Ο τότε δεκαπεντάχρονος Βαγορής με θάρρος κατέβασε την Αγγλική σημαία από τα προπύλαια του Ιακωβείου σταδίου της Πάφου, ημέρα στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ. Αυτή η αγωνιστική πράξη του Παλληκαρίδη προκάλεσε κύμα διαδηλώσεων που ματαίωσαν τους εορτασμούς που οργάνωναν οι Άγγλοι.
Ο ήρωας είχε την σπίθα της αγωνιστικότητας μέσα του και συνειδητοποίησε από νωρίς την κατάσταση που επικρατούσε με την σκλαβιά στο νησί. Έτσι ένα χρόνο μετά εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ. Από τότε μέχρι την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, ο Παλληκαρίδης εκπαιδευόταν και οργάνωνε ομάδες. Στο τέλος του Ιανουαρίου του 1955 γινόταν στην Πάφο η δίκη όσων είχαν συλληφθεί σχετικά με την υπόθεση του πλοιαρίου «Άγιος Γεώργιος» που τροφοδοτούσε με πολεμικό υλικό τον ετοιμαζόμενο αγώνα. Οι μαθητές του Γυμνασίου, με έναν από τους πρωταγωνιστές τον Παλληκαρίδη, οργάνωσαν μαχητική διαδήλωση και πέτυχαν να αποσπάσουν για λίγο από τα χέρια της αστυνομίας τους υπόδικους. Ο Παλληκαρίδης, μαζί με άλλους, οδηγήθηκε αργότερα στο δικαστήριο για το επεισόδιο αυτό και καταδικάστηκε σε πρόστιμο. Τον Ιούνιο του 1955 πήρε μέρος στις ανατινάξεις κυβερνητικών κτιρίων της Πάφου που έγιναν από μαχητικές ομάδες της ΕΟΚΑ. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου πήρε μέρος στην εκδρομή των μαθητών της πέμπτης τάξης του σχολείου του στην Ελλάδα. Η εκδρομή αυτή έγινε γι’ αυτόν πηγή εθνικού αναβαπτίσματος και μαζί έμπνευσης για ένα αριθμό πατριδολατρικών ποιημάτων και πεζών κειμένων.
Με την έναρξη του νέου σχολικού έτους 1955-1956, κατά το οποίο ο Παλληκαρίδης ήταν τελειόφοιτος, οι υποψίες των αγγλικών υπηρεσιών γι’ αυτόν και για άλλους συμμαθητές του εντάθηκαν και ένα επεισόδιο υπήρξε καθοριστικό για το μέλλον του. Στις 17 Νοεμβρίου, ενώ πήγαινε στο σχολείο, είδε δύο Άγγλους στρατιώτες να κακοποιούν ένα συμμαθητή του. Όρμησε αμέσως εναντίον τους και κατάφερε να τον σώσει και να φθάσουν μαζί στο σχολείο, όπου ήδη οι υπόλοιποι μαθητές ετοιμάζονταν για κάποια διαδήλωση. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας συνελήφθη και του απαγγέλθηκε κατηγορία για συμμετοχή σε οχλαγωγία. Η δίκη του ορίστηκε για τις 6 Δεκεμβρίου 1955 και αφέθηκε ελεύθερος.
Την παραμονή της δίκης του ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ανακοίνωσε στον πατέρα του ότι δεν σκόπευε να εμφανιστεί στο δικαστήριο γιατί, κι αν ακόμη δεν καταδικαζόταν, θα τον έκλειναν στα κρατητήρια. Είχε πάρει την απόφαση του να ανεβεί στο βουνό. Αποχαιρέτησε τον πατέρα του και εγκατέλειψε για πάντα το σπίτι του. Ήθελε όμως να αποχαιρετήσει και τους συμμαθητές του που, επειδή ήταν απόγευμα, δεν βρίσκονταν στο σχολείο. Έτσι έπρεπε να τους αφήσει έναν γραπτό αποχαιρετισμό. Πηγαίνοντας στο σχολείο του, το ίδιο εκείνο απόγευμα, τον άφησε στην έδρα της τάξης του. Το πρωί της άλλης ημέρας οι πρώτοι συμμαθητές του βρήκαν στην έδρα ένα χαρτί με στίχους. Ήταν το ποίημα του με τον τίτλο «Ἐγερτήριον Σάλπισμα», πιο γνωστό με τον τίτλο «Θά πάρω μιάν ἀνηφοριά», που άρχιζε με τους στίχους:
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά…
Ένας από τους συμμαθητές του κράτησε το ποίημα και το παρουσίασε για πρώτη φορά δημοσίως, ύστερα από δεκαπέντε μήνες, απαγγέλλοντας το στο μνημόσυνο του ήρωα την ίδια μέρα του απαγχονισμού του. Την επομένη δημοσιεύθηκε και στις κυπριακές εφημερίδες.
Κάπου εδώ φτάνουμε στο 2022, όπου οι Βρετανικές Βάσεις θα διοργανώσουν τιμητική εκδήλωση για την επέτειο της στέψης της βασίλισσας. Όπου σε αυτήν τη παρωδία θα συμμετάσχουν και συμπατριώτες μας. Κανένας σεβασμός προς τον Ευαγόρα και τους υπόλοιπους 8 της αγχόνης ούτε σε όσους θυσιάστηκαν στον αγώνα του 55-59. Αντίθετα θα τιμήσουμε την δολοφόνο Ελισάβετ. Ζητούμε την ΑΜΕΣΗ ακύρωση της εκδήλωσης και την απομάκρυνση των Βρετανικών Βάσεων από το νησί.
