Με το νέο έτος υπάρχουν πολλά και σημαντικά θέματα που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη. Εξελίξεις, μετατοπίσεις, κυοφορούμενες αλλαγές, σε αρκετά επίπεδα. Σε ό,τι αφορά το εγχώριο πολιτικό σύστημα και τα ποικίλα «έργα υποστύλωσής» του, αλλά και την κοινωνική και οικονομική ζωή.
Από το περασμένο καλοκαίρι γίνονται όλο και πιο εμφανή τα σημάδια φθοράς στην κυβέρνηση της ΝΔ, παρά την δομική κρίση και την ουσιαστική ανυπαρξία της αντιπολίτευσης. Ο αέρας ανοχής (και κατά περίπτωση στήριξης) που απολάμβανε η διαχείριση Μητσοτάκη ένα προηγούμενο χρονικό διάστημα δίνει, με αυξανόμενους ρυθμούς, την θέση του σε μια ογκούμενη δυσφορία που τροφοδοτείται από ένα συνδυασμό παραγόντων. Η αντιμετώπιση του κορωνοϊού (η συνολική λογική της, μαζί κοινωνικά άδικη, αυταρχική και διχαστική), αλλά και τα όσα αποκάλυψε η διαχείριση των καλοκαιρινών πυρκαγιών και οι σκοπιμότητες των σχεδιασμών «αποκατάστασης» που τις ακολούθησαν, έχουν κάνει φανερές τις «ποιότητες» της κυβερνητικής διαχείρισης και η ζημιά φαίνεται ως μη αναστρέψιμη. Ιδίως δε, εάν προσθέσουμε και την διαχείριση-«σαλάτα» σε όλα τα Εθνικά Θέματα, όπως και την αντιμετώπιση του ζητήματος υποβάθμισης της ζωής σε διάφορες περιοχές της Χώρας, οι οποίες παύουν ολοένα και περισσότερο να θυμίζουν ότι είναι Ελληνικές. Γίνεται αρκετά ορατή η επανεμφάνιση τυπικών συμπτωμάτων μιας γενικότερης αστάθειας του πολιτικού συστήματος.
Μαζί με αυτά, έρχεται η οργή, ανάμεικτη με φόβο και ανασφάλεια, που επιτείνεται από το ότι η εκάστοτε «φυσική» καταστροφή καταλήγει ευκαιρία για την επιβολή κυμάτων ιδιωτικοποίησης, αλλά και για κοινωνικούς πειραματισμούς μεγάλων αποκλεισμών, διχασμών και αυταρχικών θεσμοθετήσεων (διαχείριση κορωνοϊού, τρόπος χρήσης εμβολίων κ.τ.λ.).
Μέσα σε αυτό το βεβαρυμμένο τοπίο έρχονται να προστεθούν τα κύματα ανόδου των τιμών που πλήττουν το βιοτικό επίπεδο ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων. Της κοινωνικής πλειοψηφίας που βρίσκεται ήδη κάτω από διαρκή «πρέσα» του καθεστώτος που εγκαινιάστηκε με τα μνημόνια.
Η συστημική (και σκανδαλώδης) προώθηση της ενίσχυσης του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ τους τελευταίους μήνες σχετίζεται άμεσα με την αντιμετώπιση αυτής της πολυπαραγοντικής ανερχόμενης πολιτικής αστάθειας. Η περίπτωση Ανδρουλάκη εμφανίζει σαφούς δεσμούς με την ευρωκρατία, ακόμα και κάποια δείγματα ότι του ανατέθηκε ρόλος «λαγού» (ο κατοπτρικός ανάλογου ρόλου του Μητσοτάκη) για την προώθηση σχεδιασμών της ευρωκρατικής/γερμανικής πλευράς (βλέπε κάποιες τοποθετήσεις του για την ωρίμανση της ανάγκης αποδυνάμωσης του βέτο στα ευρωπαϊκά όργανα, καθώς και για πλευρές του «προσφυγικού»). Οι δεσμοί του με τον σημιτικό «εκσυγχρονισμό» λειτουργούν επίσης προς την ίδια κατεύθυνση, πολύ περισσότερο που και τα τρία κύρια συστημικά κόμματα έχουν ισχυρή εταιρική σχέση με αυτό το σύστημα.
Επειδή η περίοδος που διανύουμε είναι σε μεγάλο βαθμό «αχαρτογράφητη» και έτσι οι παλιότεροι «κεκτημένοι» τρόποι και εικόνες της σκέψης έχουν πάψει να είναι ασφαλείς πυξίδες προσανατολισμού, θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο ώστε να αποκτήσουμε την αίσθηση των λαϊκών διαθέσεων, του τι συμβαίνει, συζητείται και κυοφορείται μέσα στην κοινωνία. Και εν τέλει, μιλώντας γενικότερα, να μπορούμε να εκτιμάμε τους παράγοντες που επηρεάζουν την κατεύθυνση των εξελίξεων, καθώς και τις συχνές αλλαγές τους που δεν παύουν να συμβαίνουν μέσα στην ροή του χρόνου.
Κινούμενοι ως Πρωταγωνιστές και όχι ουραγοί, Θαρραλέα και όχι άτολμα, Έξυπνα και όχι κουτοπόνηρα, υπομονετικά και όχι βεβιασμένα, θα μπορέσουμε μέσα σ΄ ένα απόλυτα εχθρικό από το σύστημα περιβάλλον να χαράξουμε την πορεία των εξελίξεων και να δημιουργήσουμε τις δικές μας Δομές, που θα μας επιτρέψουν να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τον Έντιμο και Νόμιμο Αγώνα μας για την Πατρίδα και τον Λαό των ΕΛΛΗΝΩΝ.
Γιώργος Μάστορας
