Στο ίδιο έργο θεατές γι' άλλη μια φορά με την κυβέρνηση της ΝΔ να δίνει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ χωρίς να απαιτεί τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Αυτή την φορά όμως ακόμα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεπέρασε τον εαυτό της σε υποχωρητικότητα.
Με όρους που θυμίζουν αποικιοκρατρία, και έναν πρωθυπουργό που «πουλάει» μια εθιμοτυπική επίσκεψη σαν μεγάλη πολιτική επιτυχία, η πατρίδα μας βιώνει τον απόλυτο διπλωματικό εξευτελισμό, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά (τουλάχιστον από την εποχή της αποικιοκρατίας και εντεύθεν), μια χώρα αποδέχεται την ύπαρξη και λειτουργία βάσεων εντός της επικράτειάς της… επ’ αόριστον. Συγκεκριμένα στο άρθρο 1 παράγραφος 3 της νέας συμφωνίας, μας ενημερώνει πως το άρθρο ΧΙΙ της MDCA τροποποιείται ως εξής:
«Η ΣΑΑΣ που τέθηκε σε ισχύ στις 6 Νοεμβρίου 1990. θα παραμείνει σε ισχύ για μία περίοδο πέντε (5) ετών από την ημερομηνία της θέσης σε ισχύ του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η ΣΑΑΣ θα παραμείνει σε ισχύ στη συνέχεια, εκτός εάν τερματιστεί από κάποιο από τα Μέρη με γραπτή ειδοποίηση προς το άλλο Μέρος δύο χρόνια πριν, διά της διπλωματικής οδού».
Κοντολογίς, σε μια άνευ διπλωματικού προηγουμένου (για κυρίαρχο κράτος) συμφωνία η Ελλάδα αποδέχτηκε την παραμονή επ’ αόριστον στρατιωτικών εγκαταστάσεων και στρατευμάτων ξένου κράτους στην επικράτειά της. Ένα άλλο αξιοσημείωτο είναι πως η Ελλάδα έχει ένα παράθυρο τριών ετών για να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της συμφωνίας, μετά από αυτό η συμφωνία ισχύει επ' αόριστον!!
Συνεπώς εάν θέλει μια μελλοντική κυβέρνηση να διεκδικήσει δικαιότερους όρους, θα χρειαστεί να εμπλακεί σε έναν κυκεώνα δικαστικής αντιδικίας με μια ηγεμονική δύναμη, με ότι αυτό συνεπάγεται. Εκτός φυσικά αν προκύψει μια εθνική κυβέρνηση στις προσεχείς εκλογές εξασφαλίζοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Επίσης με την νέα συμφωνία καταργείται η εισαγωγική αναφορά στο άρθρο 51 του χάρτη ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η οποία συμπεριλαμβανόταν στην αρχική συμφωνία του 1990. Το άρθρο 51 αφορά το δικαίωμα στην αυτοάμυνα του ελληνικού λαού, καταργώντας επί της ουσίας τις όποιες αιτιάσεις της Τουρκίας για αποστρατικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η επιστολή Μπλίκεν μας πληροφορεί ότι η χώρα μας αποδέχτηκε να υποστηρίξει θερμά την εισδοχή του Κοσόβου στο ΝΑΤO με ότι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις της Ελλάδας με το φιλικό έθνος της Σερβίας. Παράλληλα οι διαχρονικά εγκληματικές πολιτικές των ελλαδικών κυβερνήσεων έχουν επιτρέψει στην Τουρκία να εγείρει διεκδικήσεις στην Θράκη μας κάνοντας λόγο για δήθεν τουρκική μειονότητα στην Θράκη, με τις αντίστοιχες αξιώσεις φυσικά. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι χώρες όπως η Ισπανία και η Γαλλία δεν έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος φοβούμενες αποσχιστικές τάσεις (Καταλονία, Χώρα των Βάσκων κλπ.)
Συμπερασματικά η ελληνοαμαερικανική συμφωνία κρίνεται λίαν επιεικώς ως ετεροβαρής ενώ σε κάποια κομμάτια της θυμίζει αποικιοκρατία, παράλληλα η όποια μελλοντική κυβέρνηση θα έχει στην διάθεσή της μόλις τρία χρόνια για να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της. Αν φυσικά η επόμενη κυβέρνηση έχει το σθένος να διεκδικήσει μια πιο δίκαιη συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Προς το παρόν καμία κοινοβουλευτική δύναμη δεν δείχνει ούτε την πρόθεση ούτε την ικανότητα να πράξει κάτι τέτοιο. Μοναδική επιλογή για όποιον Έλληνα σέβεται την μακραίωνη ιστορία του έθνους μας, και δεν θέλει να δει την χώρα μας να μετατρέπεται σε ένα θλιβερό προτεκτοράτο, η ψήφος στο Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ.
