Όσα βιώνουμε το τελευταίο 6μηνο, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το μέγεθος και την «ποιότητα» της διάλυσης που υφίσταται η Χώρα. Δεν αφήνουν καμία απολύτως αμφιβολία πως, σε οποιοδήποτε σημείο της Χώρας και ανά πάσα στιγμή, όλοι οι Έλληνες κινδυνεύουν με θάνατο, με καταστροφή περιουσιών, με αφανισμό. Στο τρένο, στο πλοίο, στο δάσος που καίγεται, στον κάμπο, στο χωριό, στα νησιά, σε ολόκληρους νομούς που είτε κατακαίγονται για δυο ολόκληρες εβδομάδες είτε πλημμυρίζουν από τα νερά, στο γήπεδο και πέριξ των γηπέδων, στις γέφυρες που γκρεμίζονται.
Έχουμε την πλήρη απόσυρση του κράτους από κάθε μορφή κοινωνικής πρόνοιας, από κάθε γωνιά και πεδίο της κοινωνικής οργάνωσης. Έχουμε ολομέτωπη επίθεση σε εργασία και πλήρη ιδιωτικοποίηση σημαντικών τομέων (όπως Υγεία και Παιδεία), εγκατάλειψη της πολιτικής προστασίας, περικοπές κονδυλίων από κρίσιμους τομείς. Και μαζί με αυτά, κουβαλάμε 13 χρόνια μνημονιακής υποδούλωσης και υποβάθμισης, ξηλώματος και υποθήκευσης κάθε δημόσιου αγαθού. Συν τοις άλλοις, έχουμε την ιδιαίτερη έκφανση του «επιτελικού κράτους», της «Ελλάδας 2.0», του «πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού», που όλα αυτά τα πολλαπλασιάζει με απίστευτο κυνισμό.
Είναι τυχαία η απόσχιση του κράτους και της κυβέρνησης από κρίσιμους τομείς; Φυσικά και όχι, καθώς αποτελεί τμήμα ενός σχεδιασμού των ελίτ που διαλύουν την Χώρα μας. Ο σχεδιασμός αυτός υποβοηθιέται σε εκθετικό βαθμό από την καταστροφή κάθε είδους, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο το σοκ που προκαλείται εδώ και 13 χρόνια με συστηματικό τρόπο. Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να συνηθίζει στο σοκ της καταστροφής και να προσαρμοστεί στα «επιδόματα-pass» που θα εκδίδονται κάθε τόσο. Επίσης, πρέπει να συνηθίζει στους ακρωτηριασμούς ζωής, περιοχών, νησιών, εργασιών, επαγγελμάτων, δομών, χωριών, πόλεων.
Ολόκληρο το εγχώριο πολιτικό σύστημα υπάρχει και εξυπηρετεί (αλλά και μεγεθύνεται) μέσα από το λεγόμενο «ψηφιακό κράτος» (ή αλλιώς στην «δικτατορία της επιτήρησης») και μέσα από την προώθηση ενδοτικών γεωπολιτικών σχεδιασμών τύπου «Συμφωνία των Πρεσπών» χθες και «Πρέσπες του Αιγαίου» αύριο. Ο Έβρος «είναι μακριά» (όπως το 1974 ήταν η Κύπρος, για τον ψευτοεθνάρχη Καραμανλή) και ας καεί ολοσχερώς, αρκεί η αμερικανική βάση να λειτουργεί με ασφάλεια και σύστημα… Ο θεσσαλικός κάμπος είναι πνιγμένος στα νερά, με πόλεις και χωριά να βρίσκονται χωρίς νερό και ηλεκτρικό για αρκετές ημέρες, με ανθρώπους νεκρούς και κατεστραμμένους, ψυχικά ταλαιπωρημένους και βασανισμένους.
Η καταστροφή έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για την Χώρα. Μια Χώρα που πέρασε και από ένα στάδιο διπλών βουλευτικών εκλογών, ενώ τώρα ετοιμάζεται για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και λίγους μήνες αργότερα για τις ευρωεκλογές. Μια Χώρα χωρίς συντεταγμένη Πολιτεία, χωρίς καθόλου ουσιαστική αντιπολίτευση, χωρίς συνοχή και χωρίς νόημα. Η αποικία «είναι εδώ» σε όλο της το θλιβερό μεγαλείο. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι μέσα στην διάλυση και μπαχαλοποίηση Χώρας και Κοινωνίας εκκολάπτεται και ένας απανθρωπισμός, μια κτηνωδία, ενός βαθμού αποσάθρωση της κοινωνικότητας. Το είδαμε περίτρανα με την δολοφονία ενός Έλληνα από «εργαζόμενους» στο Blue Star (όπως τους χαρακτήρισε ο ανεκδιήγητος και ανεπάγγελτος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης) στο λιμάνι του Πειραιά. Το «επιτελικό κράτος», η κυβέρνηση, αρκούνται στο 112 και το «μείνετε σπίτι, μην κυκλοφορείτε», ή στο «εκκενώστε». Έως εκεί και φτάνει. Από εκεί και πέρα, ο καθένας είναι απολύτως μόνος του να τα βγάλει πέρα. Μόνος για να σωθεί, μόνος για να περιποιηθεί τα τραύματά του, να πενθήσει τα θύματα, να αντιμετωπίσει προβλήματα Υγείας και Παιδείας, να βρει χρήματα για λογαριασμούς και είδη πρώτης ανάγκης, να μην χάσει το σπίτι του (από φωτιά, πλημμύρα ή τις τράπεζες).
Κι όμως, υπάρχει διέξοδος στο αδιέξοδο! Αρκεί η συνείδησή μας να τροποποιηθεί θετικά και δημιουργικά, μη συνηθίζοντας στην καταστροφή, την μοιρολατρία και την «ανάθεση» σε ανίκανους και επικίνδυνους. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος κατεύθυνσης. Η κραυγή απελπισίας να μετατραπεί σε Ενεργητική και Ευεργετική Πολιτική Ισχύς μέσα από την ανάλογη ενεργοποίηση των Ελλήνων, που μόνο έτσι δίνει ποιοτικό περιεχόμενο στο νοηματικό σύνθημα «Εμείς είμαστε ο Λαός»!
Γιώργος Μάστορας
