Ο Δημήτρης, ήταν μόλις 7 χρονών, όταν ένας Βρετανός στρατιώτης έστρεψε κατά πάνω του το πιστόλι και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ. Ο 7χρονος μαθητής πέθανε ακαριαία. Ο Διγενής τον ονόμασε «μικρό ήρωα της ΕΟΚΑ». Γεννήθηκε το 1949 στη Λάρνακα και ζούσε μαζί με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ και τα τρία του αδέλφια. Οι γονείς του είχαν χωρίσει και η μητέρα του είχε φύγει για Αγγλία για να μπορεί να τους συντηρήσει από μακριά. Ο μικρός Δημητράκης, μαθητής τότε της Β’ Δημοτικού, πουλούσε λουλούδια για να βοηθήσει τη γιαγιά του να βγάλουν τα προς το ζην. Όταν στις 9 Μαρτίου 1956, οι Βρετανοί απήγαγαν και εξόρισαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στις Σεϋχέλλες, οι δρόμοι γέμισαν από αγανακτισμένους Κύπριους. Μεταξύ των αντρών και των γυναικών, ήταν και οι μαθητές οι οποίοι μαζεύτηκαν στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα και έστησαν πρόχειρα οδοφράγματα για να μην μπορούν να πλησιάσουν οι Βρετανοί. Οι μαθητές φώναζαν συνθήματα, ανέμιζαν ελληνικές σημαίες, χτυπούσαν καμπάνες και πέταγαν πέτρες. Τότε ξεκίνησε μία άγρια καταδίωξη με τη συμμετοχή βρετανικών οχημάτων. Τα παιδιά πέταξαν τα «όπλα» τους και σκόρπισαν. Όλα εκτός από ένα. Τον μικρό Δημητράκη, ο οποίος φωνάζοντας «Ένωση, Ένωση», συνέχισε να πετάει πέτρες. Τότε ένας Βρετανός στρατιώτης, χωρίς να υπολογίσει το νεαρό της ηλικίας, έστρεψε το όπλο και τον πυροβόλησε.... 

Η κηδεία του μικρού ήρωα και ο χορός του Ζαλόγγου Στην κηδεία του μικρού Δημητράκη, τα κορίτσια τραγουδούσαν «στη στεριά δε ζει το ψάρι κι ο ανθός στην αμμουδιά κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευτεριά» χορεύοντας σαν Σουλιώτισσες, τον χορό του Ζαλόγγου. 

ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που ύμνησε με τους στίχους του τον Δημητράκη γράφοντας:

«Τα παιδιά στον Αγώνα.

-Και εσύ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;

Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;

-Όπλο δεν έχω, καπετάνιο.

-Να τις κοτρώνες.

Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.

Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός,

ο πιο μικρότερος απ’ όλους,

κοτρώνες,

για να φέρει Λευτεριά».

Τα οστά του ήρωα: 

Η οικογένεια του Δημητράκη, με γραπτό αίτημα της αποτάθηκε στον Επίτροπο Προεδρίας πριν από μερικούς μήνες για εντοπισμό των λειψάνων του, που για τόσα χρόνια δεν γνώριζαν που ευρίσκοντο μετά την ταφή της σορού του τον Μάρτιο του 1956 κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Τα λείψανα εντοπίστηκαν σε πολλαπλό τάφο στο κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου Κοντού και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου από την ομάδα γενετιστών του καθηγητή Δρα Μάριου Καριόλου.

Τα ταυτοποιηθέντα λείψανα του Δημητράκη τάφηκαν σε ατομικό τάφο που παραχώρησε, τιμής ένεκεν, η Μητρόπολη Κιτίου.