Γράφει ο Εμμανουήλ Ν. Κώνστας
Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Μετώπου
Υποψήφιος Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών
Υπάρχουν κάποιες βεβαιότητες στην κοινωνία που κανένας δεν αμφισβητεί. Μια από αυτές που σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια του μεταπολιτευτικού βίου είναι η γενικευμένη διαφθορά. Η διαφθορά που διατρέχει όλα τα κόμματα που πρωταγωνίστησαν σε αυτά τα χρόνια, που έχει εξελιχθεί ως μέρος της καθημερινής ζωής της πολιτικής τάξης της χώρας και κυρίως σχετίζεται με την όλη διάρθρωση του κράτους, των επιχειρήσεων, της επικοινωνίας, της αντίληψης των πολιτών. Δεν πρόκειται στην Ελλάδα για συμπεριφορά που παρεκκλίνει των κανόνων αφού οι κανόνες που έχουν εθιμικά κυριαρχήσει στους χώρους της κεντρικής πολιτικής σκηνής, της αυτοδιοίκησης, των μεγάλων επιχειρήσεων θεωρούν αυτό που ονομάζουμε διαφθορά ως ιδιότυπη σχέση αμοιβαίας ικανοποίησης συμφερόντων. Έτσι, επιχειρηματίες ελέγχουν την ενημέρωση και προσφέρουν υπηρεσίες σε ελεγχόμενους πολιτικούς που και αυτοί με τη σειρά τους προσφέρουν αντίστοιχες υπηρεσίες που μεταφράζονται σε αναθέσεις, ολιγοπώλια, προνομιακές συμβάσεις, τιμές σε αγαθά που προσφέρουν υπερκέρδη. Οι ίδιοι οι διαχειριστές της περιβόητης ή μάλλον διαβόητης πλέον τέταρτης εξουσίας, αυτοί που διαμορφώνουν την διάταξη των θεμάτων, την βαρύτητά τους, αυτοί που αναλαμβάνουν να διαμορφώσουν αυτό που λέμε κοινή γνώμη, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί που βρίσκονται σε διαρκή διαπλοκή εξουσίας με την εκτελεστική και τη νομοθετική.
Η απαρίθμηση των σκανδάλων κατά την μεταπολιτευτική περίοδο θα μπορούσε να αποτελέσει την μαύρη βίβλο πολιτικών, επιχειρηματιών, ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων, σίγουρα πάντως δεν μπορεί αν εκτεθεί σε ένα άρθρο όπως το παρόν. Από την εποχή των κρατικοποιήσεων έως την εποχή των ιδιωτικοποιήσεων, από το χρηματιστήριο έως τα τσιμέντα, τις τράπεζες, τα αεροδρόμια, τα μεγάλα έργα, τους εξοπλισμούς και τους Ολυμπιακούς αγώνες, την καταστροφική διόγκωση του δημοσίου, τις εκατοντάδες δημοσιευμένες περιπτώσεις πολιτικών αλλά και τις χιλιάδες που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε, έχουμε σήμερα μια κατάσταση πλήρους παρακμής κατά την ιδεατή έννοια της πολιτείας. Η λειτουργία των κομμάτων που κυριαρχούν στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο είναι στην πραγματικότητα κομματικές συμμορίες. Η κακουργηματική απαρίθμηση που οδήγησε και αυτή σε μεγάλο βαθμό στην χρεοκοπία, θα έπρεπε να επιβάλλει την εξοστράκισή τους από την Ελληνική κοινωνία. Αντί αυτού όμως, η επικοινωνιακή παντοδυναμία, έφερε την εκ νέου κυριαρχία τους, αφού τα συνεχή κρούσματα, δεν θεωρήθηκαν παρά περιπτώσεις, εμφανίστηκαν κατά καιρούς και "νέοι" πολιτικοί ώστε να ισχυριστούν ότι έγινε κάθαρση. Όμως κάθε εβδομάδα έχουμε και νέες περιπτώσεις. Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα, η διαφθορά είναι δομικό συστατικό του συστήματος. Δεν πρόκειται για ειδικές συμπεριφορές κάποιων δήθεν που δεν ήξεραν, ή είχαν έλλειψη ήθους.
Απέναντι στο σάπιο σύστημα που καμουφλάρεται πίσω από δήθεν ανθρωπιστικές ιδέες, βρίσκονται οι Έλληνες. Οι Έλληνες πολίτες κυριολεκτικά, οι ΕΛΛΗΝΕΣ ως πολιτικός φορέας που έχει περιλάβει τίμιους ανθρώπους του μόχθου, συνεχιστές των παραδόσεων που κράτησαν την πατρίδα όρθια, που κατανοούν την πολιτική ως ύψιστο λειτούργημα και όχι ως τρόπο πλουτισμού και καλοζωίας. Το μαρτυρούν οι διώξεις, οι συκοφαντίες, οι αποκλεισμοί. Αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται η δύναμη των Ελλήνων στην μεγάλη αλήθεια που αντιπροσωπεύουν. Και η αλήθεια είναι ανίκητη.
Σήμερα που η υπόθεση της εξυγίανσης αποτελεί πρώτιστο πολιτικό καθήκον απέναντι στο σύστημα της διαφθοράς, οι ΕΛΛΗΝΕΣ υψώνουν την σημαία του αγώνα τους και συσπειρώνουν κάθε Ελληνίδα και Έλληνα που σιχάθηκε την διαφθορά, την διαδοχή των προκατασκευασμένων λύσεων των ίδιων γνωστών προσώπων και κομμάτων. Έρχεται η ώρα των ΕΛΛΗΝΩΝ διότι αυτό είναι πια ιστορική αναγκαιότητα.
