Γράφει η Ιωάννα Καραδήμα,
υποψήφια Βουλευτής Ανατολικής Αττικής
Τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να αποφασίσει. Ο Έβρος αποτελεί τα σύνορα ενός κράτους ή απλά είναι ένα ξέφραγο αμπέλι όπου η κάθε ΜΚΟ και η κάθε μυστική υπηρεσία της Τουρκίας μπορεί να κάνει ότι θέλει;
Η τελευταία περίπτωση, μετά από μια σειρά πολλών, της εισόδου των λαθρομεταναστών από την νησίδα στον Έβρο, στη χώρα μας, εγείρει πολλά ερωτηματικά. Πρώτον, ισχύει το διεθνές δίκαιο που απαγορεύει την παράνομη είσοδο σε μια χώρα; Δεύτερον, πώς οι ελληνικές υπηρεσίες δεν γνώριζαν την παρουσία των "προσφύγων" στην νησίδα επί τόσες ημέρες; Τρίτον, η πίεση των ΜΚΟ είναι πιο ισχυρή από τους νόμους του κράτους; Τέταρτον, πώς οι "απελπισμένοι πρόσφυγες" διέθεταν κινητά που λειτουργούσαν τόσες ημέρες;
Ερωτήματα εύλογα τα οποία φυσικά δεν περιμένουμε να απαντήσει ούτε ο… διακοπεύων Πρωθυπουργός ούτε ο αρμόδιος (;) Υπουργός Μηταράκης. Αυτός, ο τελευταίος, για μια ακόμη φορά αυτοσυγχέρεται για το ότι η Ελλάδα έπραξε το "ανθρωπιστικό" της καθήκον. Βέβαια, γιατί το Εθνικό του καθήκον το έχει ξεχάσει προ πολλού.
Παρόλα αυτά το πρόβλημα παραμένει και, φυσικά, δεν λύνεται ούτε με "ανθωπιστικές" κορώνες, ούτε με κλάψες για τον ρόλο της Τουρκίας. Η τελευταία συνεχίζει τον υβριδικό της πόλεμο κατά της χώρας μας που οδηγεί στην βίαιη αντικατάσταση πληθυσμού. Γιατί ο στόχος τους πέτυχε. Τα 38 άτομα, μεταφέρθηκαν στο ΚΥΤ του Φυλακίου Έβρου και από εδώ και πέρα θα πάρουν τη σειρά τους. Δηλαδή, αίτηση ασύλου, αποδοχή αυτού και "ενσωμάτωσή" τους μέσα από τις διαδικασίες του Υπουργείου Μετανάστευσης, τις οποίες όμως εφαρμόζουν ΜΚΟ με απόφαση του ίδιου του Υπουργείου. Το αν θα δώσουν εξετάσεις για να πάρουν την ιθαγένεια, το αν θα τους δεξιωθούν στο Προεδρικό Μέγαρο ή αν θα αγωνιστούν σε κάποια Εθνική ομάδα, επαφίεται στις επιλογές τους.
Το ζητούμενο όμως είναι ότι θα μείνουν εδώ, μέρος μιας αλυσίδας χιλιάδων άλλων που ακολουθούν κάθε χρόνο αυτόν τον δρόμο. Έναν δρόμο, σαφέστατα παράνομο που παράτυπα, τα αποτελέσματά του τα αποδέχονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Γιατί έτσι το θέλουν κάποιες ΜΚΟ, γιατί τα λεφτά αυτού του trafficking είναι πολλά και επειδή τέλος, ένα παγκόσμιο σύστημα δεν θέλει πια έθνη αλλά έναν πολτό καταναλωτών.
Λύση; Φυσικά και υπάρχει. Είναι η απλή εφαρμογή του νόμου που οδηγεί στην απέλαση όσων εισέρχονται παράνομα στη χώρα. Είναι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου που διακρίνει ξεκάθαρα το ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος λαθρομετανάστης. Είναι ο πραγματικός έλεγχος των συνόρων. Είναι τα μέτρα που δεν καθιστούν τη χώρα θελκτική στην παραμονή τους εδώ (επιδόματα, κοινωνική ενσωμάτωση κλπ). Κυρίως όμως είναι η πολιτική βούληση να μην γίνει η πατρίδα μας μια ανάμνηση. Γι’ αυτό όμως χρειάζεται μια αντικατάσταση, όχι πληθυσμού αλλά πολιτικών επιλογών και των προσώπων που τις εκπροσωπούν.
