Γράφει ο Ηλίας Παπασταμάτης

Σήμερα συμπληρώνονται 101 χρόνια από την δολοφονία του μεγάλου Έλληνα εθνικιστή Ίωνα Δραγούμη, από τα βενιζελικά "δημοκρατικά" τάγματα του Παύλου Γύπαρη.

Ήταν μεσημέρι της 31ης Ιουλίου του 1920, όταν ο Ίων Δραγούμης έφυγε από το σπίτι του στην Κηφισιά με κατεύθυνση το κέντρο.

Όταν το αυτοκίνητό του έφτασε στην βίλα "Θων", στην διασταύρωση των Αμπελοκήπων, όπου στρατιωτικές δυνάμεις του Βενιζέλου τον σταμάτησαν και τον κατέβασαν από το αυτοκίνητο με παρέμβαση του στενού συνεργάτη του Βενιζέλου Εμμανουήλ Μπενάκη και με επικεφαλής της φρουράς τον Παύλο Γύπαρη.

Ο Ίων δεν αντιστάθηκε, ούτε είπε τίποτα, απλά στάθηκε γενναία απέναντι στους δολοφόνους  του, τους κοιτούσε στα μάτια και δέχτηκε δέκα σφαίρες χωρίς να βγάλει ούτε μια κραυγή. Λίγο μετά τις τέσσερις το μεσημέρι ο Ίωνας πέφτει νεκρός απέναντι από το σημερινό "Χίλτον".

Ο Ίωνας Δραγούμης ήταν διπλωμάτης, πολιτικός και συγγραφέας. Παιδί αστικής οικογένειας, γιος του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και γαμπρός του Παύλου Μελά, είχε τεράστια συμμετοχή στην οργάνωση του Μακεδονικού Αγώνα. Απέχοντας κατά πολύ από το πρότυπο του χαρτογιακά διπλωματικού ακόλουθου, άφησε την καλοζωία του στην Αθήνα και γύρισε πόλεις και χωριά οργανώνοντας, εμψυχώνοντας και χρηματοδοτώντας ακόμη και από την ίδια του την τσέπη τις ελληνικές κοινότητες.

Ο Ίωνας Δραγούμης αποτελεί για εμάς τους εθνικιστές, τον κύριο εκφραστή της ιδέας του ελληνικού εθνικισμού.

Στάθηκε πιστός στις ιδέες του ακόμη και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα: «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι μόνον πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να πείσεις ένα έθνος. Εγώ βλέπω τόσα πράγματα που πρέπει να γίνουν και όμως οι άλλοι Έλληνες τα βλέπουν αλλιώς. Αν είμαι δυνατός θα τους πείσω».

Σήμερα όποιος μιλάει για το έθνος χαρακτηρίζεται ακροδεξιός, ακραίος, γραφικός και φασίστας από το νεοταξικό κατεστημένο. Δεν γνωρίζω αν τελικώς νικήσουμε αλλά σίγουρα, αν ακολουθήσουμε το μονοπάτι του Ίωνα Δραγούμη, θα είμαστε περήφανοι για τους αγώνες που δώσαμε και την ζωή που ζήσαμε, τιμώντας τα ιδανικά και τις αξίες των προγόνων μας.

ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ λοιπόν!