Του Γιώργου Μάστορα
Περίπου ένας χρόνος συμπληρώνεται από τα γεγονότα στην περιοχή του φυλακίου των Καστανιών του Έβρου, όταν η τουρκική κυβέρνηση, εργαλειοποιώντας καταλλήλως τους «προσφυγικούς πληθυσμούς» διεξήγαγε μια υβριδικού τύπου επίθεση στην Χώρα μας με σαφή σκοπό την αμφισβήτηση και την ρευστοποίηση της συνοριακής γραμμής. Η εμπειρία αυτή δείχνει πολλά, τόσο για τον χαρακτήρα των επιδιώξεων του Ερντογάν όσο και για τον τρόπο με τον οποίο οφείλει επιτέλους να αντιδράσει η Ελλάδα, ώστε να μπλοκάρει αποτελεσματικά αυτές τις επιδιώξεις.
Στον Έβρο και την Θράκη, η Τουρκία ποντάρει σε μια πολιτική πληθυσμών. Άλλοτε πατώντας πάνω στην προσπάθεια εκμετάλλευσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και την ανεξέλεγκτη δράση του τουρκικού προξενείου στην περιοχή, άλλοτε πατρονάροντας «προσφυγικούς πληθυσμούς», επιδιώκει να εμφανιστεί ως προστάτης και να βρει ερείσματα αποσταθεροποίησης της περιοχής. Η στρατηγική αυτή είναι διαχρονική, καθώς μπορεί να αλλάζει ένταση ή και μορφές, παραμένει όμως σταθερή. Δύναμη αποτροπής και ματαίωσης των επιθετικών σχεδιασμών του Ερντογάν πρέπει να είναι μόνο η άμεση κινητοποίηση της Ελληνικής πλευράς. Η αποφασιστική φύλαξη των συνόρων, σε συνδυασμό με την ενότητα και την ενεργοποίηση του Λαού και των τοπικών κοινωνιών, είναι τα βασικά σημεία ισχύος, που μπορεί η Χώρα μας να αντιπαρατάξει στις αδηφάγες και παράλογες απαιτήσεις των τούρκων. Δυστυχώς όμως, το πάθημα φαίνεται να μην γίνεται μάθημα, όχι μόνο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και για ολόκληρο το εγχώριο πολιτικό σύστημα που δείχνει να βρίσκεται στην… κοσμάρα του. Δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς οι συκοφαντικές κυβερνητικές επιθέσεις εναντίον των τοπικών κοινωνιών με βάση την εντελώς αποτυχημένη διαχείριση του λεγόμενου «προσφυγικού». Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η υποστελέχωση και ο υποεξοπλισμός του Ελληνικού Στρατού, που τον περασμένο Μάρτιο χρειάστηκαν τις δωρεές ιδιωτών(!) για να αντιμετωπίσουν την υποκινούμενη από τον Ερντογάν εισβολή.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ερήμωση του Έβρου, ιδιαιτέρως δε του βορείου τμήματός του, είναι το ιδανικό σενάριο για όσους επιβουλεύονται την Κυριαρχία της Χώρας μας. Η δημογραφική και παραγωγική ερήμωση της περιοχής, η φυγή των νέων από τις κωμοπόλεις και τα χωριά της περιοχής, που αποκτούν ζωή μόνο χάρη στα Στρατόπεδα του Έβρου, δημιουργούν τον χώρο για τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας. Η απαραίτητη άμυνα σ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να εξαντλείται στους εξοπλισμούς και τον εκσυγχρονισμό του Ελληνικού Στρατού. Έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την συγκρότηση της Κοινωνίας, την Εθνική και Λαϊκή ενότητα, την ενεργοποίηση και την προετοιμασία των πολιτών.
Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω, στον Έβρο είναι επιτακτικά και έκτακτης ανάγκης τα εξής βήματα για την υπεράσπιση της Κυριαρχίας μας: α) Η θωράκιση απέναντι στις υβριδικές επιθέσεις της Τουρκίας μέσω της εργαλειοποίησης των «προσφυγικών ροών» και η ματαίωση των σκέψεων για μόνιμη εγκατάσταση ανάλογων πληθυσμών στην Θράκη. β) Η αντιστροφή της ερήμωσης και της απαξίωσης των ακριτικών περιοχών της Χώρας, καθώς η ανάπτυξή τους αποτελεί ζήτημα Εθνικής προτεραιότητας. γ) Η εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών, που δεν μπορούν να ζουν υπό τον διαρκή φόβο της τουρκικής απειλής και της λαθρομετανάστευσης. Δηλαδή, να υπάρξει η οικοδόμηση εμπιστοσύνης κόντρα στον κατακερματισμό.
Φαίνεται όμως, ότι όλα αυτά για τους υπεύθυνους-ανεύθυνους του «δημοκρατικού τόξου», που κυβερνούν εδώ και δεκαετίες την Χώρα μας, αποτελούν απλώς «λόγια του αέρα», με την κατάσταση να εκτραχύνεται ολοένα και περισσότερο εις βάρος της Πατρίδας και του Λαού.
