάνατος. Τα ίδια περίπου ίσχυαν και για τις λοιπές πόλεις – κράτη (Σπάρτη, Κόρινθος, Θεσσαλία, Μακεδονία κλπ).    

            Οι χιλιετίες κύλησαν και φτάνουμε στη σημερινή δυστοπική μας κοινωνία. Αυθεντικό δημιούργημα των παγκοσμιοποιητών και των ντόπιων εντολοδόχων τους. Σιγά μη γλύτωνε η Αστυνομία από τον ευτελισμό των Θεσμών. Ας θυμηθούμε κάποια γεγονότα των τελευταίων ετών:

            Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί και σκοτώνει στα Εξάρχεια τον μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Πράξη απεχθής και καταδικαστέα απ’ όλους τους εχέφρονες. Το ίδιο καταδικαστέα είναι όμως και όλα όσα ακολούθησαν. Επί μία εβδομάδα  καίγεται η Αθήνα (κέντρο, συνοικίες και προάστια) και πολλές πόλεις της χώρας. Πορείες, καταλήψεις σχολείων, σοβαρά επεισόδια, πρωτοφανείς καταστροφές και λεηλασίες σε δημόσια κτήρια, τράπεζες, εμπορικά καταστήματα, μνημεία και αυτοκίνητα. Η πρωτεύουσα θυμίζει βομβαρδισμένη πόλη. Σύμφωνα με εκτίμηση του ΕΒΕΑ, οι ζημιές που προκλήθηκαν, μόνο στα καταστήματα των Αθηνών, ξεπέρασαν τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Ο τότε υπουργός Εσωτερικών (σ.σ. Μετά από απόφαση του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης συγχωνεύθηκε με το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης σε Υπουργείο Εσωτερικών), Προκόπης Παυλόπουλος διατάσσει την αστυνομία να κρατήσει «παθητική στάση» και έτσι τα επεισόδια ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Διαδηλωτές αναποδογυρίζουν περιπολικά στο Μοναστηράκι, πυρπολούν πυροσβεστικά οχήματα στην Πανεπιστημίου, κάνουν πλιάτσικο σε οπλοπωλείο της Ομόνοιας, απ’ όπου νεαροί κουκουλοφόροι βγαίνουν κρατώντας όπλα, τσεκούρια, ακόμα και τόξα. Πολλοί θυμούνται τον Άδωνη Γεωργιάδη από τον τηλεοπτικό δίαυλο του Καρατζαφέρη να ωρύεται κατά του Προκόπη Παυλόπουλου λέγοντας: «Μακράν ο χειρότερος υπουργός που έχει υπάρξει στην Ελλάδα». Εντάξει, το ότι μετά δύο χρόνια τον ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι μία ασήμαντη κυβίστηση μπροστά στις τόσες που έχει κάνει.

            Από την επομένη (07/12) ηλεκτρονικός και έντυπος τύπος αποκαλύπτουν την ταυτότητα του Κορκονέα. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πως τα δύο μικρά παιδιά του θα πάνε στο Δημοτικό σχολείο. Με ποια ψυχολογία και πως θα τα αντιμετωπίσουν οι συμμαθητές τους. Όχι! Για τον αστυνομικό και την οικογένειά του δεν υπάρχουν δικαιώματα. Από την έκθεση της βλητικής αυτοψίας που παραδόθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2009 στον ανακριτή προκύπτει ότι ο Αστυνομικός δεν πυροβόλησε απ’ ευθείας το θύμα. Συγκεκριμένα οι πραγματογνώμονες δέχθηκαν ότι η σφαίρα αποστρακίστηκε σε τσιμεντένια μπάλα και στη συνέχεια έπληξε το θύμα. Παρ’ όλα αυτά ο Κορκονέας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και 15 μήνες. Βλέπετε η απόφαση έπρεπε να ικανοποιεί και το απύθμενο μίσος των “αναρχικών” για την αστυνομία. Βέβαια έκτοτε έχει καθιερωθεί η 6^η Δεκεμβρίου σαν ημέρα που το κέντρο της Αθήνας (και άλλων πόλεων) θα υπόκεινται σε βανδαλισμούς, λεηλασίες, καταστροφές κλπ. Η γνωστή επαναστατική γυμναστική των σταλινοφασιστών. Οι δύστυχοι καταστηματάρχες δεν προλαβαίνουν να μαζέψουν τα σπασμένα από τις 17 Νοεμβρίου και στις 6 Δεκεμβρίου έχουν πάλι τα ίδια.   

            5 Οκτωβρίου 2020. 64χρονος, στη Μεσσήνη, πυροβολεί με κυνηγετικό όπλο και σκοτώνει 18χρονο Ρομά που μπήκε για να τον κλέψει. Επεισόδια και καταστροφές στους καταυλισμούς των Ρομά σε όλη την χώρα. Τρεις αστυνομικοί τραυματίες από σκάγια καραμπίνας στον Ασπρόπυργο. Πάλι η αστυνομία διατάσσεται να είναι “πολύ προσεκτική”.

            Βράδυ της 22ας Οκτωβρίου 2021. Τρεις νεαροί Ρομά, κλέβουν το αυτοκίνητο ενός φτωχού πακιστανού βιοπαλαιστή πατέρα 5 παιδιών. Τρέχουν ιλιγγιωδώς. Αρνούνται να σταματήσουν σε έλεγχο της ομάδας ΔΙΑΣ. Οι αστυνομικοί τους καταδιώκουν. Οι Ρομά προσπαθούν, χρησιμοποιώντας το κλεμμένο αυτοκίνητο, να τους σκοτώσουν χτυπώντας και ανατρέποντας τις μοτοσυκλέτες τους. Οι αστυνομικοί αμυνόμενοι, πυροβολούν, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο οδηγός του αυτοκινήτου. και να τραυματιστεί ένας συνεπιβάτης του. Τραγικό γεγονός, όπως τραγική ήταν και η αντιμετώπισή του από τον “αριστερό” τύπο: «Ένστολοι σερίφηδες που πυροβολούν ανήλικους εν ψυχρώ για μικροπαραβάσεις με την κάλυψη του κράτους». Σωστά! Μικροπαράβαση είναι ανήλικοι, χωρίς δίπλωμα, να τρέχουν δαιμονισμένα στα στενά του Περάματος. Από τύχη δεν σκότωσαν κάποιον περαστικό. Κατά τους “προοδευτικούς”, οι αστυνομικοί πρέπει να έχουν τα όπλα σαν διακοσμητικό αξεσουάρ. Έπρεπε να καθίσουν φρόνημα να τους σκοτώσουν με το αυτοκίνητο. Ακολούθησαν νέα επεισόδια και καταστροφές στους καταυλισμούς των Ρομά σε όλη την χώρα. “On camera” χυδαιότατες απειλές για την ζωή των αστυνομικών.  Οι δημοσιογράφοι απλώς τις ακούν. Το επίσημο Κράτος κωφεύει και αφήνει σχεδόν ακάλυπτους τους αστυνομικούς να οδηγηθούν σε δίκη.

            Βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου 2022. Παρόμοιο περιστατικό στη Θεσσαλονίκη. Ένας 16χρονος Ρομά (προφανώς χωρίς δίπλωμα), φεύγει με μεγάλη ταχύτητα από βενζινάδικο, χωρίς να πληρώσει τα καύσιμα. Δύο αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ τον καταδιώκουν. Παραβιάζοντας αλλεπάλληλα φωτεινούς σηματοδότες και ενεργώντας συνεχώς επικίνδυνους ελιγμούς επιχειρεί να εμβολίσει το δίκυκλο της ομάδας ΔΙΑΣ, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των αστυνομικών. Αγνοεί εκ νέου τις εντολές τους. Οι αστυνομικοί αμυνόμενοι και προφανώς πανικόβλητοι τον πυροβολούν και, για την κακή τύχη όλων, ο Ρομά φονεύεται. Η εξέλιξη των γεγονότων, καθώς και η αντιμετώπιση και τα σχόλια είναι πανομοιότυπα με αυτά του συμβάντος στο Πέραμα. Πάλι χαρακτηρίζονται ασήμαντα πταίσματα η απόπειρα δολοφονίας αστυνομικών και η επανειλημμένη παραβίαση ερυθρού σηματοδότη. Αν από τον άλλο δρόμο ερχόταν κανονικά ένα άλλο αυτοκίνητο και ξεκληριζόταν μια οικογένεια θα ήταν πταίσμα; Ήθελα να ήξερα αν υπάρχει έστω και ένας λογικός που να πιστεύει ότι οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί, σε όλα τα παραπάνω γεγονότα, έφυγαν το πρωί από το σπίτι τους για την Υπηρεσία και αποχαιρέτησαν την οικογένειά τους λέγοντας: «Σήμερα θα πάω να σκοτώσω έναν άνθρωπο».

            5 Απριλίου 2023. Κουκουλοφόροι επί τω έργω μέσα και έξω από την ΑΣΟΕΕ. Πετάνε μολότοφ. Καίνε αυτοκίνητα και κάδους. Κλείνουν με οδοφράγματα την Πατησίων. Προπηλακίζουν περαστικούς. Και η Αστυνομία τι κάνει; Απολύτως τίποτα. Έχει διαταγές άνωθεν να μην επέμβει. Ε, μην ενοχλούμε τα “παιδιά” στο θεάρεστο έργο τους και τα εξοργίζουμε. Κάποιο περιπολικό κάνει το “έγκλημα” να περάσει από την περιοχή. Οι κουκουλοφόροι του επιτίθενται. Το καταστρέφουν ολοσχερώς. Οι δύο από τους τρεις αστυνομικούς προλαβαίνουν να φύγουν, ο τρίτος εγκλωβίζεται. Κινδυνεύει άμεσα με λιντσάρισμα από τους εξοργισμένους “δημοκράτες”. «Θάνατος στον φασίστα αστυνομικό»!, που τόλμησε να περάσει έξω από ένα (υποτιθέμενο) ανώτατο πνευματικό ίδρυμα την στιγμή που οι “προοδευτικοί” κάνουν εκδηλώσεις και κατάληψη. Ο αστυνομικός πανικοβάλλεται και πυροβολεί στον αέρα. Φοβερό παράπτωμα! Άσκοπη χρήση υπηρεσιακού όπλου. (σ.σ. Έπρεπε να κάτσει φρόνημα να τον λιντσάρουν). Αυτά δεν τα ενέχετε το υπουργείο Προ-Πο. Διατάσσεται άμεσα ΕΔΕ και συλλαμβάνεται.    

            Μάλλον είναι περιττό να αναφερθούμε στην τελείως στρεβλή ερμηνεία αυτού του περιβόητου «Πανεπιστημιακού Ασύλου». Στα εκπαιδευτικά ιδρύματα μπορούν ανενόχλητα να στεγάζονται: έμποροι ναρκωτικών, αναρχικοί, κάθε είδους εγκληματικά στοιχεία, εργαστήρια κατασκευής εκρηκτικών και μολότοφ, πάγκοι παραεμπορίου κλπ, αλλά αν τυχόν τολμήσει να περάσει στην αυλή ένας αστυνομικός αμέσως ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών ότι δήθεν θίγονται τα “δημοκρατικά δικαιώματα”.    

            Ξέρουμε ότι όλοι αυτοί οι δήθεν “ακροαριστεροί”, “αντιφασίστες” κλπ, αποτελούν το αριστερό δεκανίκι του Συστήματος και πάντα “ξεφεύγουν”. Έχουμε τα τρανά παραδείγματα της Marfin και της δολοφονίας των Γιώργου και Μάνου. Αν όμως κάποιος αστυνομικός, με κίνδυνο της ζωής του, συλλάβει κάποιον “αντιφασίστα” τότε κατά κανόνα διαδραματίζονται στο δικαστήριο τα εξής: Ο “αντιφασίστας” δηλώνει «αθώα περιστερά». Οι συνήγοροί του επιτίθενται φραστικώς στους αστυνομικούς, τους οποίους κατηγορούν για κατάχρηση εξουσίας, βίαιη συμπεριφορά κλπ. Ο δικαστής, συνήθως προσαρμοζόμενος στο περιρρέον “αντιφασιστικό” κλίμα, επιβάλει μια ποινή – χάδι, με αναστολή. Η συνεδρίαση λήγει πανηγυρικά μέσα σε ζητωκραυγές και χειροκροτήματα από τους ομόσταυλους των κατηγορουμένων. Όλοι  καταλαβαίνουμε την απογοήτευση και την άσχημη ψυχολογία των αστυνομικών που “έκαναν το λάθος” να συλλάβουν ακροαριστερούς.  

            Σταχυολόγησα ελάχιστα περιστατικά από τις εκατοντάδες χιλιάδες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι αστυνομικοί, απλώς για να καταδείξω την απαράδεκτη συμπεριφορά της πολιτείας (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, θεσμοί και ΜΜΕ), καθώς και τμήματος της κοινωνίας απέναντι στην Αστυνομία. Με μια τέτοια συμπεριφορά το ότι η αστυνομία ακόμη δρα και μας προστατεύει μάλλον οφείλεται στο φιλότιμο και στην υπηρεσιακή αυταπάρνηση των αστυνομικών. Σίγουρα, όπως παντού και πάντα, υπάρχουν οι κακοί αστυνομικοί, γίνονται  λάθη και παρουσιάζονται φαινόμενα ασυδοσίας από ελάχιστα αστυνομικά όργανα. Αυτές όμως είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα του ότι έχουμε μια καλή αστυνομία, η οποία όμως μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη, αν:

            1) Αλλάξει η νομοθεσία και δώσει μεγαλύτερη ελευθερία δράσεως στους αστυνομικούς. Π.χ. να μην πρέπει πρώτα ο αστυνομικός να πυροβοληθεί και μετά να μπορεί να κάνει χρήση του όπλου του. Εκτιμώ ότι ο νομοθέτης οφείλει πρώτα να ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των αστυνομικών και ύστερα για τα δικαιώματα του εγκληματία.

            2) Συνειδητοποιήσουμε ότι ο αστυνομικός διακινδυνεύει ακόμα και τη ζωή του για την δική μας ασφάλεια και για την τήρηση των νόμων και της τάξης. Μια κοινωνία χωρίς αστυνομία είναι αδιανόητη. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εκτιμά την αστυνομία και χαίρεται να βρίσκεται δίπλα σε αστυνομικούς. Μόνο τα παραβατικά στοιχεία θέτουν απέναντί τους την αστυνομία.

            3) Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παρεμβαίνει ελάχιστα (το τέλειο θα ήταν καθόλου) σε υπηρεσιακά θέματα και στις κρίσεις των αξιωματικών.

            4) Οι αστυνομικοί τύχουν μεγαλύτερων αμοιβών. Άλλωστε αυτοί, οι Στρατιωτικοί και οι πυροσβέστες, διατρέχουν πάντα τον κίνδυνο να «πέσουν εν ώρα καθήκοντος».

            Ξέρουμε ότι για την κατάντια της αστυνομίας μας σήμερα υπεύθυνοι είναι οι πολιτικάντηδες, αλλά και εμείς που τους ψηφίζουμε. Ας αλλάξουμε λίγο ρότα! Μια απόφαση είναι. Όλοι θέλουμε και μπορούμε να έχουμε μια αστυνομία αρωγό, βοηθό και συμπαραστάτη μας σε κάθε στιγμή ανάγκης. Μια αστυνομία που θα περιφρουρεί τη ζωή και την περιουσία μας. Μια αστυνομία, φραγμό μεταξύ της κοινωνίας και των κακοποιών. Μια αστυνομία που θα επιβάλλει την έννομο τάξη χωρίς ασυδοσίες.

Αργυρώ (Ρίκα) Θωμάκου, (″Φλόγα του Ταινάρου″)

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον Συνδυασμό: «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ»