Είναι αρκετές οι εγχώριες  φωνές τελευταία που διαλαλούν (με τον συντονισμό τους να παραπέμπει σε  όρους «ρεύματος») την απόλυτη πρόσδεση τής Ελλάδος στο άρμα των ΗΠΑ. Με ασφυκτική πίεση, πάντοτε υπό τους όρους και τις προτεραιότητες που θέτουν οι τελευταίες. Με παράλληλους τούς επιδεικτικά υποτιμητικούς τόνους προς τα ευρωπαϊκά κέντρα. Ανάμεσά τους, σε περίοπτες θέσεις, ο Αντώνης Σαμαράς στα εγκαίνια τού ιδρύματός του, αλλά και ο πρώην κυβερνητικός εταίρος του Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δίνει καθαρά και ευσύνοπτα τα κύρια σημεία «της γραμμής», με την διδακτική του πόζα σε ρόλο διδασκάλου τού πολιτικού και κοινωνικού σώματος, στεκόμενος «υπεράνω παρατάξεων, παθών κ.λπ.».

Ιδού μια σύντομη, ενδεικτική παράθεση (με σχολιασμό εκ μέρους μας) από πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Ψύχραιμη εθνική στρατηγική». Στο γλωσσικό ιδίωμα τού Βενιζέλου η «ψυχραιμία» είναι οργανικά συνυφασμένη με την ανάγκη αντιμετώπισης των «θυμικών» εσωτερικών λαϊκών αντιδράσεων, που ο ίδιος δεν παύει να αναφέρει ως το μέγιστο εμπόδιο για την επίτευξη μιας «παραγωγικής ελληνοτουρκικής συνεννόησης»…

«… Μέσα στο περιβάλλον αυτό και με όλες τις προκλήσεις ανοικτές, η ευρωπαϊκή στρατηγική αμηχανία είναι φανερή σε όλα τα πεδία. Αν δεν υπήρχαν οι ΗΠΑ και αν δεν υπήρχαν διαρκώς τετελεσμένα γεγονότα που επιβάλλουν στην ΕΕ να ακολουθεί μια σαφή γραμμή έναντι της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Κίνας και του Ιράν, θα ήταν αδύνατον να διαμορφωθεί μια ενιαία στρατηγική πολιτική…». Όλες οι εκτιμήσεις και η «γραμμή» σε μια μόλις παράγραφο. Οι ΗΠΑ είναι ο απαραίτητος-γενικός- απόλυτος ευρωατλαντικός κουμανταδόρος και «δαγκωτή» η αμερικανική επιλογή πλευράς εντός τού δυτικού στρατοπέδου από μεριάς Βενιζέλου.

«… Σε ένα τόσο διαταραγμένο και αβέβαιο διεθνές πλαίσιο, η Ελλάδα δεν αρκεί να είναι με καθαρό τρόπο εντεταγμένη στο δυτικό στρατόπεδο, να λειτουργεί ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως και ως στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ με συνέπεια. Ούτε μπορεί να ζει με την εντύπωση ότι έχει επανέλθει σε μια κανονικότητα που δεν κινδυνεύει να ανατραπεί, ότι είναι μια μικρή όαση. Αυτή είναι μια προσέγγιση εκτός θέματος».

Δεν αρκεί ούτε καν η απόλυτη πρόσδεση τής Ελλάδος. Και με αυτήν ακόμα είναι «εκτός θέματος», δεν σώζεται η ακεραιότητα τής Χώρας… Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά, ο ραγιάδικος οίστρος αφορά την απόλυτη εξοικείωσή μας με όσα υπονοεί η φράση που μιλάει για την «κανονικότητα που κινδυνεύει να ανατραπεί».

Ακόμη, λοιπόν, ένας από τους λόγους που το εγχώριο πολιτικό σύστημα τού ραγιαδισμού και της υποτέλειας επιζητεί με ανήθικες, ανέντιμες και παράνομες μεθοδεύσεις να εμποδίσει την συμμετοχή τής Πολιτικής Έκφρασης των Ελλήνων Εθνικιστών στις προσεχείς εκλογές.

Γιώργος Μάστορας