Εν μέσω μιας νέας εκστρατείας εκφοβισμού, για την εξάπλωση της μετάλλαξης «Δέλτα», εν μέσω θέρους και τουριστικής περιόδου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έρχεται να επιβάλει μια σειρά μέτρων κατακερματισμού κι ελέγχου της κοινωνίας, στο όνομα της υγειονομικής επιτήρησης. Μέσα σε λίγες μόλις μέρες, περάσαμε από την «χαλάρωση» των μέτρων στις «διευκολύνσεις» και τα «προνόμια» μόνο για εμβολιασμένους, και την «επιβράβευση» με το… χαρτζιλίκι - δωροδοκία των 150 ευρώ στους νέους, κι από κει στα μέτρα αποκλεισμού από τον δημόσιο χώρο και τα εμπόδια στη μετακίνηση εντός της Χώρας σε όσους δεν έχουν κάνει το εμβόλιο. Μέτρα για ακόμη μια φορά παράλογα, φρονηματικού χαρακτήρα και κυρίως ανεφάρμοστα, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να διχάσουν ακόμη περισσότερο και να βάλουν φραγμούς κι εμπόδια στο 60% περίπου του Ελληνικού Λαού.
Από την αρχή της πανδημίας έγινε φανερό πως επιδίωξη των κρατών ήταν να αξιοποιήσουν την πανδημία ως ευκαιρία δοκιμής σε μαζική κλίμακα, εργαλείο επιτήρησης και κοινωνικού ελέγχου, και να καθιερώσουν νέες μορφές κατακερματισμού και περιθωριοποίησης του μεγαλύτερου μέρους του Λαού. Προετοιμάζονται για την μετά Covid «κανονικότητα», όπου νέες απαγορεύσεις και περιθωριοποιήσεις θα επιβληθούν σε όσους δεν μπορούν να «προσαρμοστούν» στα νέα πράσινα ψηφιακά και υγειονομικά στάνταρ. Δεν πρόκειται για «θεωρία συνωμοσίας», αλλά για θωράκιση των «ελίτ», μπροστά στην ένταση των αδιεξόδων του συστήματος. Τώρα, οι συνθήκες μοιάζουν να έχουν ωριμάσει. Εφαρμογές βιομετρικού ελέγχου δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται σε ευρεία κλίμακα, πράσινα πιστοποιητικά εγκρίνονται από την ΕΕ, μετατρέποντας το άλλοτε αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης σε «προνόμιο», ενώ στον δημόσιο διάλογο (όπως πρόσφατα στην Κύπρο) τίθενται ακόμη και σκέψεις για «βραχιολάκι» που θα παρακολουθεί τις κινήσεις των ανεμβολίαστων! Όλα αυτά, βεβαίως, «για το καλό μας». Στόχος είναι να επιβληθεί ως κοινή λογική πως οι ίδιες οι κοινωνίες δεν είναι εφικτό ν’ αντιμετωπίσουν κρίσεις και κινδύνους, οπότε φοβισμένες και κατακερματισμένες ν’ αποδεχτούν την εξουσία των «τεχνοκρατών» ως ρυθμιστή κάθε πτυχής της ζωής τους.
Η ενθάρρυνση (ουσιαστικά εκβιασμός) του καθολικού εμβολιασμού αποτελεί εξόφθαλμα το πρόσχημα όλης αυτής της εκστρατείας. Στόχος της δεν είναι άλλος απ’ το να κατασκευαστεί ο νέος εχθρός, οι «ανεμβολίαστοι», στον οποίο θα επιρριφθούν όλες οι ευθύνες για τα αδιέξοδα, που φέρνει η διαχείριση της πανδημίας, και στο όνομα του οποίου θα επιβληθούν ως «κανονικότητα» μια σειρά μέτρων διχασμού κι ελέγχου της κοινωνίας, που ήρθαν για να μείνουν και μετά το πέρας της πανδημίας.
Αυτό που μένει στο τέλος είναι η επιβολή κι η αυθαιρεσία (κρατική και «τεχνοκρατική»), ο αυταρχισμός, ο περιορισμός του δημόσιου χώρου, η περαιτέρω περιστολή των ελευθεριών, στο όνομα μάλιστα της «κοινωνικής ευθύνης».
Γιώργος Μάστορας
