Της Αργυρώς (Ρίκας) Θωμάκου
″Φλόγα του Ταινάρου″
Εκατόν δέκα χρόνια συμπληρώνονται από την 5η Οκτωβρίου 1912, μίας από τις σημαντικότερες επετείους της σύγχρονης ιστορίας μας. Η ευλογημένη ημέρα του επικού ξυπνήματος του Έθνους μας. Η μικρή τότε Ελλάς (με σύνορα μέχρι τον Όλυμπο, χωρίς τα Νησιά του Αν. Αιγαίου, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα) κηρύσσει, μαζί με τους Συμμάχους της, τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Και όμως, ούτε 20 χρόνια πριν, η πτώχευση του 1893, αποκλείει οποιαδήποτε φιλοδοξία. Το υπέρογκο εξωτερικό χρέος, ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η κοινωνική αποσύνθεση, η δουλοπρεπής εξωτερική πολιτική, οι συνεχόμενες ανίκανες κυβερνήσεις σκιάζουν πάθος, οράματα και Ιδανικά και ο Ελληνισμός μοιάζει να βρίσκεται σε βαθειά νάρκη.
Το Ελληνικό αίμα έχει καταγεγραμμένο στο γονότυπό του Θερμοπύλες και Σαλαμίνες, αρκεί μια μικρή σπίθα και όλα αλλάζουν. Τώρα η σπίθα έρχεται από την Κρήτη. Η Ελλάδα, μόνο και μόνο για να δειχθεί αλληλέγγυα στην Κρητική επανάσταση, κηρύσσει τον ατυχή πόλεμο της Μελούνας το 1897. Μετά απ’ αυτή την καταστροφή τα πάντα αλλάζουν άρδην προς το καλύτερο. Αξιωματικοί και οπλίτες του Ελληνικού Στρατού είναι τα εγγόνια των Αγωνιστών – Ηρώων της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, έχουν ανατραφεί με αφηγήσεις άθλων και την εντολή να γίνουν ήρωες. Πρέπει να σβήσουν την ντροπή του 1897. Διοχετεύουν την οργή τους προσωρινά, κατατασσόμενοι ως εθελοντές στην Κρητική Επανάσταση και κυρίως στον Μακεδονικό αγώνα. Αυτός ο τελευταίος είναι ένας ανορθόδοξος πόλεμος όπως και του 21, είναι ο κρίκος που τους συνδέει με τους προγόνους. Υπερασπιζόμενοι την Μακεδονία υπερασπίζονται την βαριά τους Ιστορία. Οι βαρβαρότητες των Βουλγάρων (σφαγές δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων το 1906, ολοσχερής πυρπόληση της Αγχιάλου κλπ) αλλά και αυτός ο μεγάλος Έλληνας Αγωνιστής Π. Μελάς με τη γενναιότητά του, τον ιδεαλισμό του και κυρίως με τον ηρωϊκό του θάνατο, κάνουν αυτή την σπίθα τεράστια πυρκαγιά, που θ’ αναγεννήσει τον Ελληνικό Φοίνικα και θα κατακαύσει τους εχθρούς του Γένους, Τούρκους και Βουλγάρους. Το τελευταίο συστατικό που θα πυροδοτήσει την οργή των Ελλήνων είναι η επανάσταση των Νεότουρκων του 1908, με τον βίαιο εκτουρκισμό, με όλες αυτές τις ωμότητες και διωγμούς, που διέπραξε ο σφαγέας του Ελληνισμού Κεμάλ.
Με την επανάσταση των εντίμων αξιωματικών στο Γουδή (1909), ο στρατός θα επιβάλει την εξυγίανση, θα βάλει μια τάξη στα διοικητικά και οικονομικά της χώρας. Η χρηστή διοίκηση θα βρει τους πόρους, εν μέσω «διεθνούς οικονομικού ελέγχου», να εκπαιδευθεί και εξοπλισθεί ο στρατός, αλλά κυρίως να καλλιεργηθεί σ’ αυτόν επιθετικό πνεύμα. Θα δημιουργηθεί έτσι αυτός ο εξαίρετος συνδυασμός έμψυχου και άψυχου υλικού που κάτω από μια λαμπρή Ηγεσία, θα δημιουργήσει τους άθλους των Βαλκανικών πολέμων.
Χαρακτηριστικό του πνεύματος που επικρατεί το 1911-1912 στην Ελλάδα είναι ότι οι Έλληνες τα Σαββατοκύριακα πηγαίνουν στο Φάληρο να θαυμάσουν το ‘’Αβέρωφ’’, αυτό το «υπερόπλο» της εποχής, ο άξιος διάδοχος των τριήρεων. Το πλοίο σύμβολο του Ελληνισμού, χάρη σ’ αυτό συμμετείχαμε στη συμμαχία του Α’ Βαλκανικού Πολέμου κατά της Τουρκίας, καθώς Σέρβοι και Βούλγαροι δεν θέλουν την Ελλάδα ως τρίτο μνηστήρα για την Μακεδονία (κάθε Κράτος θα κρατούσε όποια εδάφη ελευθέρωνε). Οι Βούλγαροι τελικά δέχτηκαν, ξέροντας την υπεροπλία τους (η ιστορία έμελλε σύντομα να τιμωρήσει αυστηρά τους Βούλγαρους γι αυτή τους την έπαρση) και εκτιμώντας ότι ο Ελληνικός στρατός δεν θα περάσει τα σύνορα της Θεσσαλίας, αλλά κυρίως γιατί ήθελαν τον Ελληνικό στόλο με Ναυαρχίδα το ‘’Αβέρωφ’’, για να σταματήσει την μεταφορά Τουρκικού Στρατού δια θαλάσσης. Αδιάψευστη απόδειξη είναι τα λόγια ανώτατου Τούρκου Αξιωματικού σε εφημερίδα της εποχής (Φεβ. 1913): «… ότι και να λεχθεί, ο πιο σκληρός μας αντίπαλος στον πόλεμο αυτό δεν είναι η Βουλγαρία. Είναι η Ελλάδα, της οποίας ο στρατός μας πήρε την Θεσσαλονίκη και τώρα μόλις τα Ιωάννινα. Της οποίας ο στόλος μας αφαίρεσε τα νησιά του Αιγαίου και κυρίως εμπόδισε την δια θαλάσσης μεταφορά από την Μ. Ασία στην Τσατάλτζα 250.000 ανδρών…. Αυτός ο Ελληνικός στόλος, τι αποφασιστικό ρόλο έπαιξε στον πόλεμο! Χωρίς αυτόν θα ήμασταν προ πολλού στην Σόφια. … ».
Έτσι λοιπόν, έστω και με αυτή την ″απρόθυμη″ υποδοχή εκ μέρους των συμμάχων μας (Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο), κηρύσσουμε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία την 5η Οκτωβρίου 1912. Τα περί συσχετισμού δυνάμεων, αντίξοων συνθηκών, διεθνών συγκυριών κλπ, πιθανόν να ισχύουν για τους άλλους λαούς, αυτή η εσχατιά της Χερσονήσου του Αίμου είναι γραφτό από τη μοίρα να γεννά Πολιτισμούς και Ήρωες.
Ο Ελληνικός στρατός με αρχιστράτηγο τον Πρίγκιπα Κωνσταντίνο βαδίζει πλέον μόνο μπροστά. Δίπλα στους περίπου 130.000 (129.000 και 1.000 ιππείς) ηρωϊκούς στρατιώτες μας, αγωνίζονται πολλές χιλιάδες απόδημοι Έλληνες εθελοντές από όλα τα μέρη της γης. Μόνο από την Αμερική έρχονται 25.000, οι οποίοι μάλιστα πλήρωσαν και τον εξοπλισμό τους. Όλο το Ελληνικό Αίμα ενώνεται σε ένα υπέροχο ποτάμι. Μαζί με τους απόδημους βρίσκονται πάνω από 5.000 λεοντόθυμοι Έλληνες των τότε σκλαβωμένων Πατρίδων (Κρήτη, Ήπειρο, Θεσσαλία, Μακεδονία, Κύπρο κλπ). Μοναδικές στιγμές: Ο Ιερός Λόχος των Κρητών πολεμάει δίπλα στον Ιερό Λόχο των Ελλήνων της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ. Ήταν τέτοιο το πάθος, που η Κυβέρνηση αναγκάσθηκε να βγάλει ανακοίνωση στις εφημερίδες ότι «δεν επιθυμεί να στρατολογηθούν άλλοι εθελοντές». Το «παρών» βέβαια, για την ιδέα της Ελλάδος και του Ελληνισμού, δίνουν και οι φιλέλληνες εθελοντές, η πνευματική και αριστοκρατική ελίτ της εποχής (Σώμα Γαριβαλδινών – Ερυθροχίτωνες).
Είναι ο πρώτος πόλεμος που συμμετέχουν και οι τρεις κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων. Δίπλα στον Στρατό ξηράς, θα πολεμήσουν οι απόγονοι των Σαλαμινομάχων, τα εγγόνια του Κανάρη, σε ένα χώρο που είναι ασυναγώνιστοι, στην πολυαγαπημένη τους θάλασσα. Η Ελληνική σημαία ανεμίζει περήφανη στο Ελληνικό Αιγαίο, πάνω σε 4 Θωρηκτά με Ναυαρχίδα το ‘’Αβέρωφ’’, 10 Αντιτορπιλικά και 14 διάφορα άλλα πλοία που και μόνο τα ονόματά τους (Κανάρης, Σφακτηρία, Σπέτσαι, Ύδρα κλπ) τρομοκρατούσαν τους τούρκους. Παράλληλα τους Ελληνικούς αιθέρες σκίζουν 4 ζευγάρια μηχανοκίνητα φτερά με Ελληνικά χρώματα, είναι τα κατασκοπευτικά μάτια του στρατού μας. Η πολεμική μας αεροπορία, στα σπάργανά της ακόμη, διεκδικεί το δικό της μερίδιο στη δόξα. Με πρωτόγονα αεροπλάνα πραγματοποιεί τις πρώτες σε παγκόσμια κλίμακα πολεμικές επιχειρήσεις. Δεν περιορίζεται μόνο σε αναγνωριστικές πτήσεις αλλά τολμά και βομβαρδισμούς που προξενούν πανικό και καταρρακώνουν το ηθικό του εχθρού.
Με υψηλό φρόνημα, με δύναμη, με πεποίθηση για τη νίκη, με άξια Ηγεσία, ο Ελληνικός στρατός ολιγάριθμος, αλλά όπως πάντα εμπνεόμενος από τα υψηλά ιδανικά της φυλής μας, έχοντας το δίκιο με το μέρος του, αφού ήξερε ότι αγωνιζόταν για την απελευθέρωση των σκλάβων αδελφών του, σύντομα πετά από τη μία νίκη στην άλλη, εκπορθώντας οχυρά θεωρητικά απόρθητα, απελευθερώνοντας το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, όλη την Ήπειρο (και την Βόρειο) και τα Νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Η διαταγή κατά τον απόπλου του Ελληνικού Στόλου, που έδωσε ο Βασιλεύς Γεώργιος στον δαφνοστεφή Ναύαρχο του, Παύλο Κουντουριώτη, μας δείχνει ανάγλυφα το πνεύμα της εποχής, αφού κατέληγε: «… Η Πατρίς προσδοκά από εσάς όχι μόνο να θυσιαστείτε υπέρ Αυτής, το οποίο άλλωστε είναι καθήκον σας αλλά, να νικήσετε».
Επιγραμματικά και μόνο, αναφέρονται τα παρακάτω κύρια γεγονότα του Α΄ Βαλκανικού πολέμου:
Ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος λήγει τυπικά, με την υπογραφή της συνθήκης του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913). Στην Ελλάδα αναγνωρίζεται η κυριαρχία της στην Μακεδονία (πλην ενός τμήματος της Ανατολικής), την Κρήτη και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου.
Όμως η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει ακόμη έναν σκληροτράχηλο αντίπαλο (Ιούνιος 1913), τους Βουλγάρους. Παρόλη την αριθμητική υπεροχή τους, οι ομόθρησκοι εχθροί μας, όχι μόνο δεν καταφέρνουν τίποτε το ουσιαστικό, αλλά μετά από τις θριαμβευτικές νίκες του Ελληνικού στρατού και το διπλωματικό θρίλερ που τις ακολούθησε (ο Κάϊζερ, κουνιάδος του Κωνσταντίνου, επεμβαίνει καθοριστικά υπέρ των Ελληνικών θέσεων), αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την περιοχή της Καβάλας. Ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος χαρακτηρίζεται από τις πολυαίμακτες μάχες που δόθηκαν και από τις ωμότητες που διέπραξαν οι Βούλγαροι στα Ελληνικά εδάφη πριν αναγκαστούν (δια της ξιφολόγχης των Ευζώνων) να αποσυρθούν από αυτά.
Επιγραμματικά και μόνο, αναφέρονται τα παρακάτω κύρια γεγονότα του Β΄ Βαλκανικού πολέμου:
Οι δύο Βαλκανικοί Πόλεμοι έχουν τελειώσει. Η νίκη έχει δαφνοστεφανώσει για άλλη μια φορά τα Ελληνικά όπλα. Το αίμα των 8.000 περίπου νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών (και άλλων 33.000 περίπου τραυματιών, καθώς και του σφαγιασθέντος άμαχου πληθυσμού, κυρίως από τους Βούλγαρους), έχει ποτίσει για τα καλά το δέντρο της Λευτεριάς.
Ο δοξασμένος Ελληνικός στρατός έχει διπλασιάσει την Ελλάδα, έχει ελευθερώσει τα σκλαβωμένα αδέλφια μας της Μακεδονίας, της Ηπείρου, των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης. Αλλά τώρα έρχεται η ώρα του «διεθνούς παράγοντα». Ότι κερδίσαμε με αίμα προσπαθούν να μας το πάρουν με τη μελάνη της διεθνούς διπλωματίας. Ανέκαθεν μας φοβόντουσαν, ανέκαθεν μας ζήλευαν, ανέκαθεν δεν ήθελαν την Ελλάδα πραγματικά μεγάλη. Αν και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ξεκίνησαν ερήμην των μεγάλων δυνάμεων, η χάραξη των συνόρων φέρνει την σφραγίδα τους. Πάλι αδικούν την Ελλάδα. Θέλουν να φτιάξουν έτσι τα σύνορα και να μπερδέψουν έτσι τις εθνότητες ώστε αργότερα να μπορούν να ″παράγουν κρίσεις″ που θα τις εκμεταλλεύονται και θα τους δίνουν το δικαίωμα να επεμβαίνουν και να χειραγωγούν τους λαούς. Έτσι ήξεραν ότι θα έβαζαν μόνιμα σε τριβή Έλληνες και Αλβανούς για τη Β. Ήπειρο, που αν και την ελευθερώσαμε τρεις φορές, ‘’ο διεθνής παράγων’’ εξακολουθεί να αφήνει τον Ελληνισμό της να δεινοπαθεί από τους Αλβανούς μέχρι σήμερα. Οι ‘’μεγάλοι’’ αγνοώντας δίκαιο και Έθνη σχεδιάζουν σε βάθος χρόνου τις διενέξεις για τα δικά τους οικονομικά οφέλη, που είναι τα μόνα που τους ενδιαφέρουν. Δυστυχώς αυτά τα σύνορα που χαράχτηκαν, με τη Συνθήκη Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου του 1913) άφησαν κομμάτια του Ελληνισμού υπόδουλα, δημιούργησαν αμέτρητες προσωπικές οδύσσειες και καταφανώς αδικούν την νικήτρια Ελλάδα. Χαράχτηκαν όμως σύμφωνα με τη θέληση των μεγάλων δυνάμεων και γι’ αυτό αποδείχτηκαν ισχυρά, αφού παρέμειναν στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Για το ότι ο Ελληνισμός παραμένει ακόμα σ’ αυτά τα προσωρινά σύνορα, δεν φταίνε μόνο οι μεγάλες δυνάμεις αλλά δυστυχώς και εμείς, καθώς: Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε Εθνικό διχασμό. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαμε τον συμμοριτοπόλεμο. Κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, είχαμε άτολμες Κυβερνήσεις υπαλλήλων των διεθνών τοκογλύφων. Ας μην ξεχνάμε ότι από το 1920 και μετά, είχαμε την Πέμπτη φάλαγγα του προδοτικού ΚΚΕ.
Η σημερινή επέτειος αποτελεί για μας τους Έλληνες έναν φωτοδότη των ωραίων Εθνικών αγώνων. Αλλά δεν θα πρέπει να στεκόμαστε σε απλή εξιστόρηση γεγονότων και μεγαλοστομίες. Τέτοιες επέτειοι αποτελούν το ευεργετικό ταρακούνημα για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της καθημερινότητας του μαζανθρώπου. Πρέπει να αποτελούν ένα εφαλτήριο της βελτίωσης και της πνευματικής ανόδου, της δικής μας, αλλά φυσικά και του συνόλου, ένα βήμα προς τη νίκη στη ζωή. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε ότι είμαστε κάτι πολύ ανώτερο από τον απόλυτα homo economicus, που είναι ένα ον μιας ολοφάνερα εκφυλιστικής εξειδίκευσης.
Ας αναμοχλεύσουμε λιγάκι τη μνήμη μας, ας συνειδητοποιήσουμε ότι από το λυκαυγές της ιστορίας, που χάνεται στα βάθη των χιλιετιών, οι πρόγονοί μας, μπόρεσαν να επικρατήσουν πάμπολλων και πολυπληθέστερων εχθρών βασιζόμενοι κυρίως στο θάρρος τους και στο υψηλό τους φρόνημα, που τους το εμφυσούσαν πάντοτε μεγάλοι ηγέτες. Όλες οι ήττες του Ελληνισμού συνέβησαν όταν επικράτησαν οι δημαγωγοί, «τα ευφυή τίποτα», όπως τους αποκαλούσαν, που ορμώμενοι από ταπεινά ελατήρια, ενέσπειραν την διχόνοια και τον φόβο στον λαό. Ξέρουν καλά ότι ο φόβος είναι ο μεγάλος καταστροφέας του φρονήματος. Έτσι ένα Έθνος, που κατοικεί σε ένα γωνιακό οικόπεδο, που έχει στο παρελθόν του Θερμοπύλες, που πολύ πρόσφατα βροντοφώναξε ‘’ΟΧΙ’’ σε δύο αυτοκρατορίες, πρέπει να χάσει το υψηλό του φρόνημα, πρέπει να μάθει να σκέπτεται «ταπεινά», να ενδιαφέρεται μόνο για τον εύκολο πλουτισμό. Οι παγκοσμιοποιητές γεμίζουν την Πατρίδα μας με αλλόθρησκους λαθρομετανάστες, καταστρέφουν τη νεολαία μας, αφήνοντάς την χωρίς Παιδεία, Ιδανικά και Πρότυπα. Εθνομηδενιστές πολιτικάντηδες και Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, μας τρομοκρατούν και μας διχάζουν. Προσπαθούν να κρατούν τον λαό με εξασθενημένο φρόνημα, εν υπνώσει, για να τον ελέγχουν απόλυτα.
Όχι οι Έλληνες δεν είναι ούτε ταπεινοί ούτε αδύναμοι. Είμαστε ένας υπερήφανος λαός που ξέρει να κτίζει Παρθενώνες, και να δοξάζεται σε Μαραθώνες. Έχει συνείδηση ότι η γη που πατά, δεν είναι απλό χώμα, είναι η σκόνη από τα οστά των εκατοντάδων γενεών προγόνων μας. Αν αφουγκρασθούμε λιγάκι το αίμα μας, θα ακούσουμε καθαρά τον όρκο που έδωσαν οι Έλληνες στις Πλαταιές, λίγο πριν από την νικηφόρα μάχη, η οποία απάλλαξε την Ευρώπη από την βάρβαρη Ασία για πολλούς αιώνες: «Οὐ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας…».
Είναι σχεδόν κοινή η πεποίθηση ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Όλα τότε ξεκίνησαν από το «Δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν», που ανακοίνωσε το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης. Σήμερα πρακτικά έχουμε χρεοκοπήσει. Τότε όπως και σήμερα είχαμε καταρρακωμένη Εθνική αξιοπρέπεια, μετά τον ατυχή πόλεμο της Μελούνας. Τότε όπως και σήμερα είχαμε μια παρέλαση ανίκανων και ξεπουλημένων Κυβερνήσεων. Τότε τον κατήφορο σταμάτησαν κάποιοι έντιμοι Αξιωματικοί με την επανάσταση στο Γουδή και μέσα σε τέσσερα χρόνια η Ελλάδα σχεδόν διπλασιάσθηκε. Σήμερα την ηθική και βιολογική εξόντωση του Ελληνισμού, θα αποτρέψει, με τη δική σου βοήθεια, το Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ. Σαν την «αλογόμυγα» (όπως έλεγε ο Σωκράτης) θα αφυπνίσει τον λαό, από τον λήθαργο των ψεύτικων υποσχέσεων, της προπαγάνδας, της διχόνοιας και της τρομοκράτησης. Θα βγάλει τον Έλληνα, απ’ αυτό το τέλμα της δυστυχίας, της φτωχοποίησης και της απελπισίας, που τον έχουν οδηγήσει οι τραγελαφικές αποφάσεις όλου του εσμού των πολιτικάντηδων (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης).
Δεν είναι τυχαία η σύμπτωση ότι η καταδίκη και τυφεκισμός των έξι, έγινε: «Δι’ απώλειαν Εθνικής κυριαρχίας εις την Ιωνία», σύμφωνα με κατηγορητήριο που συντάχθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τότε πολιτικό σύμβουλο της επαναστατικής επιτροπής. Σήμερα βιώνουμε την «απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας» σε όλες της τις εκφάνσεις. Στο Αιγαίο μας, που ο «Αβέρωφ», μας το παρέδωσε ″Ελληνική Λίμνη″, τα τουρκικά σκάφη αλωνίζουν. Εμείς επιβάλλουμε κυρώσεις στον Πούτιν και στον Ερντογάν τίποτα. Λες και δεν κατέχει την μισή Κύπρο, δεν κάνει παραβιάσεις, δεν μας γεμίζει λαθρομετανάστες; Ο Μητσοτάκης και οι “άριστοι”-άχρηστοί του απλώς ″κλαψουρίζουν″ στους ″συμμάχους″ να τον “μαλώσουν”. Το ΓΕΕΘΑ αναφέρει ότι από τον Ιανουάριο μέχρι τον Αύγουστο του 2022 οι τούρκοι έχουν παραβιάσει τα εναέρια σύνορα της χώρας 5.858 φορές, έχουν πετάξει 156 φορές πάνω από Ελληνικό έδαφος και έχουν κάνει 964 παραβιάσεις στα θαλάσσια σύνορά μας. Όπως σωστά έχει πει επανειλημμένα ο Ηλίας Κασιδιάρης, θα έπρεπε τουλάχιστον να ρίξουμε ένα drone. Έχουμε κάθε δικαίωμα αφού αποδεδειγμένα κάνει κατασκοπία. Αρκούμαστε σε μεγαλοστομίες για εσωτερική κατανάλωση, ενώ παράλληλα όταν πήγε τον Μάρτιο ο Μητσοτάκης στην Πόλη (σ.σ. Ναι! τότε που ξεδιάντροπα απεκάλεσε τη Βασιλεύουσα Istanbul) ήταν όλο φιλοφρονήσεις και αγάπες με τον σουλτάνο. Μόλις προχθές, ο υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, χωρίς να συναντήσει την παραμικρή αντίσταση από την Αθήνα ή από τις εμφανιζόμενες ως σύμμαχες χώρες, ΗΠΑ, Γαλλία κλπ, υπέγραψε την απόκτηση του ελέγχου από την Τουρκία της λιβυκής ΑΟΖ. Χωρίς αντίδραση η Τουρκία, “αγνοώντας” το σύμπλεγμα Καστελόριζου, απέκτησε μία θαλάσσια έκταση που ξεκινά από την Αλεξανδρέττα, περισφίγγει τις ακτές της Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, Πελοποννήσου και Επτανήσων και φτάνει μέχρι την ιταλική ΑΟΖ. Έπνιξε δηλαδή στην κυριολεξία τα οικονομικά και γεωστρατηγικά μας συμφέροντα.
Η ίδια προδοτική πολιτική και στο Μακεδονικό, όπου η κατάπτυστη συμφωνία-προδοσία των Πρεσπών εφαρμόζεται κατά γράμμα από τους δήθεν ″Μακεδονομάχους″, κάνοντας μάλιστα τα στραβά μάτια για τις κατάφορες παραβιάσεις της, εκ μέρους των Σκοπίων.
Η σημερινή απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας και η καταρράκωση των Ελλήνων δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα. Σύντομα ο Ελληνικός λαός θα τιμωρήσει δια της ψήφου του, τους απάτριδες πολιτικάντηδες. Πλησιάζει η ώρα που η πάντα ελεύθερη, πάντα λεοντόθυμη φωνή του Ηλία Κασιδιάρη θα εκφράζει τη ψυχή μας μέσα στην Ελληνική βουλή, χειροκροτούμενη από πλήθος ΕΛΛΗΝΩΝ βουλευτών.
Ο σκοτωμένος στα βάθη της Ελληνικής Μ. Ασίας «Σαλπιγκτής» του ποιήματος του Γ. Αθάνα δεν πέθανε. Κοιμάται και περιμένει.
Τον βλέπω. Αφυπνίζεται. Ετοιμάζεται να παιανίσει τους νέους σκοπούς της νίκης.
