Γράφει ο Παναγιώτης Ιωαννίδης,

Οικονομολόγος

Τα αλλεπάλληλα αχρείαστα lockdown και οι ολέθριες επιπτώσεις τους αποδεικνύονται γι’ ακόμη μια φορά μέσω της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος.

Σε διάστημα ενός μόνο έτους (2019-2020) ο δείκτης του κινδύνου σχετικής φτώχειας αυξήθηκε κατά 1,9%.

Οι κοινωνικές ομάδες που απειλούνται είναι οι άνεργοι σε ποσοστό 45,4%, οι οικονομικά μη ενεργοί εκτός συνταξιούχων (27,3%), τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά (23,6%)  και τα παιδιά ηλικίας έως 17 ετών (23,7%)

Η αύξηση του κατώτατου μισθού στάθηκε ανίκανη να αμβλύνει τις ανισότητες που δημιουργήθηκαν καθώς η αγοραστική του δύναμη μειώθηκε σε ποσοστό 7% (κατώτατος μισθός) και 12% (μέσος μηνιαίος μισθός).

Είναι σαφές ότι όταν 2,971 εκατ. Έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, σύμφωνα με τον αναθεωρημένο ορισμό, γίνεται λόγος επιβίωσης και όχι διαβίωσης.

Τόσο σε διεθνές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο η διεύρυνση των ανισοτήτων στο εισόδημα και στην περιουσία αυξάνεται με ανησυχητικό τρόπο σύμφωνα με τα δεδομένα των αρχών της τρέχουσας δεκαετίας (2020-2030)

Τα νούμερα αποδεικνύουν όσα δεν τολμούν να παραδεχτούν.

Σήμερα, σε διεθνές επίπεδο, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 52% του εισοδήματος και το 76% του πλούτου, ενώ το 50% του φτωχότερου τμήματος του πληθυσμού κατέχει μόνο το 8,5% του εισοδήματος και το 2% του πλούτου.