Κι ἐκεῖ ποὺ θεωρούσαμε πὼς ἡ πολυμέτωπη ἐπίθεσις εὐτελείας, ὑποτελείας καὶ ἐκτροπῆς ἀπὸ κάθε ἠθικὸ καὶ ἀγαθὸ πεδίο εἶχε πιάσει πάτο καὶ δὲν μποροῦσε νὰ πάῃ πιὸ χαμηλά, ἡ ἐμφάνισις τῆς «νέας σειρᾶς» γραμματοσήμων ἀπὸ τὸ ἄσπονδα μισελληνικὸ ἑλληνόφωνο Κράτος ἦλθε, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσῃ τὸν σπουδαῖο δραματουργὸ Οὐΐλλιαμ Σαίξπηρ, ὁ ὁποῖος πρέσβευε πὼς ὅσο ζοῦμε πάντα ὑπάρχει πιὸ κάτω. Ἡ διεστραμμένη φαντασία τους ἔχει πλέον μεταλλαχθῇ σὲ μολυσματικὴ πρακτική, ἡ ὁποία ρυπαίνει καὶ τὶς λεπτομέρειες τῆς θλιβερῆς καθημερινότητός μας.
Ὅταν τὸ 1861 ἐκυκλοφόρησαν τὰ πρῶτα ἑλληνικὰ γραμματόσημα, ὡς ἀπόδειξις προπληρωμένου τέλους, τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, μέσα ἀπὸ τὰ αἵματα τῆς παλιγγενεσίας του, ἔριχνε ἕνα χαμόγελο στὸ παρελθόν του, ἀπεικονίζοντας πάνω τους τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἑρμοῦ, τοῦ ταχυδρόμου τῶν θεῶν, ὑπενθυμίζοντας σὲ φίλους καὶ ἐχθρούς, πὼς εἶναι ξανὰ παρὸν καὶ χαράζει τὸ μέλλον. Κι ὅταν ἀργότερα ἐπλήθυναν οἱ ἐπιλογὲς ἀναπαραστάσεων, τὰ ἑλληνικὰ γραμματόσημα ταξείδεψαν τὴν Ἱστορία καὶ τὴν Τέχνη τῆς Ἑλλάδος σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο. Ἡ ἀπαράβλητη ὀμορφιά της, κρυμμένη στὰ ποτάμια καὶ τὶς θάλασσές της, λυγερὴ κι ἀνίκητη στὰ δάση μὲ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα της, προκαλοῦσε φωτεινὴ καὶ λαμπερὴ καὶ προπαγάνδιζε χωρὶς ὑπόπτους ἐλέγχους τὴν ἀλήθεια της. Κι ἔτσι οἱ φιλοτελιστές -καὶ ὄχι μόνον- μέσα ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ γραμματόσημα μποροῦσαν νὰ γευθοῦν ἀντανακλάσεις τῆς ἑλληνικῆς διαχρονικῆς πορείας. Νὰ καμαρώσουν τὶς μορφὲς τῶν παλληκαριῶν ἐλευθερωτῶν μας, νὰ μάθουν ἀκόπως ἐπιτεύγματα τοῦ Ἔθνους μας.
Καὶ τώρα, ὡς συνέχεια βεβαίως, σὲ μιὰ ἐποχή, ποὺ ἀπαγορεύεται ἀκόμη καὶ νὰ ἀναπνέῃς, ποὺ τὸ νὰ ὑπάρχῃς ὄρθιος συνιστᾷ ποινικὸ ἀδίκημα, τὰ ἑλληνικὰ γραμματόσημα, ἀποκομμένα ἀπὸ τὸ γενέθλιο παρελθόν τους, ἐκεῖνο τῶν Πτολεμαίων καὶ τὴν ἐπὶ σχεδὸν ἑνάμισυ αἰῶνα ἐντυπωσιακὴ κι ἐνημερωτικὴ πορεία τους, ἐξευτελίζονται καὶ καταρρακώνονται μέσα ἀπὸ τὶς ἄθλιες ἀπεικονίσεις ἀνθρωποειδῶν, πρὸς τέρψιν καὶ ἱκανοποίησιν διαταραγμένων καὶ παρεκκλινόντων ὑπάρξεων. Κι ἐνῷ στοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους τὰ γραμματόσημα ἔγραφαν Ἱστορία μὲ τὴν ἐμφάνισί τους ὡς διαύλου πληροφοριῶν, τώρα τίθενται στὴν ὑπηρεσία τῆς λύσεως σὲ ὅ,τι δίνει συνοχὴ καὶ συνέχεια στὴν ὕπαρξί μας.
Ὅμως, οἱ μισάνθρωπες, δόλιες προσπάθειες τῶν παρανοϊκῶν αὐτοκλήτων νὰ παρουσιάσουν ὡς φυσιολογικὴ μεταστροφὴ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ζευγαριῶν, τὴν σύζευξι τοῦ βαρβαρικοῦ μὲ τὸ ἐκλεπτυσμένο στὶς πολυφυλετικὲς ἀσυναρτησίες, τὴν κατάργησι τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἀνισόρροπο μετανθρωπισμό τους, εἶναι ἀπέλπιδες. Καὶ ὁ πλέον ἀδαὴς ἀντιλαμβάνεται ἐν τοῖς πράγμασι, πὼς οἱ φυσικοὶ νόμοι δὲν καταργοῦνται μὲ ἕναν νόμο καὶ ἕνα διάταγμα. Ἤδη ἔχουν προσφέρει κακὴ ὑπηρεσία σὲ αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἐκμεταλλεύονται, διαλαλῶντας ὅτι τοὺς στηρίζουν.
Κάποτε οἱ κίναιδοι κινοῦσαν τὴν αἰδώ, τώρα κινοῦν τὴν ὀργή. Κι ὅλο πληθαίνει ἡ δυστυχία ὡς ἀπότοκος τῆς δυστοπίας, τὴν ὁποίαν μᾶς δημιουργοῦν καθημερινῶς. Ὅσο γι’ αὐτούς, ἀναγνωρίζοντας πὼς τὸ μέλλον εἶναι τὰ παιδιά, σὰν ὄρνια προσπαθοῦν νὰ τὰ πονηρέψουν, νὰ τὰ πορνέψουν, ὥστε μὲ τὴν συγκατάθεσί τους νὰ πρωτοστατήσουν στὸν ἀφανισμὸ τὸν δικό μας καὶ πρὸ παντὸς τὸν δικό τους.
Ἐμεῖς λοιπόν, σεβόμενοι τὴν θεία φύσι μας καὶ ἀναλαμβάνοντας τὶς εὐθῦνες μας, δὲν ἀποδεχόμαστε τὸ νέο ὕπουλο, ἀηδὲς προπαγανδιστικό τους ἔγκλημα. Ἡ σιωπὴ συνιστᾷ κραυγαλέα ἐξευτελιστικὴ ἀποδοχή.
Ἁπλῶς, δὲν χρησιμοποιοῦμε τὰ συγκεκριμένα γραμματόσημα.
Διότι ἂν χάσουμε καὶ τὴν ντροπή μας, σημαίνει ὅτι χάσαμε καὶ τὴν ἀξία μας ὡς ἄνθρωποι. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ μένος, μὲ τὸ ὁποῖο οἱ μαριονέττες τῶν ἐκμαυλιστῶν ἐξυμνοῦν τὴν ἐκπόρνευσι. Ἀλήθεια, ἂς θυμηθοῦμε πόσο ὄμορφα τὸ εἶχε πῇ ὁ ἀρχαῖος ποιητὴς Μένανδρος: «Κάποιος, ὁ ὁποῖος κοκκινίζει [ἀπὸ ντροπή], μοῦ φαίνεται πὼς εἶναι καλὸς ἄνθρωπος.» (Πᾶς ἐρυθριῶν χρηστὸς εἶναι μοι δοκεῖ.).
Δώρα Δάνα,
Υποψήφια Βουλευτής Α’ Αθηνών
