Της Αργυρώς (Ρίκας) Θωμάκου
″Φλόγα του Ταινάρου″
Όλοι ξέρουμε το υπέροχο βιβλίο του Ηλία Κασιδιάρη: «Σταυροφορία κατά του Ισλάμ», όπου με ένα μοναδικό τρόπο εξιστορούνται τα σημαντικότερα γεγονότα της χιλιετούς σύγκρουσης του Ελληνισμού με τα βάρβαρα μογγολικά φύλα. Όσο και να είναι δυνατή η γραφίδα του Ηλία μας, όσο ογκώδες και να είναι το βιβλίο του, είναι αδύνατο να περιγράψει τα τόσα πολλά δεινά που έχουν συσσωρεύσει οι ″καλοί″ μας γείτονες στον Ελληνισμό. Γι αυτά χρειάζονται πολλές βιβλιοθήκες.
Δώσαμε χιλιάδες μάχες με τους Τούρκους, άλλες κερδίσαμε και άλλες χάσαμε (σ.σ. σχεδόν πάντα όταν ηττηθήκαμε, αιτία ήταν η προδοσία και η διχόνοια). Οι Τούρκοι όμως, ακόμα και σε περιόδους ειρήνης, αθετώντας την υπογραφή τους και μη σεβόμενοι το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες, καταφέρουν καίρια πλήγματα στον Ελληνισμό. Αυτό συμβαίνει είτε όταν η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη, είτε την έχει ″αποδυναμώσει″ η ″παράξενη ανοχή″ των πολιτικάντηδων και των ″συμμάχων″.
Από τις αρχές του εικοστού αιώνα, η Τουρκία, με γενοκτονίες, με διωγμούς, με ανείπωτες βιαιότητες, προσπάθησε να ξεριζώσει όλους του Χριστιανικούς πληθυσμούς που κατοικούσαν στα εδάφη που έχει καταλάβει: Από την Ιωνία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και Τένεδο και τέλος από την αιώνια πρωτεύουσα του Ελληνισμού, την Κωνσταντινούπολη.
Με τη συνθήκη της Λωζάννης (σ.σ. που τόσο απειλητικά την κραδαίνει ο Σουλτάνος, καθώς έχει αποθρασυνθεί λόγω της υποτακτικής συμπεριφοράς των εντολοδόχων πολιτικάντηδων), οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή πληθυσμών. Ενώ στους όρους της σύμβασης για τον ανταλλάξιμο πληθυσμό μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας χρησιμοποιήθηκε ως κριτήριο το θρήσκευμα, για την Κωνσταντινούπολη προβλεπόταν ξεκάθαρα πως απαλλάσσονταν από την ανταλλαγή μόνο οι Έλληνες.
Στην ίδια συνθήκη προβλεπόταν: «…Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύωσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελούμενης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι’ ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν των προσώπων και των περιουσιών. Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζηται ένα αυταίς δι’ αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού,…». Ποια Ελλαδική κυβέρνηση διεκδίκησε τα δικαιώματα των κατοίκων αυτών των δύο κατεχομένων Ελληνικών νησιών; Ποιός ελλαδίτης πολιτικός ψέλλισε έστω και μια κουβέντα γι αυτά στον ″σουλτάνο″, όταν τολμά και μιλά για τα δικαιώματα των ″τούρκων″ στη Θράκη; Μάλλον είμαι αιθεροβάμων. Εδώ δεν αντέδρασαν όταν η Αγιά Σοφιά έγινε τζαμί. Όπως διαχρονικά δεν αντιδρούν για τις χιλιάδες Εκκλησίες και Μοναστήρια μας, στις σκλαβωμένες Πατρίδες του Ελληνισμού, που βεβηλώνονται, γκρεμίζονται, καταπατούνται από τους τούρκους, τους αλβανούς και τους σκοπιανούς. Διαχρονικά οι δικοί μας κυβερνώντες κόπτονται μόνο για να ασκούν αβίαστα τη λατρεία τους οι λαθρομετανάστες και σπεύδουν να χτίζουν τζαμιά ακόμα και στο κέντρο των Αθηνών.
Ας επανέλθουμε στο μεθοδικό ξεριζωμό, που επεφύλασσαν οι βάρβαροι γείτονες και για τους Κωνσταντινουπολίτες. Σύμφωνα με βρετανικές εκτιμήσεις, το 1922 (μετά την Μικρασιατική καταστροφή) κατοικούσαν στην Κωνσταντινούπολη 400.000 Έλληνες. Κληρικοί, επιχειρηματίες, έμποροι, άνθρωποι του πνεύματος και των τεχνών, πολιτικοί, ανώτεροι διοικητικοί υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί για τα περίφημα σχολεία, εργάτες και πολλοί άλλοι, συνιστούσαν μία οικονομικά εύρωστη και πολιτιστικά ανθούσα κοινότητα.
Προς τεκμηρίωση της δυναμικότητας και του πολυπληθούς Ελληνικού στοιχείου της τελευταίας περιόδου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (1908 - 1922) αναφέρονται τα αδιάψευστα στοιχεία των δύο (μοναδικών) εκλογικών αναμετρήσεων που έγιναν σε αυτήν: Εκλογές του 1908: Πληθυσμός 24 εκατομμύρια, εξελέγησαν 281 βουλευτές από τους οποίους 23 Έλληνες. Εκλογές του 1914: Πληθυσμός 18 εκατομμύρια, εξελέγησαν 87 βουλευτές από τους οποίους 9 Έλληνες.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή ο σφαγέας Κεμάλ (σ.σ. που τόσο τιμούν οι ελλαδίτες πολιτικοί) είπε για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας: «Επιτέλους τους ξεριζώσαμε». Παρέμεναν όμως «κάρφος στα μάτια» των τούρκων αυτές οι ανθούσες Ελληνικές κοινότητες (κυρίως της Πόλης), τις οποίες φρόντισαν μεθοδικά να ξεριζώσουν. Τρία καίρια κτυπήματα (και δυστυχώς αναπάντητα) κατάφεραν οι τούρκοι στον Ελληνισμό της Πόλης και μάλιστα όλα σε περιόδους που ήμασταν σύμμαχοι:
Το πρώτο, όταν οι Έλληνες στέναζαν κάτω από την τριπλή κατοχή των δυνάμεων του Άξονα. Το 1942 επεβλήθη το «Βαρλίκ Βεργκισί». Αυτό ήταν ένας ειδικός φόρος κεφαλαίου, που επεβλήθη μόνο στους Χριστιανούς και που έφτανε στο 100% της ακίνητης περιουσίας, με προθεσμία καταβολής μόλις 30 ημέρες. Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό, μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία, συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων στην Ανατολία. Χιλιάδες πέθαναν στην εξορία, χιλιάδες περιουσίες χάθηκαν, εκατοντάδες αυτοκτόνησαν, λόγω της οικονομικής καταστροφής, δεκάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να φύγουν από την Πόλη. Ύστερα με τα «Σεπτεμβριανά» του 1955, για να ολοκληρώσουν το έργο του αφελληνισμού της Πόλης οι ομαδικές αναίτιες απελάσεις του 1964-65.
Σήμερα που συμπληρώνονται εξήντα επτά χρόνια από την οργανωμένη τουρκική επιχείρηση διωγμού του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, που έμεινε καταγεγραμμένη στην ιστορία ως «Σεπτεμβριανά», οφείλουμε να γράψουμε μερικές γραμμές, όχι εν είδη μνημοσύνου, αλλά για να καταδείξουμε στους Έλληνες πόσο αδιέξοδη είναι η πολιτική της ″υποχωρητικότητος″ απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις της Τουρκίας και πως αυτή οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στην συρρίκνωση του Ελληνισμού.
1η Απριλίου 1955. Αρχίζει ο ένδοξος αγώνας της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, που φέρνει σε αδιέξοδο τη Μεγάλη Βρετανία. Οι αγχόνες που στήνουν οι δυνάστες βρετανοί, δεν κάμπτουν το φρόνιμα των Κυπρίων Αγωνιστών. Οι βρετανοί πρέπει να υπερασπιστούν την αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική τους πολιτική ενάντια στην Ελευθερία και την αυτοδιάθεση των καταδυναστευόμενων Εθνών. Δεξιοτέχνες στην πολιτική του «Διαίρει και βασίλευε», χρησιμοποιούν την Τουρκία για να πλήξουν την ΕΟΚΑ.
30 Ιουνίου 1955. Η Αγγλία συγκαλεί συνδιάσκεψη για το Κυπριακό. Πέραν κάθε λογικής και διεθνούς δικαίου προσκαλεί και την Τουρκία. Μέχρι αυτή τη στιγμή το Κυπριακό δεν υπάρχει καν στην ατζέντα της τουρκικής διπλωματίας. Οι τούρκοι το θεωρούν ένα «ενδοκυπριακό ζήτημα», που αφορά τους Ελληνοκυπρίους και τον αγώνα τους κατά της βρετανικής αποικιοκρατικής κατοχής, με κύριο στόχο την ανεξαρτησία της νήσου και την Ένωση της με την Ελλάδα. Αυτό το τελευταίο θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο η Βρετανία. Βάζει στο ″παιχνίδι″ και την παγερά αμέτοχη (ως τότε) Τουρκία.
25 Αυγούστου. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μεντερές δηλώνει, απειλητικά: «…εις περίπτωσιν οιασδήποτε δράσεως εναντίον της τουρκικής μειονότητος εις την Κύπρον, υπό της Ελληνικής πλειονότητος, οι Τούρκοι δεν θα μείνουν απροστάτευτοι».
27 Αυγούστου. Όλες οι τουρκικές εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους, αναγράφουν την είδηση ότι το Πατριαρχείο συλλέγει χρήματα για την ενίσχυση του κυπριακού αγώνος.
1 Σεπτεμβρίου. Αρχίζει στο Λονδίνο η συνδιάσκεψη. Η Ελλάδα είναι πολιτικά σχεδόν ακέφαλη. Ο Πρωθυπουργός Παπάγος ασθενεί βαριά εδώ και δύο μήνες. Ο Βασιλιάς Παύλος βρίσκεται σε επίσημο ταξίδι στο Βελιγράδι. Ο Υπουργός εξωτερικών Στέφανος Στεφανόπουλος συμμετέχει στη συνδιάσκεψη στο Λονδίνο. Η συνδιάσκεψη ναυαγεί εξ αιτίας της αδιάλλακτης Τουρκίας, αλλά η συνομωσία για τον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Πόλης, συνεχίζει να εξυφαίνεται.
4-5 Σεπτεμβρίου. Το ″βαθύ″ κράτος και παρακράτος της Τουρκίας μεταφέρει από τα βάθη της Ανατολίας βάρβαρες ορδές κακοποιών στοιχείων στην Πόλη. Τα οργανώνει, τα εξαγριώνει και τα φανατίζει κατά των Ελλήνων. Τα εξοπλίζει με τα βασικά όπλα των βανδάλων: Γκασμάδες, λοστούς, πέτρες, καδρόνια και αξίνες. Τους υπόσχεται πλούσια λεία από τις λεηλασίες.
5 Σεπτεμβρίου. Οι τουρκικές φοιτητικές οργανώσεις ζητούν και παίρνουν άδεια για συλλαλητήριο στις 7 του μηνός.
Μεσάνυκτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου. Εκρήγνυται βόμβα στον κήπο του τουρκικού Προξενείου στην Θεσσαλονίκη. Προκαλούνται μικρές μόνον ζημιές σε υαλοπίνακες στην παρακείμενη υποτιθέμενη «οικία του Κεμάλ». Η βόμβα, όπως εξακριβώθηκε αργότερα, σε δίκη, μεταφέρθηκε από την Τουρκία από τούρκο πράκτορα (Έλληνα υπήκοο από την Κομοτηνή) και τοποθετήθηκε από τον τούρκο κλητήρα του Προξενείου.
13.30 της 6ης Σεπτεμβρίου. Μεταδίδεται ραδιοφωνικώς η είδηση για την έκρηξη βόμβας στην οικεία Ατατούρκ. Γίνεται λόγος για μεγάλες καταστροφές.
16.00. Κυκλοφορεί έκτακτο παράρτημα της τουρκικής εφημερίδας «Ινσταμπουλ Εξπρές», με την προαναφερθείσα είδηση και παραποιημένη φωτογραφία της δήθεν καταστραφείσας οικείας Ατατούρκ.
16.30. Ομάδες νεαρών αρχίζουν να τριγυρνούν στους δρόμους του Πέραν, γράφοντας υβριστικά συνθήματα κατά των Ελλήνων στους τοίχους.
17.30. Αρχίζουν να συγκεντρώνονται οι πρώτες ομάδες διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης.
18.00. Οι συγκεντρωθέντες αρχίζουν να ακούν διάφορους αυτόκλητους και μη, ρήτορες, που βγάζουν πύρινους λόγους κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων. Ο τουρκικός όχλος ωρύεται φωνάζοντας συνθήματα: «Εκδίκηση για την καταστροφή της οικείας Ατατούρκ». «Στο διάβολο οι Έλληνες». «Κάτω η Ελλάς». «Σήμερα η λεηλασία, αύριο η σφαγή». (σ.σ. Είναι αυτά που ξέρουν να κάνουν καλά οι μογγόλοι)
18.30. Η συγκέντρωση μεταβάλλεται σε διαδήλωση. Μία ομάδα κατευθύνεται κατά του Ελληνικού Προξενείου. Η τουρκική αστυνομία σπεύδει αμέσως και τους διαλύει.
19.00. Ο αφιονισμένος τουρκικός όχλος, λαμβάνει το προκαθορισμένο «σύνθημα»: Το διαλάλημα των Τούρκων εφημεριδοπωλών, για το υποτιθέμενο κάψιμο της δήθεν οικίας του Κεμάλ. Αρχίζει το πογκρόμ. Θραύσεις των πρώτων υαλοπινάκων, θυρών κ.λπ. των ομογενειακών, καταστημάτων που βρίσκονται στην πλατεία Ταξίμ και στην οδό του Πέραν. Σχεδόν ταυτόχρονα αρχίζουν οι βιαιοπραγίες και σε άλλα σημεία. Οι βάρβαροι ασιάτες επιτίθενται με πρωτοφανές μένος σε όλες οι Ελληνικές συνοικίες της Πόλης.
21.00. Η κατάσταση έχει ξεφύγει πλέον από κάθε έλεγχο. Όπως ακριβώς σχεδιάσθηκε από το παρακράτος. Αλαλάζοντες και αφρίζοντες τραμπούκοι ξεχύνονται στις Ελληνικές συνοικίες. Εκτονώνουν αδιακρίτως όλα τα βάρβαρα ένστικτά τους εναντίον Ελληνικών Ναών, ιδρυμάτων, σχολείων, αθλητικών συλλόγων ιδιωτικών κατοικιών και καταστημάτων, ακόμα και νεκροταφείων. Η άνωθεν εντολή είναι να μην φονεύσουν. Η βαρβαρότητα όμως δεν έχει όρια. Ο αφιονισμένος όχλος παρακούει ακόμα και τους «διοργανωτές» του. Θρηνούμε τριάντα νεκρούς (μεταξύ των οποίων και τον Αρχιμανδρίτη του Μπουλουκλή, Χρύσανθο), περίπου 200 βιασμούς γυναικών και κοριτσιών, βεβηλώσεις τάφων Πατριαρχών κ.λπ. 19 ορθόδοξοι Ναοί έχουν καταστραφεί, οι Εικόνες τους κομματιασμένες, τα τέμπλα τους λεηλατημένα και Άγια Σκεύη μεγάλης αξίας και Ιερά Βιβλία έχουν κλαπεί και ποδοπατηθεί. Πολλοί από τους βεβηλωμένους Ναούς πυρπολούνται και καταπίπτουν οι στέγες τους. Έτσι ολοκληρώνεται η καταστροφή. 2.500 Ελληνικά καταστήματα λεηλατούνται και καταστρέφονται. 4.000 Ελληνικές κατοικίες καταστρέφονται ολοσχερώς ή μερικώς από την βαρβαρική επιδρομή του τουρκικού όχλου.
02.00 της 7ης Σεπτεμβρίου. Κρίνεται ότι ο όχλος έχει φέρει σε ″αίσιο″ πέρας, το σχέδιο των πατρώνων του, που δεν ήταν άλλο από την πλήρη καταστροφή και εκφοβισμό του ακμάζοντος Ελληνικού στοιχείου της Πόλης. Για «τα μάτια του κόσμου», η Διεύθυνση Ειδικού Πολέμου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, κηρύττει στρατιωτικό νόμο, προς αποκατάσταση της τάξης. Οι ερπύστριες των τανκς ποδοπατούν τα ερείπια των Ελληνικών Εκκλησιών και περιουσιών. Ο στρατός επιβάλλει την τάξη. Όλα ήσυχα και ωραία. Η σκηνοθεσία ολοκληρώθηκε.
Την ίδια ώρα, μία άριστα ενορχηστρωμένη, ανάλογη μαζική επιδρομή εξαπολύεται στο περίπτερο της Ελλάδος στη Διεθνή Έκθεση της Σμύρνης, που πυρπολείται και καταστρέφεται ολοσχερώς. Η Ελληνική Σημαία που υπήρχε στον προ αυτού χώρο, αφαιρείται από τον ιστό της, κουρελιάζεται και ποδοπατείται από τα αφιονισμένα, τουρκικά πλήθη. (σ.σ. Στην Σμύρνη τότε, ήταν το χερσαίο ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο της Νοτίου Πτέρυγας, και στην πρωτεύουσα της Ιωνίας ζούσαν αρκετές οικογένειες των Ελλήνων Στρατιωτικών, οι οποίοι υπηρετούσαν στο συμμαχικό στρατηγείο). Οι ασιάτες βάρβαροι δεν σέβονται φυσικά ούτε τους Έλληνες Στρατιωτικούς, που υπηρετούν στο Στρατηγείο, ούτε τις οικογένειες τους. Σημαντικές καταστροφές στις κατοικίες τους. Καταστρέφουν ολοσχερώς και πυρπολούν ακόμη και τη μικρή Εκκλησία στην οποία εκκλησιαζόταν το Ελληνικό προσωπικό του Στρατηγείου με τις οικογένειες του. Μην φανταστείτε, ότι οι ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοί μας αντέδρασαν. Όπως ακριβώς και σήμερα που γιορτάζουν και συγχαίρουν την Τουρκία για τη σφαγή της Σμύρνης. Γρήγορα ξεχάστηκαν τα χειροκροτήματα στο Κογκρέσο κ. Μητσοτάκη.
Υπάρχουν πολλοί τόμοι αρχείων και αποδεικτικού υλικού, όπου σελίδα προς σελίδα τεκμηριώνεται ότι τα θλιβερά αυτά γεγονότα δεν ήταν μία στιγμιαία εκδήλωση του τουρκικού όχλου, αλλά ένα τέλεια οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης της Ελληνικής μειονότητας, σύμφωνα με τα πρότυπα και τις αρχές του Κεμαλισμού για μία ενιαία Τουρκία, κατοικούμενη αποκλειστικά από τούρκους.
Το σκηνοθετημένο έργο έχει και sequel. Η Τουρκία στήνει στρατοδικείο για να διαλευκάνει τι είχε συμβεί. Ορίζει επικεφαλής τον Στρατηγό Φαχρί Τσοκέρ. Οι τουρκικές υπηρεσίες ασφαλείας δίνουν σαφείς γραπτές εντολές, να ″οδηγήσει″ την έρευνα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, αποδίδοντας ευθύνες για τα επεισόδια στους κομμουνιστές. Η έρευνα πρέπει να αποφύγει να φωτίσει πτυχές των γεγονότων, που η εξουσία θέλει να μείνουν στο σκοτάδι. Ο Στρατηγός όμως τηρεί εκτενές προσωπικό αρχείο. Τα στοιχεία που συγκέντρωσε για την έρευνα που ανέλαβε είναι αδιάσειστα. Σύμφωνα με αυτά τεκμηριώνεται πλέον ότι οι σκοτεινοί μηχανισμοί του τουρκικού παρακράτους, που εμπνεύσθηκαν και οργάνωσαν τα γεγονότα του 1955 είχαν ξεκινήσει μία μακράς διαρκείας προσπάθεια «εκτουρκισμού» του ζωντανού και πολύπλοκου φυλετικού και εθνικού μωσαϊκού που συγκροτούσε την κοινωνία της εποχής. Το αρχείο εκδόθηκε, τον Σεπτέμβριου του 2005 (για τα 50 χρόνια της θλιβερής επετείου), με παράλληλη διοργάνωση φωτογραφικής έκθεσης. Οι τούρκοι (πιστοί στις ″ευγενείς″ τους συνήθειες) βανδάλισαν τα βιβλιοπωλεία που το πούλαγαν. Ορδές Γκρίζων Λύκων, ζηλεύοντας την δόξα των πατεράδων και των παππούδων τους του 1955, επέδραμαν στον χώρο της φωτογραφικής έκθεσης και κατέστρεψαν όλες τις φωτογραφίες, κραυγάζοντας τα γνωστά συνθήματα τους κατά των Ελλήνων. Επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για τουρκικό ″πολιτισμό″, αλλά για τουρκικό ″ποινικό μητρώο″. Πόση αλήθεια κρύβουν τα λόγια του Αμερικανού διπλωμάτη και ποιητή Τζορτζ Χόρτον, πρόξενου των Η.Π.Α. στη Σμύρνη, κατά τη μικρασιατική καταστροφή: «Η Τουρκία, χώρα που επί 500 χρόνια δεν μπόρεσε να παραγάγει κανέναν πολιτισμό, πλην αυτού των ραγιάδων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν μπορεί εξ ορισμού να σεβασθεί τις μειονότητες. Άλλωστε δεν σέβεται ούτε την πλειονότητα των ιδίων αυτής πολιτών...»
Με τα θλιβερά γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, οι τούρκοι τραμπούκοι κατάφεραν μέσα σε λίγες ώρες, μέσα σε μία μόνο νύκτα, ό,τι δεν είχαν καταφέρει να πετύχουν μέσα σε πέντε αιώνες κατοχής της Κωνσταντινούπολης: Τον αφελληνισμό της. Ο Ελληνισμός υπέστη δεινό πλήγμα. Λιγότεροι από δύο χιλιάδες Έλληνες εξακολουθούν να παραμένουν στην Πόλη σήμερα, αποτελώντας στην κυριολεξία σκιά μίας ακμάζουσας μειονότητας. Για αυτούς η καταπίεση του επίσημου τουρκικού κράτους συνεχίζεται, αφήνοντας πλήρως αδιάφορο το επίσημο ελλαδικό κράτος.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο Ελληνισμός συρρικνώνεται. Το χειρότερο είναι ότι ″σβήνουμε″ βιολογικά και ηθικά. Οι εχθροί εξωτερικοί και εσωτερικοί, μας κατακλύζουν. Αλλά εμείς, οι Έλληνες, έχουμε φτιάξει και τον μύθο της Πανδώρας. Η ύστατη πιθανόν «Ελπίδα» του Ελληνισμού βγήκε από το κουτί της Πανδώρας, ανήμερα της γιορτής του ιδρυτή της Κωνσταντινούπολης, του Αγίου Κωνσταντίνου. Ήταν 21 Μαΐου 2020, που ο Ηλίας Κασιδιάρης ανακοίνωσε την ίδρυση του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ. Τώρα υπάρχει ένα γνήσιο Εθνικό Κόμμα που, με τη δική σου βοήθεια, μπορεί να σταματήσει αυτή την καθοδική πορεία του Ελληνισμού. Απαιτούνται πολλά να γίνουν, χρειάζεται πολλά να αλλάξουν, απαιτείται μεγάλη προσπάθεια. Όλα όμως είναι δυνατά. Άξιο Ιδρυτή έχουμε, ικανότατα Στελέχη και εμπεριστατωμένο, εφαρμόσιμο Πρόγραμμα διαθέτουμε, από Ιδανικά εμφορούμαστε. Αρκεί ΕΣΥ να το πιστέψεις. Αρκεί ΕΣΥ να έρθεις να αγωνισθείς ειρηνικά μαζί μας. Τότε θα δεις, ως δια μαγείας ότι θα έρθει ξανά το χαμόγελο στα χείλη μας. Τα παιδιά μας θα ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.
