Γράφει η Ιωάννα Καραδήμα,

 υποψήφια Βουλευτής Ανατολικής Αττικής

Ως "ζήτημα τιμής" για την αστυνομία, έθεσε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ.  Θεοδωρικάκος, την σύλληψη των δραστών της δολοφονίας του Άλκη. Και η αστυνομία όντως, πολύ γρήγορα, ξετύλιξε το κουβάρι της  οπαδικής βίας και άρχισε να συλλαμβάνει τους εμπλεκόμενους σε αυτήν. Πράγμα που δείχνει πως τα σώματα ασφαλείας, όταν θέλουν, μπορούν να πράξουν το καθήκον τους και να οδηγήσουν στη φυλακή και τους πιο ειδεχθείς κακούργους.

Όταν θέλουν; Δηλαδή υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί κάποιοι παράγοντες να μην τους αφήνουν να πράξουν το καθήκον τους; Δυστυχώς, όπως φαίνεται, ναι υπάρχουν. Η πολυετής ατιμωρησία των δολοφόνων της Marfin όπως και των Φουντούλη και Καπελώνη, αυτό δείχνει. Δύο εγκλήματα με σαφή πολιτικά κίνητρα και ακόμη πιο σαφή ιδεολογική ταυτότητα, ακόμα περιμένουν να βρουν την τιμωρία των ενόχων τους αλλά και των ηθικών αυτουργών τους.

Τόσο ικανοί ήταν οι αριστεροί δολοφόνοι ώστε να καλύψουν τα ίχνη τους; Ή μήπως κάποιοι πολιτικοί παράγοντες δεν θέλουν την τιμωρία του «ιερού τέρατος» της Μεταπολίτευσης, την αριστερά δηλαδή. Όπως για παράδειγμα η ΝΔ, που δεν θέλει να παραδεχθεί σε ντόπιους και αλλοδαπούς παράγοντες ότι υπάρχει ακόμη ακροαριστερή τρομοκρατία στην Ελλάδα, μετά την εξάρθρωση (;) της 17Ν, του ΕΛΑ και κάποιων μεταγενέστερων επιγόνων τους.

Το έγκλημα είναι έγκλημα και τίποτα άλλο. Δεν έχει πολιτικά ή ιδεολογικά άλλοθι αλλά μόνον ενόχους και θύματα. Τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα είναι για την επικοινωνιακή εκμετάλλευση του κάθε υπουργού και των ΜΜΕ, όσο το έγκλημα πουλάει.

Όπως επίσης, είναι σημαντικό να αναδειχθεί, ακόμα και στην δολοφονία του Άλκη, η πολιτική προτίμηση των ενόχων. Γιατί η οπαδική βία και αυτή έχει πολιτική ταυτότητα. Η αντίφα προτιμήσεις των αλλοδαπών και ημεδαπών χούλιγκαν δεν πρέπει να αποκρύπτεται, αντίθετα δείχνει περισσότερο τον εγκληματικό χαρακτήρα και το μένος της πράξης τους.

Γι’ αυτό λοιπόν, το δικό μας χρέος τιμής είναι η πίεση για τη σύλληψη και την τιμωρία των ενόχων της Σταδίου και του Ηρακλείου. Όπως επίσης η ανάδειξη της Πολιτικής ταυτότητας των ενόχων της αριστεράς αλλά και της δεξιάς που επέλεξε να τα συγκαλύψει. Αυτό το χρέος το έχουμε προς τη μνήμη των νεκρών αλλά και προς τις ιδέες που αυτοί εκπροσωπούσαν και πέθαναν για αυτές.