Γράφει ο Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος,
Αντιναύαρχος (ε.α.) ΠΝ
Στην Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής
Κάθε εβδομάδα που περνάει, βλέποντας όλα όσα γίνονται γύρω μου αλλά και λίγο πιο μακριά, αναρωτιέμαι τι άλλο θα δουν τα μάτια μου σε αυτόν τον κόσμο της απαξίωσης των αξιών και της εξαθλίωσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Πόσο βαθιά είναι ακόμη ο πάτος του βαρελιού και πάνω από πόσες θάλασσες ακόμη πρέπει να πετάξει το λευκό περιστέρι του Ντύλαν μέχρι να αναπαυθεί στην άμμο. Πόσο χαμηλού επιπέδου είναι οι πολιτικοί μας και τι ακόμη κακό θα αφήσουν να μας έρθει, είτε από ανατολάς είτε από τους συμφεροντολόγους αυτοαποκαλούμενους φίλους μας. Αυτές οι σκέψεις, όσο δυσάρεστες και να φαίνονται, είναι στην πραγματικότητα θετικές γιατί πρώτο βήμα στην όποια επίλυση είναι η αντίληψη της ύπαρξης του προβλήματος.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, οι άσκοπες απώλειες συνεχίζονται, για να ενισχύονται τα κέρδη και οι επιρροές, για να ανακατανέμονται οι συσχετισμοί των δυνάμεων. Για να ξεχωρίζουν οι υπάκουοι, οι δεδομένοι και οι υποτελείς, από τους πραγματικά ελεύθερους ανθρώπους, από αυτούς που αγαπάνε πραγματικά την πατρίδα τους. Ο κος Π/Θ πήγε στις ΗΠΑ την περασμένη Τρίτη και μίλησε στο Κογκρέσο. Πήγε και επιβεβαίωσε ότι είναι δεδομένος, επιδεικνύοντας πλήρη άγνοια των βασικών αρχών των διαπραγματεύσεων. Πήγε και επιβεβαίωσε ότι θα είναι καλός πελάτης για το φυσικό αέριο των ΗΠΑ, ότι έχει ήδη δεχθεί να χαρακτηριστεί η Ελλάδα ως εχθρός της Ρωσίας χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι Έλληνες πολίτες που διαρκώς περιορίζονται, αλλά θα συνεχίσει να ηγείται άσκοπα μιας σκληρής γραμμής που είναι τόσο πολύ επιζήμια χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Στην ομιλία του στο Κογκρέσο, ο κος Π/Θ συνεχώς έκανε αναφορά στην λέξη Δημοκρατία σε μια προσπάθεια να αναδείξει την στενή σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, αλλά οι συγκρίσεις μόνο σαν άστοχες μπορούν να χαρακτηριστούν. Έκανε λόγο για παραβιάσεις και απειλές, χωρίς να κατονομάζει από πού έρχονται αυτές, χωρίς να έχει το θάρρος να καταδείξει την Τουρκία σαν παράγοντα αστάθειας και αναθεωρισμού στην περιοχή μας. Με αυτό τον τρόπο έμμεσα υπηρετούσε τα συμφέροντα της Τουρκίας. Το χειρότερο από όλα ήταν η προσπάθεια σύγκρισης της κατάστασης στην Μαριούπολη, με την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου, προσπάθεια ανιστόρητη και εντελώς αφελής. Μετά την ομιλία του κου Π/Θ στο Κογκρέσο, ακολούθησε δεξίωση όπου στην προσφώνησή της, η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι ευχαρίστησε τον κο Μητσοτάκη που μοιράστηκε μαζί τους (με τους Αμερικανούς) την σοφία του. Μάλλον η κα Πελόζι ανησυχούσε για την υγεία της έπειτα από τα όσα έχουν γίνει στις προηγούμενες επισκέψεις του κου Π/Θ, βλέπε ΗΑΕ.
Στην συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Δαβίδ Ιγνάντιο στο πανεπιστήμιο Georgetown, όταν ρωτήθηκε για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου και τα αποτελέσματα της σχετικής έκθεσης των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» που κατέταξε την Ελλάδα στη χειρότερη θέση της Ευρώπης, κάτω ακόμη και από την Αλβανία για παράδειγμα ή παγκόσμια κάτω από την Μποτσουάνα της Αφρικής, στην αρχή τα έχασε και στη συνέχεια με την βοήθεια κάποιου υποβολέα, χρησιμοποίησε τεχνική μικρού παιδιού και αμφισβήτησε άστοχα τα δεδομένα και τα αποτελέσματα της έκθεσης αυτής.
Από τα κόμματα δεξιά της ΝΔ, άλλα εκθείαζαν την ομιλία του στο Κογκρέσο και έδιναν συγχαρητήρια στον κο Π/Θ, δηλώνοντας έτσι την ετοιμότητά τους να συνδράμουν με τις ελάχιστες ψήφους τους όταν απαιτηθεί, όπως για παράδειγμα στον δεύτερο γύρο των εκλογών, όποτε και εάν γίνουν αυτές. Άλλα κόμματα εντόπιζαν τις αστοχίες της ομιλίας, όμως μόνο το Εθνικό κόμμα των Ελλήνων είχε το θάρρος πέραν από τα ατοπήματα του κου Μητσοτάκη, να κατονομάσει την Τουρκία για όλες τις παράλογες διεκδικήσεις και την περιφρόνηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Καταλαβαίνουμε από τις ανακοινώσεις των κομμάτων, ποιο από αυτά είναι πραγματικά Πατριωτικό ενώ όλα τα άλλα προβάλλουν παραπλανητικά προσωπεία.
Αυτό φάνηκε και στις δηλώσεις των κομμάτων για την επέτειο της γενοκτονίας των Ποντίων, την περασμένη Πέμπτη 19 Μαΐου. Κανένα από τα κόμματα που ζήτησαν και πήραν από τους πολίτες το δικαίωμα να τους εκπροσωπήσουν εντός της Βουλής, δεν έκανε ξεκάθαρη αναφορά στα εγκλήματα της Τουρκίας. Τήρησαν ίδια στάση με αυτή της αναφοράς για την καταστροφή της Σμύρνης. Σύμφωνα με αυτά τα κόμματα, ήταν μια άτυχη στιγμή για τον ελληνισμό. Ο κος Π/Θ ανέφερε σχετικά ότι μετατρέπει «...σε αγώνα τις δύο λέξεις που συνοδεύουν κάθε δοκιμασία του Έθνους μας: Δεν ξεχνώ!». Στην πραγματικότητα όμως με την στάση του στην διεθνή σκηνή, έχει πρακτικά αποδομήσει για τον εαυτό του αυτές τις δύο λέξεις. Τα μόνα που θυμάται, φαίνονται να είναι η κερδοφόρα για τους ημετέρους ανάπτυξη, οι ατύπως εισελθόντες μετανάστες και οι πάσης φύσεως δεξαμενές ψήφων όπως οι συλλογικότητες. Παρόμοια ο κος Τσίπρας, ο πρόεδρος των 120 χιλιάδων συνεδριακών ψηφοφόρων μεταξύ των οποίων ήταν ανήλικοι και αλλοδαποί μετανάστες, ανέφερε ότι το Ολοκαύτωμα «...συνέβαλε καθοριστικά στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανόρθωση της χώρας παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες».
Από πλευράς των ΕΛΛΗΝΩΝ, τιμούμε τα θύματα της στοχευμένης, μεθοδευμένης και απάνθρωπης τουρκικής σκληρότητας. Ο Πόντος δεν είναι κάτι μακρινό, κάτι παλαιό, κάτι άγνωστο. Οι παππούδες των τώρα ηλικιωμένων ποντίων έζησαν αυτά τα γεγονότα, έζησαν σε αυτές τις πόλεις, βίωσαν το μαρτύριο της γενοκτονίας. Οι πόλεις του Πόντου οι πανάρχαιες αυτές κοιτίδες, όπως ανέφερε στο μήνυμά του ο ιδρυτής του Εθνικού κόμματος των Ελλήνων Ηλίας Κασιδιάρης «...μπορεί σήμερα να είναι σκλαβωμένες αλλά δεν είναι όμως ούτε χαμένες ούτε λησμονημένες... μια τερατώδη γενοκτονία, ένα ολοκαύτωμα του Ελληνισμού που δεν θα ξεχάσουμε και δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ». Η διατήρηση της μνήμης είναι το κλειδί της διαχρονικής επιβίωσής μας σε κάθε επιμέρους σημείο της ιστορίας, ιδιαίτερα της νεότερης. Δεν είναι δυνατόν να επισκέπτεται ο κος Τσίπρας την Πολίχνη εν μέσω μιας άγαρμπα στημένης και σκηνοθετημένης υποδοχής και τον μόνο άνθρωπο που διαμαρτυρήθηκε για το Σκοπιανό να τον απομακρύνουν τρέχοντας.
Η επιβίωση μέσα στην ελληνική καθημερινότητα, ομοιάζει με πάλη μέσα στην τρικυμία, μια τρικυμία με απανωτά κύματα. Είναι το κύμα των περιορισμών λόγω της πανδημίας, που σύμφωνα με τις δηλώσεις θα επανέλθει μετά το καλοκαίρι, είναι το κύμα της ακρίβειας στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στα καθημερινά είδη και στους κερδοσκοπικά παραφουσκωμένους λογαριασμούς. Είναι ακόμη οι ελλείψεις σε καύσιμα αλλά και βασικά είδη διατροφής, όπως το αλεύρι που σύμφωνα με δήλωση του Προέδρου Αρτοποιών Ελλάδας επαρκεί για δύο ακόμη μήνες. Είναι ακόμη οι περιορισμοί που αναμένεται να έρθουν με το νέο Σύμφωνο του ΠΟΥ για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Όλα αυτά μας θυμίζουν τους στίχους του Σιδηρόπουλου «...κάποτε θά'ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν... και όταν θά’ρθουν οι καιροί που θα έχει σβήσει το κερί στην καταιγίδα, υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». Το Εθνικό Κόμμα Έλληνες διαφέρει από όλα τα άλλα κόμματα. Δεν είναι κόμμα εξουσίας αλλά κόμμα αρχών. Είναι αυτό που θα δώσει την ελπίδα, γιατί έχει σαν όραμα μια ελεύθερη και ισχυρή Ελλάδα, την Ελλάδα των παιδιών μας για τα οποία στην πραγματικότητα όλοι ζούμε και δουλεύουμε. Αυτό πρέπει να έχουμε πάντοτε στο νου μας, πάνω από τα εφήμερα κέρδη των καιροσκόπων. Μέχρι την επόμενη Κυριακή, καλή δύναμη και καλή συνέχεια. Χριστός Ανέστη.
