Από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, βαίνει προς ολοκλήρωση η σταδιακή άρση των μέτρων που επιβλήθηκαν επί των Εθνών και των Λαών τους, στο όνομα της επέλασης του κορωνοϊού. Η μία μετά την άλλη, οι ευρωπαϊκές χώρες ανακοινώνουν την λήξη των μέτρων περιορισμού και την απόσυρση των πιστοποιητικών εμβολιασμού, ενώ και στην Ελλάδα οι διαρροές κυβέρνησης και «επιτροπής ειδικών» δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση, με ορίζοντα την Πρωτομαγιά.
Η (προβλεπόμενη από πολλούς) αδυναμία οικοδόμησης τείχους ανοσίας μέσω των προγραμμάτων εμβολιασμού και ο «μονόδρομος» των πολλαπλών επαναληπτικών δόσεων («σύσταση» για την χορήγηση 4ης δόσης σε όλους απευθύνει ήδη ο Μπουρλά της Pfizer), που καταστούν διάτρητη την πολιτική των πιστοποιητικών εμβολιασμού, σε συνδυασμό με την δυσαρέσκεια ενός ολοένα αυξανόμενου κομματιού της κοινωνίας από την παρατεταμένη ισχύ της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης», αλλά και την ένταση με την οποία οι γεωπολιτικές εξελίξεις ήρθαν να επανακαθορίσουν τις προτεραιότητες των κρατικών μηχανισμών, οδηγεί στις εν λόγω αποφάσεις. Άλλωστε, από την αρχή, τα όποια μέτρα διαχείρισης της πανδημίας, χωρίς αυτό να μειώνει την σοβαρότητα της πανδημικής κρίσης, είχαν εμφανώς πολιτικές σκοπιμότητες, στοχεύοντας κατά βάση στον χειρισμό και τον έλεγχο των κοινωνιών, παρά στην προστασία αυτών από τον ιό.
Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω συνιστούν ολοφάνερα δήλωση αποτυχίας για μια ολόκληρη στρατηγική που επιβλήθηκε ως «μονόδρομος», επιβάλλοντας κοινωνικούς αποκλεισμούς με υγειονομικό μανδύα, και επανορίζοντας τις βασικές αρχές λειτουργίας των κοινωνιών «στο όνομα της επιστήμης και του ορθού λόγου». Η αποτυχία αυτή όμως, δεν συνοδεύεται από την ανάληψη των αντίστοιχων ευθυνών για τους κυβερνώντες και τους συμβούλους τους. Την στιγμή μάλιστα, που κάνουνε λόγο και πάλι για νέο πανδημικό κύμα στις χώρες της Ευρώπης, με τους θανάτους Covid-19 στην Χώρα μας να μην πέφτει κάτω από τους 50 ημερησίως.
«Δεν υπάρχει πιθανότητα να μηδενιστούν τα κρούσματα», δήλωσε ο Μαγιορκίνης, «όμως, η πίεση στο σύστημα υγείας έχει μειωθεί». Βέβαια, ακόμη και το τι σημαίνει «πίεση στο σύστημα υγείας» δείχνει ότι είναι θέμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, όπως φαίνεται και σε έγγραφο του ΕΟΔΥ που έχει δει το φως της δημοσιότητας, το οποίο δείχνει ότι πάνω από 16.000 ασθενείς (60% των συνολικών θανάτων) έχασαν την ζωή τους εκτός ΜΕΘ, διαψεύδοντας παταγωδώς το κυβερνητικό αφήγημα περί «επάρκειας». Η υποστελέχωση του ΕΣΥ και ο μεγάλος χρόνος αναμονής διασωληνωμένων σε απλές κλίνες (4,7 ημέρες κατά μέσο όρο, σύμφωνα με το εν λόγω έγγραφο), συνιστούν μια de facto συνθήκη αποκλεισμού μεγάλου αριθμού ασθενών από το δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη. Για το παραπάνω, κανένας «ακαταδίωκτος» δεν πρόκειται να απολογηθεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Άλλωστε, ως γνωστόν, «για όλα φταίνε οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί», οι οποίοι συνεχίζουν να διαβιούν στην ομηρία της αναστολής του δικαιώματός τους στην εργασία.
Προφανώς, το «οπλοστάσιο» που φτιάχτηκε επί πανδημίας παραμένει στην «φαρέτρα» ενός κράτους και της κυβέρνησής του που έχει αποφασίσει να επεκτείνει επ’ αόριστoν την κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», ως μέσο κατακερματισμού - διχασμού του Ελληνικού Λαού και διαχείρισης της κρίσης που αυτό δημιούργησε, σε μια περίοδο που η φτωχοποίηση, η ενεργειακή κρίση, η γεωπολιτική αστάθεια και ο τουρκικός κίνδυνος πολλαπλασιάζουν τα ήδη υπαρκτά προβλήματα.
Μπορεί τώρα τα «υγειονομικά επιχειρήματα» να ξεθωριάζουν, και μαζί να χάνει ισχύ η σαφής προσπάθεια να παρουσιαστούν όλα τα δεινά ως «φυσικά φαινόμενα» (πανδημία/κλίμα), δίνοντας την θέση της στην ωμή ισχύ στην γεωπολιτική και στον πόλεμο, όμως ο χειρισμός και οι πολλαπλές περιθωριοποιήσεις, η απονέκρωση της ελευθερίας και ο συνεχιζόμενος περιορισμός του δημόσιου χώρου, θα συνεχίσουν να επιβάλλονται ως η νέα κανονικότητα.
Το λένε, άλλωστε, οι γεωστρατηγικοί αναλυτές στα ΜΜΕ, που πήραν την θέση των λοιμωξιολόγων στο μονοπώλιο του δημόσιου λόγου: «μετά από αυτόν τον πόλεμο τίποτα δεν θα είναι όπως πριν». Το επιβεβαιώνουν και οι πολιτικοί «ηγέτες» της Δύσης, που, υιοθετώντας σαν μαριονέτες την his master voice λογική παλαιοτέρων εποχών, παπαγαλίζουν για τον πόλεμο «της ελεύθερης Δύσης κατά του δικτάτορα Πούτιν», με το βλέμμα στραμμένο όχι στην δύσμοιρη Ουκρανία, αλλά στην σταθεροποίηση της εξουσίας του πολλαπλά χρεωκοπημένου συστήματος που υπηρετούν, επί των δικών τους κοινωνιών, επί των δικών τους Εθνών και των Λαών τους που καταδυναστεύουν.
Γιώργος Μάστορας
