Το συστημικό έγκλημα στα Τέμπη πραγματοποιήθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου. Στις 8 Μαρτίου ολόκληρη η Ελλάδα διαδήλωνε σε έναν ξεσηκωμό νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία, δείχνοντας ότι το ποτήρι έχει ξεχειλίσει για τα καλά, ότι η οργή δεν χωρά στην άθλια «κανονικότητα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μια νέα γενιά, βαθιά συγκινημένη, δίνει τον τόνο με την φωνή και την παρουσία της, δίνει το ιδιαίτερο χρώμα της κοινωνικής έκρηξης.
Οι νέοι νιώθουν, εδώ και καιρό, ξένοι στον ίδιο τους τον Τόπο, γι’ αυτό και θέτουν πολύ γενικότερα θέματα: Ζωή, Αξιοπρέπεια, Σεβασμό, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Εθνική Κυριαρχία. Και τα θέτουν σε μια Χώρα με τεράστια λύματα σε αυτούς τους τομείς. Σε μια Χώρα που έχει μετατραπεί σε «χώρο», σε «κόμβο», σε «πλατφόρμα» εκτίναξης κάθε επιτήδειου σαλταδόρου και μιας παρασιτικής ελίτ, σε «ορμητήριο» funds, τραπεζών, ξένων εντολέων.
Οι νέοι ζητούν μια άλλη διάσταση στην ίδια την έννοια της πολιτικής. Μια πολιτική που δεν θα είναι μόνο κόμματα, ποσοστά, βο(υ)λευτές, δημοσκοπήσεις, κολπάκια, κωλοτούμπες, ψέματα. Η επιθυμία τους υπογραμμίζει την ανάγκη μιας άλλης, εντελώς διαφορετικής, Πολιτικής: Μιας Πολιτικής Ευθύνης, Προσφοράς, Αλληλεγγύης, Ηθικής. Μιας Πολιτικής που θα απαντά στο υπαρξιακό πρόβλημα αυτής της Χώρας, πρόβλημα διαχρονικό, βαθύ και πολυπαραγοντικό. Το χυδαίο «πάμε και όπου βγει» εκφράζει την χρόνια πρακτική των εγχώριων ελίτ, πολιτικών και οικονομικών, που νοιάζονται μόνο για το ίδιον όφελος και όχι για την Χώρα και την Κοινωνία, που αποδεδειγμένα την ξεχαρβαλώνουν, την υποθηκεύουν, την παραδίδουν, την διαλύουν.
Η κοινωνική έκρηξη αυτών των ημερών αναδεικνύει όλες αυτές τις αρνητικές ποιότητες, τις καταγγέλλει, απαιτεί μια αλλαγή -όχι απλά εναλλαγή κομμάτων ή ποικιλία σχημάτων που θα συνεχίσουν την διακυβέρνηση αυτής της αθλιότητας- και βαθαίνει, δίνοντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην πολιτική και κοινωνική κρίση στην Χώρα.
Το πολιτικό σκηνικό δείχνει να αλλάζει άρδην, όχι λόγω ενός «τυχαίου γεγονότος» στα Τέμπη, αλλά κυρίως επειδή το συστημικό έγκλημα στα Τέμπη λειτούργησε σαν θρυαλλίδα κοινωνικής έκρηξης εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εισπράττει μια μεγάλη απαξίωση, βλέπει τα ποσοστά της να πέφτουν με γρήγορο ρυθμό, η περιβόητη αυτοδυναμία δεν πείθει πια κανέναν, και προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει έναν τρόπο να σταματήσει η μεγάλη κατρακύλα σε κάποιο σημείο.
Δυο είναι τα κεντρικά ζητήματα για το πολιτικό σύστημα και τους εντολείς του (ελίτ και ξένες πρεσβείες): α) Να αντιμετωπιστεί η κοινωνική έκρηξη, να την καλμάρουν με κάθε τρόπο («συγγνώμες», μετάθεση ευθυνών, αλλά και ήπια, «κόσμια» και «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, αποπροσανατολιστικός ρόλος των ΜΜΕ κ.λπ.). β) Να υπάρξει κάποια μορφή συγκυβέρνησης, ακόμα και από την πρώτη Κυριακή των εκλογών, εάν αυτό γίνεται. Συγκυβέρνησης ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα, (συμπεριλαμβανομένων και μικρών, εάν χρειαστεί), οποιασδήποτε ποικιλίας και σύνθεσης, ώστε το συναινετικό πλαίσιο που είχε δρομολογηθεί πριν το έγκλημα στα Τέμπη να προχωρήσει: Πλαίσιο που παράγγειλαν οι συναντήσεις με Μπλίνκεν, οι παρεμβάσεις Στουρνάρα και ο επιχειρηματικός κόσμος. Ο ευρύτερος αναδασμός περί των Ελληνοτουρκικών, η συνέχιση αντιμετώπισης της Ελλάδος ως «κόμβου» και η προειδοποίηση για την οικονομία, οδηγούν σε μια κατάσταση όπου κανένα από τα σημερινά κόμματα δεν θα μπορεί μόνο του να κυβερνήσει.
Σιωπή για την «συνεκμετάλλευση» και τις λοιπές παραχωρήσεις στα Ελληνοτουρκικά, σιωπή για την συνδρομή της Χώρας στον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία και για τις «συμμαχικές μας υποχρεώσεις». Τίποτα ουσιαστικό δεν προτείνεται για να σπάσει το μπλοκάρισμα, να δημιουργηθούν γερά θεμέλια ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος διεξόδου στην Χώρα, να αξιοποιηθεί θετικά και δημιουργικά, ενεργητικά και ευεργετικά, η κοινωνική διαθεσιμότητα και η έκρηξή της. Επομένως, όλα αυτά πέφτουν στις πλάτες του ίδιου του Λαού και της Κοινωνίας: Να βρει και να προωθήσει τους τρόπους και τις μορφές αυτοέκφρασης των δικών του «θέλω» και «πρέπει». Δύσκολο; Σίγουρα ναι, αλλά και απαραίτητα αναγκαίο. Όχι ουτοπικό αλλά ρεαλιστικό. Αρκεί να συνειδητοποιηθεί η μεγάλη του σημασία.
Αυτό είναι το Μεγάλο Καθήκον Πολιτικής και Κοινωνικής Ευθύνης των Ελλήνων Εθνικιστών: Να σχηματοποιήσουν ισχυρά την Ελπίδα του Καλύτερου Αύριο για την Πατρίδα και τον Λαό!
Γιώργος Μάστορας
