Γράφει ο Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος,

Αντιναύαρχος (ε.α.) ΠΝ

Στην Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής

Έχουμε ήδη μπει στον Απρίλιο και βρισκόμαστε στην αρχή του δεύτερου μήνα του πολέμου στην Ουκρανία. Ενός πολέμου με σημαντικό κόστος σε ανθρώπινες ζωές, πάντα είναι σημαντικό, ενός πολέμου με ακρότητες και εγκλήματα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ενός πολέμου που θα επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων σε όλη τα κράτη, σε όλα τα μέρη. Ενός πολέμου που αφήνει να φανούν οι προετοιμασίες, το υπόβαθρο αλλά και οι αληθινές προθέσεις όλων των «μεγάλων παιχτών». Που θα δείξει ξεκάθαρα ποιος ηγέτης νοιάζεται για την πατρίδα του, ποιος μπορεί να προβλέψει σωστά και ποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για τους πολίτες της χώρας του. Ποιος είναι οπορτουνιστής και κεδροσκόπος και ποιος είναι πατριώτης και στηρίζει τις αξίες του, δηλαδή είναι αξιόλογος. Σίγουρα ο δικός μας κος Π/Θ, άσχετα με το σε ποιο μέρος μας έχει βασιλικά τοποθετήσει, το σωστό ή το λάθος, δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλος παίχτης, μεγάλο πιόνι ίσως.

Σε αυτήν την φάση του πολέμου, ενός πολέμου που δεν περιορίζεται στην περιοχή της Ουκρανίας αλλά γενικεύεται σε όλο τον πλανήτη παίρνοντας την μορφή πολιτικών συμμαχιών, συμφωνιών και οικονομικών αλλαγών, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία έχουν μέχρι τώρα σημειώσει σημαντικές νίκες. Οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια σοβαρότατη κρίση μακράν του ζωτικού τους χώρου. Έχουν καταφέρει να κάνουν συσπείρωση μέσα στη ζώνη επιρροής τους, στον δυτικό κόσμο και να αναγκάσουν το μέχρι λίγο καιρό αποκαλούμενο «εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ», να ξυπνήσει, να ενισχυθεί και να αναδιοργανωθεί. Επίσης έχουν σημαντικά οικονομικά ωφέλη από την πώληση φυσικού αερίου στις φιλικές προς αυτούς χώρες.

Η Ρωσία από την άλλη μεριά έχει δείξει την αποφασιστικότητά της να υπερασπιστεί τις κόκκινες γραμμές που έχουν τεθεί από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και να μην αφήσει την Νέα Τάξη Πραγμάτων να επικρατήσει σε παγκόσμια κλίμακα, βλάπτοντας τα δικά της συμφέροντα. Επίσης να υπερασπιστεί τους Ρωσικής καταγωγής κατοίκους της ανατολικής Ουκρανίας και να έχει πλήρη πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο. Οι δύο πρόσφατες κινήσεις της Ρωσίας, οι οποίες είναι και σημαντικές και στρατηγικού επιπέδου, αναμένεται να έχουν ηχηρό αντίκτυπο.΄

Η πρώτη είναι η απαίτηση πληρωμής του παρεχομένου από αυτήν φυσικού αερίου σε ρούβλια και άνοιγμα λογαριασμών από τις «μη φιλικές χώρες» σε ρωσικές τράπεζες. Η Ρωσία θα διακόψει τα ενεργά συμβόλαια φυσικού αερίου εάν οι αγοραστές δεν συμμορφωθούν με το αίτημά της. Αυτό θα γονατίσει κυριολεκτικά τις οικονομίες της Ευρώπης γιατί το ρούβλι μετά από συνεχή προσπάθεια των Ρώσων έχει συνδεθεί με τα αποθέματα χρυσού, σε αντίθεση με το πληθωριστικό δολάριο. Η Γερμανία και η Γαλλία δια των υπουργών Οικονομίας τους, απέρριψαν το «τελεσίγραφο» του Ρώσου Προέδρου, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο από ρητορική και δηλώσεις, παρά να αγοράζουν το ίδιο φυσικό αέριο μέσω Ινδίας και Αμερικής, στην πενταπλάσια σχεδόν τιμή.

Η δεύτερη κίνηση της Ρωσίας είναι η εμπορική συνεργασία με την Ινδία σε δικά τους νομίσματα και η διεύρυνση της αρχικά καλούμενης «ευκαιριακής» συνεργασίας Ρωσίας-Κίνας, σε στρατηγικής σημασίας Κοινή Εξωτερική Πολιτική.

Μια τρίτη δυνητική κίνηση, για την οποία ακόμη δεν ακούγεται κάτι αλλά υπάρχουν και οι προθέσεις και η προϋποθέσεις, είναι η μέσω της Τουρκίας προσέγγιση από την Ρωσία, των αραβικών και μουσουλμανικών χωρών. Η Τουρκία του Ερντογάν, αν και ανήκει στο ΝΑΤΟ, έχει μέχρι στιγμής κρατήσει ουδέτερη στάση και δεν έχει ενταχθεί στις «εχθρικές» προς την Ρωσία χώρες. Η πολιτική της θεωρείται λίαν επιτυχής. Στην αρχή με την στάση της στα Στενά και τώρα με τις διεργασίες κα την διενέργεια των συνομιλιών για την συμφωνία Ουκρανίας και Ρωσίας στην Τουρκία. Επίσης με τα οικονομικά μέτρα της Δύσης η Τουρκία έχει αρχίσει να προσελκύει σημαντικούς Ρώσους βαθύπλουτους και αξιόλογες επενδύσεις κυρίως στον τομέα των ακινήτων. Άρα ούτε προβλήματα ενέργειας αναμένεται να έχει, ούτε επισιτιστικά, ούτε βέβαια στην οικονομία όπου θα λάβει σημαντικές ενισχύσεις. Η πρόσφατη διπλωματία της Τουρκίας, με τις προσπάθειες επαναπροσέγγισης του Ισραήλ κυρίως λόγω των αγωγών φυσικού αερίου, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας, με την ουσιαστική βελτίωση των σχέσεων με τα ΗΑΕ που την έσωσε από την  πτώχευση με τις επενδύσεις τω ν 10δις δολαρίων και την συνεχή υποστήριξή της από την Λιβύη, αναδεικνύεται ως η σημαντικότερη περιφερειακή δύναμη της περιοχής και αναμένεται τόσο οι δυτικοί όσο και οι Ρώσοι να θέλουν να την προσεταιρισθούν και έτσι να υποθάλπουν τις παράλογες αξιώσεις της. Αυτό φαίνεται και στην πρόταση της Γαλλίας για την εκκένωση της Μαριούπολής, με συμμετοχή δυνάμεων της Ελλάδας αλλά και της Τουρκίας. Οι κυρώσεις της Δύσεις προς την Τουρκία υπάρχει σοβαρότατη πιθανότητα να καμφθούν ή να ατονίσουν επιτρέποντας τον εξοπλισμό της στο άμεσο μέλλον με πολεμικό υλικό και αεροσκάφη F-35.

Όλα αυτά βέβαια έχουν και σημαντικότατο αντίκτυπο στην χώρα μας. Άκρως ενδεικτική είναι η στάση των χωρών στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Κανένας σχεδόν δεν χαιρέτισε τον κο Π/Θ, σε αντίθεση με τον Ερντογάν που όλοι προσπάθησαν να χαιρετήσουν. Ο δε Ερντογάν, ο «Γκρίζος Λύκος», αναφέρεται στην Χουριέτ ως ειρηνοποιός και “εγγυητής” της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας και θεωρεί ότι δικαιούται να προταθεί και για Νόμπελ Ειρήνης. Στο δε Αιγαίο διεκδικεί ανοικτά τα μισά μας νησιά και τόσο το καλοπληρωμένο και υποστηριζόμενο ΕΛΙΑΜΕΠ, όσο και δικοί μας πολιτικοί όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον υποστηρίζουν. Στον κο Βενιζέλο πρέπει να θυμίσω ότι το Αιγαίο δεν πρέπει να θεωρείται ως «Ελληνική Λίμνη» με περιθώρια συνεκμετάλλευσης όπως θα ήθελαν και προβάλουν μερικοί που έχουν και πρόσφατα επισκεφθεί την Τουρκία, αλλά σε αντίθεση με αυτόν θεωρώ ότι η Ελλάδα είναι ένα «Αρχιπελαγικό Κράτος» με αδιάσπαστη δομή, όπου η Τουρκία δεν έχει κανένα μα κανένα δικαίωμα διεκδίκησης. Βέβαια αυτοί οι όροι δεν φαίνεται να αρέσουν στους τωρινούς ασκούντες την διακυβέρνηση της χώρας μας.

Στην Ελλάδα μας τώρα, γίνονται σιγά σιγά ορατά τα αποτελέσματα της εντελώς αποτυχημένης διακυβέρνησης του κου Π/Θ, με την ακρίβεια σε βασικά αγαθά και καύσιμα. Ευτυχώς για κάποιον ανεξήγητο για μερικούς λόγο, οι παραδόξως παρατεταμένοι νοτιάδες κρατούν ζεστή την χώρα μας. Ελπίζω να μην σημειωθούν σημαντικές ελλείψεις λόγω του πολέμου σε βασικά αγαθά, γιατί με συνεχείς προσπάθειες οι τελευταίες κυβερνήσεις έχουν μειώσει στο ελάχιστο τις εγχώριες αγροτικές και κτηνοτροφικές παραγωγές και έχουν μεγιστοποιήσει την εξάρτησή μας από τις εισαγωγές από το εξωτερικό. Όπου δημιουργείται έλλειψη υπάρχει και δυνατότητα ελέγχου και διαχειραγώγησης των πολιτών, γεγονός το οποίο φαίνεται να βολεύει την ασθμαίνουσα κυβέρνηση. Από την μία πλευρά προβάλλεται μέσω των καλοπληρωμένων καναλιών μια επίπλαστη κατάσταση που είναι εντελώς διαφορετική από την πραγματικότητα, και από την άλλη φιμώνονται όλες οι διαμαρτυρίες και οι αντίθετες απόψεις. Στις δημοσκοπήσεις είναι πλέον δύσκολο να καλυφθεί η πτώση της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων συστημικών κομμάτων που πλησιάζουν τα κατώτατα όρια τους, ενώ αντίθετα ενισχύεται η δύναμη του αληθινά πατριωτικού Εθνικού κόμματος των ΕΛΛΗΝΩΝ, όπου δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον από τις δημοσκοπήσεις η σίγουρη είσοδός μας στην Βουλή. Οι άκρως δημοκρατικές διαδικασίες εσωτερικής οργάνωσης του κόμματος έχουν ήδη σχεδόν ολοκληρωθεί με την διενέργεια του πανελλήνιου συνεδρίου και διεκδικούμε δυναμικά την θέση μας στην διακυβέρνηση της χώρας και την επανόρθωση όλων των μέχρι τώρα απρεπειών, χρησιμοποιώντας ευγενικούς χαρακτηρισμούς.

Την προηγούμενη εβδομάδα χάσαμε ένα από τα βασικά μέλη του κόμματος, τον σπουδαίο άνθρωπο, ακαδημαϊκό και ευπατρίδη Ματθαίο Τσούγκα, ο οποίος δεν σταμάτησε λεπτό να αγωνιά για το μέλλον της πατρίδας και να μεταλαμπαδεύει την εθνική ιδέα στα νέα παιδιά. Η παρουσία του θα είναι πάντα αισθητή στην πρώτη γραμμή του διαχρονικού αγώνα για μια Ελεύθερη και Μεγάλη Ελλάδα. Η δυναμική του μας εμπνέει να συνεχίσουμε εντονότερα τον αγώνα μας. Μέχρι την άλλη Κυριακή καλή δύναμη και καλή συνέχεια.