Πού οφείλεται η αρκετά αυξημένη μαζικότητα των τωρινών κινητοποιήσεων εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού; Η αληθινή απάντηση δεν μπορεί παρά να αναζητηθεί, όσο κι αν τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ «ζουμάρουν» σε συγκεκριμένα επιλεκτικές εικόνες απ’ αυτές τις συγκεντρώσεις, προκειμένου να τις περιθωριοποιήσουν.
Η ενίσχυση τέτοιου είδους λαϊκών αντιδράσεων είναι αναπόφευκτη, σχεδόν νομοτελειακή, όσο η κυβέρνηση προχωρά στην διαχείριση της αντιμετώπισης της πανδημίας με τον συγκεκριμένο τρόπο που έχει επιλέξει. Η προωθούμενη πόλωση της κοινωνίας, οι τροφοδοτούμενοι διχασμοί, οι συνεχείς παλινωδίες σε σχέση με τα μέτρα, ο τιμωρητικός και διακηρυγμένα φρονηματικός χαρακτήρας τους, οι λειψές εξηγήσεις και οι συνεχείς ανακολουθίες των επίσημων επιτροπών των «ειδικών», αναπόφευκτα θα οδηγούν σε συνεχείς αντιδράσεις. Η ποιότητα, το βάθος, τα χαρακτηριστικά των αντιδράσεων αυτών, δεν μπορεί να είναι ξεκομμένα από την γενική κατάσταση πνευμάτων που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία, από το επίπεδο της σημερινής της συγκρότησης, από τα τραγικά ελλείμματα στο συνειδησιακό επίπεδο, από το αποτύπωμα που αφήνει ειδικά όλη η τελευταία εξέλιξη. Αναμενόμενο, λοιπόν, να ενταχθούν όλων των ειδών οι αντιδράσεις μέσα σ’ ένα κοινό καζάνι από την κυβέρνηση στο παιχνίδι του διχασμού. Βεβαίως, εάν κάποιος είναι που επιδιώκει πραγματικά τον διχασμό, αυτός είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και εξυπηρετεί μια χαρά το αφήγημά της να προβάλλονται στον αντίποδα της πολιτικής της, από τα ΜΜΕ που ελέγχει, αποκλειστικά αφοριστικές, αστήριχτες και γραφικές αντιλήψεις, ώστε να «πνιγούν» όλοι εκείνοι (η συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή) που επιχειρηματολογούν επιτυχημένα απέναντι στην νεοδημοκρατική αυθαιρεσία.
Η σημερινή διδαχή της πανδημίας, όμως, η μεταβίβαση της ευθύνης αποκλειστικά στους πολίτες, η προώθηση σειράς αντεθνικών και αντιλαϊκών μέτρων (σε εργασία, παιδεία, κοινωνία), η διακηρυγμένη πλέον δια στόματος πρωθυπουργού κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών για την μισή περίπου κοινωνία, είναι η κύρια απειλή για όλους μας και αποτελεί τον μεγαλύτερο αναχρονισμό σήμερα.
Κυβέρνηση, ΜΜΕ, συστημικά κόμματα έχουν στήσει πάλι κρεσέντο παραπληροφόρησης, βρίσκοντας τον νέο «εσωτερικό εχθρό». Και όμως, οι κραυγές και τα ουρλιαχτά τους δεν είναι ένδειξη δύναμης, αλλά το αντίθετο. Οι τεράστιες αντιφάσεις, οι ανακολουθίες και τα αδιέξοδα δεν βρίσκονται κυρίως μέσα στον Λαό, που κρατά την μία ή την άλλη στάση, αλλά στις ίδιες τις «ελίτ» και το σύστημα που ανήκουν. Γι’ αυτό και μεγάλη τους αγωνία είναι να τις εμφανίσουν ως χαρακτηριστικά όχι δικά τους, αλλά των «εθνολαϊκιστών».
Δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη διέξοδος από το να δυναμώσουν οι πραγματικά ανεξάρτητες φωνές και οι ανάλογες διεργασίες για αληθινά εναλλακτικές λύσεις, που θα αντικαταστήσουν την σημερινή αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας. Αυτός είναι ο όρος για την ισχυρή συγκρότηση της κοινωνίας, που σήμερα την θέλουν ένα υπάκουο και μπερδεμένο σκορποχώρι. Χρέος για όλους τους Συνειδητοποιημένους ΕΛΛΗΝΕΣ είναι να αποτελέσουν αυτοί την συγκεκριμένη διέξοδο.
Γιώργος Μάστορας
