Οι ισλαμιστές διεισδύουν στην Ευρώπη και αποκτούν δύναμη και εξουσία με όπλο τη θρησκευτική ελευθερία που διεκδικούν, και που τα ευρωπαϊκά κράτη φαίνονται, καταρχήν, υποχρεωμένα να τους διασφαλίσουν, δυνάμει του εθνικού τους δικαίου και των διεθνών συμβάσεων που έχουν υπογράψει. Το υφιστάμενο νομικό-πολιτικό πλαίσιο παρέχει διέξοδο και λύσεις στο πρόβλημα της ισλαμικής εξάπλωσης και επικράτησης ή την υποθάλπει; Μπορεί να απαγορευθεί η ανέγερση τζαμιών και η κατασκευή μιναρέδων και, αν ναι, με βάση ποια κριτήρια και ποιες προϋποθέσεις;

Υπάρχουν τεκμηριωμένες επιστημονικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Η θρησκεία συνδέεται με το δίκαιο, την πολιτική, την ηθική και τον πολιτισμό. Σήμερα στην Ευρώπη οι μουσουλμάνοι αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς. Γνώρισμά τους είναι η ανομοιομορφία ως προς την καταγωγή και την ιστορία τους. Η ανέγερση τσαμιών και μιναρέδων αποτελεί θέμα πολιτικής και νομικής αντιπαράθεσης. Οι αντιτιθέμενοι επικαλούνται λόγους υποβιβασμού του παραδοσιακού εθνικού πολιτισμού και θρησκείας, διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, υπόθαλψης της τρομοκρατίας καθώς και λόγους ηχορύπανσης, κυκλοφορίας, πολεοδομίας και περιβάλλοντος.

Η ελευθερία της θρησκείας διακρίνεται σε δύο διακριτές ελευθερίες, την ελευθερία να πιστεύει κάποιος σε μια θρησκεία ή να μην πιστεύει σε θρησκεία (άθεος) και την ελευθερία να εκτελεί κάποιος τα θρησκευτικά του καθήκοντα μέσα σε χώρους λατρείας κλπ.

Κατ’ αρχάς η θρησκευτική ελευθερία, που περιλαμβάνει το δικαίωμα ανέγερσης και λειτουργίας χώρων λατρείας, κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και διάφορες διεθνείς συμβάσεις. Στη χώρα μας υφίσταται νομοθεσία που καθορίζει την διαδικασία, με την οποία οι πιστοί κάθε γνωστής θρησκείας μπορούν να προβαίνουν στην ανέγερση και λειτουργία χώρων λατρείας. Επομένως, δεν μπορεί κανείς να συζητά για γενική απαγόρευση της ανέγερσης χώρων λατρείας. Αυτό που επιτρέπεται, με βάση το ισχύον δίκαιο, είναι ο περιορισμός του δικαιώματος ανέγερσης ή λειτουργίας χώρων λατρείας - άρα και τζαμιών - εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι. Πέραν των τυπικών λόγων για τους οποίους το κράτος θα μπορούσε να απαγορεύσει την ανέγερσή οποιουδήποτε κτιρίου (π.χ. παράβαση πολεοδομικής νομοθεσίας), η ανέγερση και λειτουργία τζαμιών θα μπορούσε να απαγορευθεί για τους λόγους που προβλέπονται στο Σύνταγμα, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και σε άλλες διεθνείς συμβάσεις (π.χ. για την προστασία της δημόσιας τάξης, της δημόσιας ασφάλειας κλπ). Υπάρχουν επιπλέον λόγοι που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την επιβολή περιορισμών στην ανέγερση και λειτουργία τζαμιών:

1. Η διατήρηση του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους και της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
2. Η προστασία της δημόσιας τάξης και της δημόσιας υγείας.
3. Η δημόσια ηθική (χρηστά ήθη).
4. Τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι ελευθερίες των άλλων. Για να περιορίσει ένα κράτος νόμιμα την ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας πρέπει:
5. Να επιδιώκει έναν νόμιμο σκοπό.
6. Η φύση την επέμβασης πρέπει να είναι ανάλογη με τον σκοπό.
7. Να δικαιολογεί την επέμβαση.
8. Πολλοί επιστήμονες εδώ και χρόνια υποστηρίζουν ότι η αύξηση των μουσουλμανικών πληθυσμών στα δυτικά κράτη θα οδηγήσει σε σύγκρουση, λόγω της ασυμβατότητας Δύσης και Ισλάμ. Υπάρχει και η αντίθετη άποψη, όσων πιστεύουν στην δυνατότητα αφομοίωσης ή ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στα δυτικά κράτη. Αυτό είναι αδύνατο και όσοι δεν αναγνωρίζουν τον κίνδυνο που προέρχεται από την εξάπλωση του Ισλάμ στην Δύση εθελοτυφλούν. Τα επιχειρήματα περί ύπαρξης μετριοπαθούς Ισλάμ που επιτρέπει την ειρηνική συνύπαρξη γηγενών Ευρωπαίων και μουσουλμάνων μεταναστών, περί της δυνατότητας ενσωμάτωσης την μουσουλμάνων στις κοινωνίες της Ευρώπης ή περί σταδιακής δημιουργίας ενός «ευρωπαϊκού Ισλάμ», έχουν καταρριφθεί από τα γεγονότα. Οι επιθέσεις σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία είχαν ως δράστες μουσουλμάνους που γεννήθηκαν ή έζησαν πολλά χρόνια σε δυτικά κράτη - επομένως θα έπρεπε να έχουν ενσωματωθεί κατά τους υποστηρικτές του πολυπολιτισμικού μοντέλου - κι όχι μουσουλμάνους που ξεκίνησαν από κάποια μακρινά ισλαμικά κράτη με σκοπό να πραγματοποιήσουν επιθέσεις σε κράτη της δύσης με τα οποία δεν είχαν κάποια επαφή. Αυτοί που έρχονται από μακριά πετάνε στη θάλασσα χριστιανούς για να πνιγούν. Ως προς τον κίνδυνο της ισλαμικής τρομοκρατίας, πρέπει να γνωρίζουμε ότι πέραν από τους λεγόμενους «μοναχικούς λύκους», στην Ευρώπη υπάρχουν διάσπαρτες ομάδες και πυρήνες ακραίων ισλαμιστών εν υπνώσει. Είναι θέμα χρόνου και συγκυριών η ενεργοποίησή τους. Η κύρια αιτία δημιουργίας αυτών των ομάδων είναι η πίστη των μελών τους σε μία θρησκεία - ή ακριβέστερα σε ένα οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό σύστημα - που έχει ως απώτερο στόχο την παγκόσμια κυριαρχία επί των «απίστων» ακόμα και με τη βία.

Ο Ερντογάν δήλωσε: «Η δημοκρατία μας είναι μόνον το τραίνο, στο οποίο επιβαίνουμε μέχρι να επιτύχουμε τον στόχο μας. Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι τα κράνη μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας»

Η εισβολή του Ισλάμ στην Ευρώπη δίχασε τους ευρωπαίους σε αυτούς που επιθυμούν την διασφάλιση του δυτικού πολιτισμού και σε αυτούς που δεν τους ενοχλεί η εξάπλωση του Ισλάμ.

Η εξωτερίκευση του Ισλάμ είναι μέρος του προβλήματος. Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος είναι η εξισλάμιση της Ευρώπης.

Η ειρηνική ή και πολεμική επιθετική διείσδυση του Ισλάμ αποτελεί διαχρονική προσπάθειά του.

Ιστορικά η συνύπαρξη στον ίδιο γεωγραφικό χώρο δύο ασύμβατων μεταξύ τους συστημάτων οδηγεί σε σύγκρουση με αποτέλεσμα την επικράτηση του ενός έναντι του άλλου. Οι πόλεμοι στο μέλλον θα γίνεται μεταξύ πολιτισμών και όχι μεταξύ κρατών.

Αν επικρατήσει η κοσμοθεωρία του Ισλάμ η Ευρώπη θα φέρει την καταστροφή του δυτικού πολιτισμού.

Η αδυναμία του φιλελεύθερου δικαίου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την ισλαμική επέλαση αποτελεί ρήγμα στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα.

Οι νόμιμοι και οι παράνομοι μετανάστες είναι πιθανόν να επιδιώξουν την βίαιη κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση ισλαμικών καθεστώτων. Αυτό μπορεί να υλοποιηθεί και με ειρηνικό τρόπο μέσω της ψήφου των μουσουλμάνων, αν τους δοθεί.

Δημήτριος Βαλασίδης

Συνταγματάρχης εα-Οικονομολόγος, ΜΒΑ-Συγγραφέας