Κατά το πρόσφατο ταξίδι του ο Μητσοτάκης στην ΗΠΑ, μόλις κάτι υπονόησε για τις υπερπτήσεις της τουρκικής πλευράς (χωρίς φυσικά να τολμήσει να αναφέρει ρητά την Τουρκία), ο Ερντογάν «σφύριξε και έληξε». Έτσι, χάλασε την πανηγυρική ατμόσφαιρα στο Kογκρέσο πετώντας προκλητικά πάνω από την Αλεξανδρούπολη και δείχνοντας ποια είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απάντησε… σθεναρά και… πολιτισμένα με το «δεν θα ακολουθήσουμε τις απρέπειες και το επίπεδο των γειτόνων». Γιατί αυτή είναι διαχρονικά η στάση των κυβερνήσεων του «συνταγματικού τόξου», δηλαδή το «να μην απαντάμε στις προκλήσεις». Μετά από ένα - δυο 24ωρα οι «βαριές πένες» του «ρεαλισμού» και του ενδοτισμού άρχισαν να μηρυκάζουν, συνιστώντας ξανά ως μόνο δρόμο τον «διάλογο». Δηλαδή, την μερική αποδοχή των διεκδικήσεων της Άγκυρας. Άλλωστε, οι «σύμμαχοί» μας έσπευσαν να δείξουν αμέσως τι εννοούν ως «λύση» στην περιοχή. Ο μεν εκπρόσωπος του Στειτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε: «Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας, να συνεργάζονται για την διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή και για την επίλυση των διαφορών με διπλωματικό τρόπο. Προτρέπουμε τους συμμάχους μας να αποφύγουνε την ρητορική που θα μπορούσε να αυξήσει περαιτέρω την ένταση». Η δε εκπρόσωπος της Κομισιόν είπε: «Σε γενικές γραμμές προωθούμε και ενθαρρύνουμε την καλή συνεργασία μεταξύ ηγετών, ειδικότερα μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας και ελπίζουμε ότι το θετικό κλίμα θα επανέλθει και θα αντικατοπτριστεί σε δηλώσεις και δράσεις στην περιοχή». Ακόμα και οι νεότερες δηλώσεις διαφόρων άλλων «συμμαχικών» παραγόντων τις τελευταίες ημέρες δεν δείχνουν επί της ουσίας να ξεφεύγουν από το νόημα και την σημασία των προηγούμενων αναφορών. Στην Ελλάδα, το ευρύτερο «κόμμα της Χάγης» έχει ήδη λάβει το σχετικό μήνυμα «προσαρμογής», αν και ομολογουμένως ο Ερντογάν με τις ευθείες κινήσεις του δεν αφήνει στους εδώ πολιτικάντηδες πολλά περιθώρια «ελιγμών» και (παρ)ερμηνειών.
Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που δημιουργεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αναβάθμιση της Τουρκίας και οι σχέσεις της Δύσης μαζί της δημιουργούν επικίνδυνους όρους για την Ελλάδα, οι οποίοι δεν επιτρέπουν ευφημία και πανηγυρισμούς της πλάκας. Μπορεί οι εγχώριες ελίτ να επιθυμούν να στεγαστούν υπό τις φτερούγες της υπερδύναμης των ΗΠΑ, προσφέροντας «γη και ύδωρ» για την δική τους προστασία, αλλά αυτό δεν προσφέρει σοβαρές εγγυήσεις ότι δεν θα κληθεί να πληρώσει η Ελλάδα το πιο σκληρό αντίτιμο: Την καταρράκωση της Εθνικής Κυριαρχίας και το κουρέλιασμα της Χώρας.
Γιώργος Μάστορας
