Γράφει η Αγγελική Ντρίκου – Βαλαβάνη
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου παρατηρείται η ανεπαρκής, αναποτελεσματική και αντιφατική λειτουργία των περισσότερων ΤΕΙ/ΑΕΙ στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Πέρα από την λανθασμένη είσοδο των φοιτητών στα πανεπιστήμια (μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων), φαίνεται πως ακολουθεί η αποφοίτηση ελάχιστου αριθμού των εισαχθέντων φοιτητών, με τους περισσότερους από αυτούς να εντάσσονται με δυσκολία στην αγορά εργασίας.
Που οφείλονται όμως όλες αυτές οι αποτυχίες του εκπαιδευτικού τομέα;
Από την μια, παρατηρούμε, πως ο μεγαλύτερος αριθμός των ΑΕΙ/ΤΕΙ βρίσκεται συσσωρευμένος σε πόλεις με μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα και κατ’ επέκταση, απαιτητικές ανάγκες. Από την άλλη, η οικονομική δυσχέρεια που βρίσκεται στο προσκήνιο της καθημερινότητας έχει ως αποτέλεσμα την δυσκολία πολλών φοιτητών να εγκατασταθούν και να προσαρμοστούν στα δεδομένα της πρωτεύουσας (όπου και λειτουργούν τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας). Έτσι λοιπόν, πολλοί από αυτούς τους φοιτητές αναγκάζονται είτε να εργαστούν, είτε να παραλείψουν πολλές από τις διαλέξεις τους, “μένοντας πίσω” και χάνοντας πολύτιμο χρόνο.
Γνωρίζοντας την περιοχή της Ανατολικής Αττικής αλλά και των δυνατοτήτων της να προσφέρει απλόχερα την βοήθειά της, “φέρνουμε στο τραπέζι” την πιθανή ιδέα ίδρυσης πανεπιστημιακής μονάδας στην περιοχή. Λίγο έξω από την Αθήνα, στην καρδιά της περιφερειακής ενότητας Αττικής, βρίσκονται περιοχές όπως ο Μαραθώνας, οι Αχαρνές, η Παιανία, ακόμη και ο δήμος Ωρωπού, οι οποίες φαίνεται να κατέχουν τεράστιες ανεκμετάλλευτες εκτάσεις γης, ικανές να αναλάβουν το σχέδιο ανέγερσης ενός πανεπιστημίου.
Έχοντας “ζήσει” πολλά παιδιά της περιοχής, γνωρίζω τόσο την οικονομική δυσκολία, όσο και την ταλαιπωρία τους να μετακινούνται καθημερινά μέχρι την πρωτεύουσα για να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Η αναβάθμιση και εύκολη πρόσβαση στην αστική συγκοινωνία της Ανατολικής Αττικής θα επιβάλλει όχι μόνο την συνέχιση της συγκοινωνίας παραέξω, αλλά και ένωση όλων των προαναφερθέντων περιοχών με την πρωτεύουσα, χωρίς όμως την επακόλουθη “βαβούρα” και “φασαρία” της πόλης.
Επιπλέον, ας παραδεχτούμε τα τεράστια οφέλη που θα επέφερε στους κατοίκους της περιοχής η ανέγερση μιας πανεπιστημιακής υποδομής. Αρχικά, αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά οι θέσεις εργασίας, με φυσικό επακόλουθο την έντονη πληθυσμιακή κινητικότητα. Οι μικρές επιχειρήσεις θα επωφεληθούν από την εμφάνιση ενός νέου κύματος νεολαίας, με την Ανατολική Αττική να θέτεται στο προσκήνιο των εξελίξεων.
Καταλήγοντας, λοιπόν, γίνεται λόγος για ένα πανεπιστήμιο, ικανό να στηρίξει τον ανταγωνισμό, τόσο των υπολοίπων της χώρας, τα όποια λειτουργούν για χρόνια στην Ελλάδα, όσο και αυτά του εξωτερικού. Ένα πανεπιστήμιο, το οποίο αναμένεται να εξιδανικεύεται σε συγκεκριμένους, μεμονωμένους τομείς, προκειμένου να δίνονται οι απαραίτητες βάσεις και να επιφέρονται τα ζητούμενα αποτελέσματα. Κάτι, δηλαδή, που δεν αντιπροσωπεύουν πολλές πανεπιστημιακές δομές της χώρας σήμερα, παρά τα μεγάλα χρονικά διαστήματα λειτουργίας τους.
Η Ανατολική Αττική θα γίνει το μέσο για την διάδοση επαγγελματικής παιδείας, η οποία θα διασυνδέει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας, δημιουργώντας έτσι πολίτες, ικανούς να προσφέρουν κοινωνικά για ένα καλύτερο μέλλον.
