Άρθρο του Χρήστου Μουλά
Το υπουργείο Πολιτισμού πέρα βρέχει. Δυσκίνητο και απαρχαιωμένο. Έχει άλλες ασχολίες προφανώς και δεν ακούει τις φωνές εκείνες που διατρανώνουν ότι για τα νεοκλασικά της Σύρου τελειώνει ο χρόνος.
Χαρακτηριστικά κοινωνικού κινήματος λαμβάνει η πρωτοβουλία ορισμένων κατοίκων της Σύρου, της πρωτεύουσας των Κυκλάδων με τη μοναδική ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά. Τα αναρίθμητα νεοκλασικά κτήρια του νησιού κινδυνεύουν με αφανισμό και σήμερα αποτελούν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη δημόσια υγεία των κατοίκων του νησιού. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε προ καιρού από τον Σύλλογο Μελετητών Μηχανικών Ν. Κυκλάδων κι έχει διαδοθεί πολύ χάρη στις προσπάθειες μιας ομάδας Συριανών υπό τον συντονισμό του κ. Χάρη Βεκρή, ο οποίος προωθεί την πολιτιστική ζωή του νησιού. Ο κ. Βεκρής είναι μεταξύ άλλων εκτελεστικός διευθυντής του ετήσιου Φεστιβάλ, δηλαδή των εκδηλώσεων υπό τη γενική ονομασία "ΆΝΩ" που αναδεικνύουν το αρχαιότερο εκκλησιαστικό όργανο της Ελλάδας το οποίο βρίσκεται στην καθολική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο. Επίσης προβάλλει τις ελληνικές εταιρείες παραγωγής ούζου, καθώς επίσης μετέχει και σε άλλες πολιτιστικές πρωτοβουλίες της Σύρου. Η ανάγκη εξεύρεσης μιας λύσης για τη σωτηρία των νεοκλασικών κτηρίων της Σύρου- ιδιαίτερα της Ερμούπολης- προβάλλεται και μέσα από το δημοφιλέστερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, το Facebook, μέσα από την ομώνυμη ομάδα. Εκεί, επισημαίνεται μεταξύ άλλων, ότι «δεκάδες νεοκλασικά κτίρια της Σύρου βρίσκονται υπό κατάρρευση. Η μοναδική αρχιτεκτονική του νησιού και ιδιαίτερα της Ερμούπολης με 200 χρόνια ιστορίας, δεν πρέπει να σβήσει στα χέρια μας. «Γιατί τα παιδιά μας πρέπει να συνεχίσουν να παίζουν στα στεναδάκια που παίζαμε μικροί, χωρίς να φοβούνται μην τα πλακώσουν σοβάδες και μαρμάρινα αετώματα των αρχοντικών που κατάντησαν ερείπια», αναφέρουν οι κάτοικοι, οι οποίοι έχουν κατακλύσει στην κυριολεξία τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ανεβάζοντας εκατοντάδες φωτογραφίες από τα κτήρια.
Οι Έλληνες για την Πατρίδα καλούν το υπουργείο, έστω την ύστατη ώρα να αφήσει την γραφειοκρατία στην άκρη – απαιτείται διάστημα τεσσάρων χρόνων για κάθε έγκριση – και να δώσει μια λύση. Τόσο για την ασφάλεια των πολιτών, όσο και για την σωτηρία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού.
