Η είδηση ότι αφέθηκε ελεύθερος ο βιαστής Λιγνάδης, ενώ είχε καταδικαστεί σε 12 χρόνια κάθειρξη, έδειξε περίτρανα την μεγάλη κινητοποίηση ενός τμήματος του πολιτικού κόσμου και των κυβερνητικών μηχανισμών, πρώτα για να συγκαλύψουν την υπόθεση και στην συνέχεια για να πέσει στα «μαλακά» ο φίλος του πρωθυπουργού Λιγνάδης, ώστε τώρα να κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι το αποτέλεσμα του Εφετείου, προκαλώντας μάλιστα ασύστολα με τις δηλώσεις του. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο απλός άνθρωπος του Λαού λέει το «έχει γερές πλάτες», «τους κρατά στο χέρι», «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», κ.ο.κ.
Το ίδιο το γεγονός δείχνει, για μια ακόμα φορά, ότι ένα ολόκληρο σύστημα είναι βαθιά σαπισμένο, διαβρωμένο και εντελώς αδιάφορο για την πορεία και την κατάληξη του Τόπου και της Κοινωνίας. Σαπίζει ο Τόπος και η Κοινωνία, όταν ηθικά αχαλίνωτες οι ελίτ επιδεικνύουν την χλιδή τους και διαφημίζουν τις κοσμικές εκδηλώσεις τους ή γίνεται γνωστός ο εξωφρενικός λογαριασμός μιας μπριζόλας ή μιας μερίδας καλαμαράκια στην Μύκονο και σε αντίστοιχα μέρη.
Με μια έννοια, ένα εντελώς σάπιο τμήμα της κοινωνίας, το «ανώτερο» της κοινωνικής κλίμακας, νιώθει πως πλέον δεν χρειάζονται άλλο οι μάσκες και πρέπει να πέσουν. Έτσι, εντελώς ξεδιάντροπα, συνεχίζουν ελεύθερα από την μια να πλουτίζουν με το πλιάτσικο που γίνεται σε βάρος της Χώρας, κάνουν ό,τι γουστάρουν (παρανομίες, βίτσια, καταπάτηση δημόσιας περιουσίας κ.λπ.) χωρίς καμία επίπτωση, ενώ από την άλλη δηλητηριάζουν ολόκληρο το σώμα της Κοινωνίας. Επειδή τίποτα δεν γίνεται χωρίς να διαχέεται, χωρίς να προσκαλεί κι άλλους σε αυτόν τον δρόμο.
Ο εκμαυλισμός της Κοινωνίας πάει χέρι χέρι με το σχέδιο γενικού εξανδραποδισμού της συντριπτικής πλειοψηφίας. Σε περιπτώσεις όπως η Ελλάδα, που έχουν περιπέσει στην κατάσταση της οργανικής αποικίας, η «Μεγάλη Επανεκκίνηση», τα «λοκντάουν» και οι «καραντίνες», η «πράσινη οικονομία», η πλήρης υποταγή στο ΝΑΤΟ προχωρούν με ιδιαίτερη ζέση δουλικότητας. Εξυπηρετούνται από ντόπιους εντολοδόχους, και οδηγούν σε μια ακόμα μεγαλύτερη διάλυση της Χώρας, του Τόπου, της Κοινωνίας. Αυτός ο σχεδιασμός αναπαράγει από την μήτρα του εκφυλισμό, διαφθορά, σήψη σε μεγάλη έκταση και σε πολλαπλές δόσεις.
Παρατηρώντας, λοιπόν, την ουσία και όχι τους τύπους, είναι η φύση του συστήματος που επικρατεί η αιτία που «ανθίζουν» όλα αυτά τα «μπουμπούκια» βρώμας, σαπίλας, και δυσωδίας. Δεν πρόκειται για εξαιρέσεις, αλλά για τον κανόνα. Η Πατρίδα μας βουλιάζει ολοένα και περισσότερο σε αυτήν την κινούμενη άμμο ρεμούλας, διαφθοράς, εκφυλισμού. Η Υπεράσπιση του Τόπου, του Λαού, της Κοινωνίας περνά μέσα από την άρνηση αυτού του συστήματος και την διεκδίκηση δημιουργίας μιας Πραγματικής Δημοκρατίας με Εθνική και Κοινωνική συνοχή. Σε αυτήν την προοπτική, κάθε τμήμα της Κοινωνίας, καθώς και τα ιδιαίτερα ζητήματα που αντιμετωπίζει, πρέπει να βρουν την θέση τους. Μακριά από «Σειρήνες» και βρώμικα παιχνίδια του πολιτικού συστήματος, «καθρεφτάκια» (επιδόματα) και «χάντρες» (πλατφόρμες), ας αναζητηθεί η Αλήθεια που Απελευθερώνει!
Γιώργος Μάστορας
