Δυστυχώς, η Ζωή δεν κινείται σε ρυθμούς «ανταποδοτικότητας». Άνθρωποι που πραγματώνουν σε όλη της την έκταση την Αριστοτελική ερμηνεία του όρου «Άνθρωπος», γεννημένοι Μαχητές, με ενεργητικές - ευεργετικές ιδιότητες που ξεχωρίζουν μακράν από τον συφερτό των αργόσχολων που τους περιτριγυρίζουν, αυτοί οι άνθρωποι, που η Σκέψη και η Δράση τους είναι πολυτιμότερες και ουσιαστικότερες από την ύπαρξη δεκάδων συμπατριωτών τους, οι οποίοι -συνειδητά ή ασυνείδητα- μικραίνουν και μολύνουν την καταγωγή τους, είναι πολύ πιθανόν να αδικηθούν από την ίδια την Ζωή, η οποία -έτσι απλά- μπορεί να τους αφαιρέσει την υλική τους υπόσταση πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, βλέποντας πως η σήψη και η παρακμή συνεχίζουν να κυριαρχούν στο σύγχρονο στερέωμα.

Όλοι οι Συνειδητοποιημένοι Έλληνες αποτελούν υγιείς και ισχυρές προσωπικότητες, με εμπεριστατωμένη γνώση και γνώμη γύρω από το τι ζητούν και τι ψάχνουν από την Ζωή. Και αυτό που ψάχνουν και ζητούν είναι να την Κατακτήσουν Θριαμβευτικά, τόσο μέσα από την Συλλογικότητα στην οποία συμμετέχουν, όσο και στις πιο προσωπικές τους προεκτάσεις. Το Μονοπάτι του Πολεμιστή είναι δύσβατο και είναι συνεχή τα εμπόδια που θα δουν μπροστά τους στην προσπάθεια για Δύναμη και Δημιουργία. Οι εχθροί είναι και πολλοί και ύπουλοι, είτε πρόκειται για το ανθελληνικό κράτος, είτε για τις παρακρατικές «αντιφασιστικές» συμμορίες, είτε ακόμα και από τις συνθήκες της ίδιας της Ζωής, που οι δυσκολίες της σε αναγκάζουν πολλές φορές να «συμβιβαστείς» ή να τα «παρατήσεις». Ο πιο σημαντικός, όμως, «αντίπαλος» είναι ο ίδιος ο Χρόνος, ο οποίος κυλά και δρα αμείλικτος εναντίον μας, ακριβώς επειδή κάθε στιγμή της δικής μας Υπεύθυνης Ζωής κυλά και δρα πολύ πιο γρήγορα και «δαπανηρά» από την ανεύθυνη ζωούλα όσων μίζερων και αποχαυνωμένων συμπατριωτών μας ζουν «ευτυχισμένοι» μέσα στην άγνοια και την απάθεια που τους διέπει.

Γνωρίζοντας ότι τα χρονικά μας περιθώρια είναι ελάχιστα μπροστά σε όλα όσα θέλουμε να κάνουμε, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά μας έρχεται να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο, βλέποντας πως η υποκρισία, η παλιανθρωπιά, η δειλία και η προδοσία έχουν καταλάβει την απρόσωπη μάζα, στερώντας από εμάς την δυνατότητα να απλώσουμε τις Αρετές μας. Η ανθρώπινη ζωή είναι περιορισμένη, εμείς όμως θέλουμε να ζήσουμε για πάντα! Κι αν κάτι τέτοιο βιολογικά δεν είναι δυνατόν, μπορεί κάλλιστα αυτό να συμβεί μέσα από τις πράξεις μας. Αφήνοντας πίσω μας ένα Έργο Ζωτικό, μία Δημιουργία Υπερηφάνειας, μια Προσωπική Οντότητα που θα αποτελέσει Παράδειγμα και Παρακαταθήκη για την Γενιά που έρχεται. Μια Γενιά που πρέπει να έχει ως πρότυπά της Λεωνίδες και όχι Εφιάλτες, Γενναίους Στρατιώτες και όχι δειλούς ριψάσπιδες, Πραγματικούς Εθνικιστές και όχι ψευτοπατριώτες…

Πολεμώντας ενάντια στον Χρόνο, η μάχη είναι άνιση σε ό,τι αφορά την προσωπική μας κατάληξη, δύναται όμως να μας αναδείξει νικητές σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο. Αυτό του Αιώνιου Παραδείγματος προς τις Ζωντανές Ψυχές, που σε παρακολουθούν, πιστεύουν σε Σένα και θέλουν να πορευτούν και αυτοί το ίδιο δύσβατο Μονοπάτι του Πολεμιστή, τραγουδώντας το Αιώνιο Άσμα του Ιερού Πολέμου ενάντια στην παρακμή και την αδιαφορία.

Ας ξεπεράσουμε την νωθρότητα και την φοβία τού «τι θα πει ο κόσμος» και ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας, μα πιο πολύ στην καρδιά μας, πως ο Γενναίος πεθαίνει μόνο μια φορά στην Ζωή του, ενώ ο δειλός κάθε μέρα…

Τιποτένιος όποιος δειλιάζει, Αθάνατος όποιος τολμά! (και δεν χρειάζεται επεξήγηση…).

Γιώργος Μάστορας