Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γιατί η διαχείριση της πανδημίας, που είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι υπήρξε εγκληματική, δεν αποτελεί μέρος της προεκλογικής εκστρατείας των αντιπολιτευτικών κομμάτων. Οι 36.000 νεκροί και μια υπερβάλλουσα (από κάθε αίτιο) θνησιμότητα θα ανέμενε κανείς ότι θα αποτελούσαν «βούτυρο στο ψωμί» των αντιπάλων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που θα έσπευδαν (υπό κανονικές συνθήκες) να στηλιτεύσουν τα κακώς κείμενα, συνδέοντας τα τόσο με την αποδυνάμωση του συστήματος υγείας όσο και με την πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου για το «νέο ΕΣΥ».
Προς μεγάλη έκπληξη πολλών, όμως, η πανδημία αντιμετωπίζεται από τα αντιπολιτευτικά κόμματα που έχουν ριχτεί στην μάχη προς άγραν ψήφων ως μη γεγενημένη. Αντίθετα, ζητήματα όπως οι υποκλοπές έχουν γίνει σημαία, καθώς θεωρούνται ή παρουσιάζονται (από την μείζονα και την ελάσσονα αντιπολίτευση πάντα) ως το γενεσιουργό αίτιο της πολιτειακής εκτροπής, ως το τεκμήριο ότι «η δημοκρατία εάλω».
Γιατί, άραγε, συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είναι απλή όσο και ενοχλητική: Πως θα μπορούσαν να στηλιτεύσουν κάτι στο οποίο έχουν συμμετάσχει όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου; Πως μπορούν να παραδεχτούν ότι οι πρακτικές που στήριξαν και προώθησαν οδήγησαν στον όλεθρο και στην καταστροφή; Πως μπορούν να παραδεχτούν ότι πρωτοστάτησαν σε ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά μέτρα, βάζοντας πλάτη στην ουσιαστικά δικτατοριοποίηση του πολιτεύματος… ελέω κορωνοϊού;
Ας λάβουμε υπόψη ότι η επιλεκτική ευαισθησία και η διγλωσσία αποτέλεσαν κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης (ή καλύτερα υγειονομικής τρομοκρατίας).
Στον καιρό, λοιπόν, της απόλυτης υποκρισίας και πολιτικής εξαχρείωσης, η αντιπολίτευση λειτούργησε ως δεκανίκι της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς επικύρωνε με την στάση της τα επαχθή και μη υγειονομικά μέτρα ή (δυστυχώς, πολλές φορές) απαιτούσε σκληρότερα μέτρα και επέκταση του ολοκληρωτικού μέτρου της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες, γνωρίζοντας ότι η τύχη όσων δεν συναινέσουν στον βιασμό της προσωπικότητας τους θα είναι η αναστολή…
Έτσι, κάποια κόμματα είπανε ένα ηχηρό «Ναι» στην καταδίκη σε πείνα συνανθρώπων μας, ενώ την ίδια στιγμή κάποια άλλα κόμματα χρησιμοποίησαν τις μεθόδους της Πυθίας (Ήξεις αφίξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις) για «απόφαση ελεύθερης βούλησης» αυτής της υποχρεωτικότητας σε περισσότερες επαγγελματικές ομάδες, μετακίνηση σε άλλες υπηρεσίες όσων αρνούνται τα «δώρα της επιστήμης» και «εξορία» των «αλητών - ανοήτων», νέες προσλήψεις στο ΕΣΥ χωρίς να γίνεται λόγος για επιστροφή των ευρισκόμενων σε αναστολή (ακόμα και όταν υπήρχαν τα δεδομένα ότι δεν επιτυγχάνεται προστασία και ότι το μέτρο της απομάκρυνσής τους απέτυχε παταγωδώς), κατά των διακρίσεων, αλλά υπέρ των πιστοποιητικών κυκλοφορίας…
Ας μην παραλείψουμε και εκείνους που ξιφούλκησαν «υπέρ της αυτοδιάθεσης του σώματος», έχοντας πριν ψηφίσει «Ναι» στο άρθρο 4 του Νόμου 4675/2020 και «Παρών» στον Νόμο 4682/2020. Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι περίμεναν… υπομονετικά «να ωριμάσουν οι συνθήκες» και μέχρι τότε αδιαφόρησαν για τους διωκόμενους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, γιατί (όπως ειπώθηκε) «η Επιστήμη είναι μια θεότητα και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίζουμε»! Ούτε λέξη, βέβαια, για το «ακαταδίωκτο» και τον πλήρη εκφυλισμό των θεσμών.
Το λειτούργημα της Αντιπολίτευσης σε ένα ευνομούμενο κράτος είναι να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα, να ελέγχει την κυβέρνηση και να χαράζει καινούργιους δρόμους πόρευσης. Κατά την πανδημία κάτι τέτοιο δεν έγινε. Μήπως επειδή το κράτος δεν ήτανε τελικά ποτέ ευνομούμενο; Μήπως επειδή η Δημοκρατία έχει αφήσει την τελευταία της πνοή εδώ και καιρό; Μήπως επειδή ο θάνατος της Δημοκρατίας αποδεικνύεται και σήμερα με τις ανήθικες, χυδαίες και αντισυνταγματικές μεθόδους της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τον πρωτοφανή αποκλεισμό του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ από τις προσεχείς εκλογές για την προστασία των αντεθνικών και αντιλαϊκών στενών συντηρητικών συμφερόντων της;
Στην Χώρα, που κατά την γνωστή ρήση «γεννήθηκε η Δημοκρατία», ολοένα και περισσότεροι Έλληνες πείθονται πλέον ότι η Δημοκρατία έχει δολοφονηθεί…
Γιώργος Μάστορας
