Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω δυο γραμμές για την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. Κατ’ αρχάς, είναι ηθικό καθήκον να ευχαριστήσω τους χιλιάδες Έλληνες που οραματίστηκαν μια άλλη Αθήνα. Μια ωραία Αθήνα. Να πω από τα βάθη της καρδιάς μου ένα μεγάλο ευχαριστώ σ΄ αυτούς που βρέθηκαν δίπλα στον πολιτικό κρατούμενο Ηλία Κασιδιάρη και στον Συνδυασμό του. Σ’ αυτούς που έμειναν πιστοί στο Δίκαιο, στην Αλήθεια, στα Ιδανικά. Σε αυτούς που μπροστά στην κάλπη επέδειξαν μεγάλο Θάρρος. Με την έννοια του «Θάρρους» όπως την ορίζει ο Αμερικανός ψυχολόγος και συγγραφέας, Rollo May: «Το αντίθετο του θάρρους στην κοινωνία μας δεν είναι η δειλία, αλλά το βόλεμα».

            Όσον αφορά την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, εκτιμώ ότι δεν ισχύει το γνωστό απόφθεγμα του Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να ξεγελάσεις λίγους για πολύ καιρό, ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς για πολύ καιρό». Προφανώς ο Λίνκολν, όταν έλεγε αυτά, δεν είχε υπ’ όψιν του τούς σημερινούς Έλληνες ψηφοφόρους. Ακόμα πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι: «Χειρότερο από το να σε εξαπατούν είναι το να το συνηθίσεις». Δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες ακολουθούν τα λόγια του Ιησουίτη, Ισπανού συγγραφέα Baltasar Gracián: «Βαδίζει η ψευτιά ελκύοντας τους ανόητους με τη χυδαία κραυγή της».

            Αρκετά με την ζοφερή πλευρά της πραγματικότητας. Υπάρχει και η όμορφη πλευρά. Και αυτή η αισιοδοξία αποπνέει από την δυναμική παρουσία Ελλήνων Εθνικιστών στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πρωτεύουσας. Μπορεί να μην είναι η πλειοψηφία, αλλά πάντοτε οι Έλληνες ήταν ολιγάριθμοι. Ανέκαθεν στην “βαριά” χιλιετιών Ιστορία τους, στηρίχθηκαν στην «ποιότητα» και όχι στην «ποσότητα». Και αυτοί οι λιγοστοί, επικρατούσαν όταν συνέτρεχαν δύο προϋποθέσεις: Να έχουν άξιους Ηγέτες και να “νικούν” το κακό τους εαυτό (διχόνοια, ατομικισμός, φθόνος των καλύτερων κλπ). Όσον αφορά το θέμα του Ηγέτη, είναι αδιαμφισβήτητη η αξία και οι ικανότητές του. Ένα ολόκληρο “Σύστημα”, με θεμιτά και κυρίως με αθέμιτα μέσα, τον πολεμά λυσσωδώς και αυτός, με την βοήθεια των συναγωνιστών του εξέρχεται πάντα νικητής.    

            Όσον αφορά το ολιγάριθμο των Εθνικιστών Δημοτικών Συμβούλων ισχύει η λακωνική φράση του μέγιστου Ήρωα, Λεωνίδα: «Και ούτος ο αριθμός ικανός». Ας θυμηθούμε (σε απόδοση στη νέα Ελληνική γλώσσα) το περιστατικό όπως το διασώζει ο Πλούταρχος στα «Λακωνικά»: «Όταν κάποιος είπε στον Λεωνίδα: «Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;». Ο Λεωνίδας απάντησε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα, καθώς αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων (των βαρβάρων). Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!» Αυτή η ιστορική φράση επιλέχθηκε ως λογότυπος στο έμβλημα της 15^ης ΤΑΞ ΠΖ. Ένα ξεχωριστό έμβλημα που συμβολίζει την άγρυπνη φρούρηση και ταχύτητα δράση. Αποτυπώνεται το μυθολογικό τέρας "Γρυψ", που έχει κεφάλι αετού (αετίσιο βλέμμα και ευέλικτες πτέρυγες) και σώμα λιονταριού, κρατώντας διπλό πέλεκυν (δύναμη και αποφασιστικότητα).

            Επιτέλους λοιπόν, θα υπάρχουν Ελληνόψυχοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, που δεν θα ενδιαφέρονται για το προσωπικό τους συμφέρον. Που διαθέτουν Ήθος, Ιδέες, Ιδανικά, Λογική. Που θα αγωνίζονται για μια Αθήνα ανθρώπινη. Για την πόλη μας. Επιτέλους, θα υπάρξει μια γνήσια Εθνική αντιπολίτευση μέσα στον Δήμο, που θα στηλιτεύει με ορθό πολιτικό λόγο και επιχειρήματα, οιαδήποτε απόφαση ή ενέργεια αντίκειται στα συμφέροντα των Δημοτών. Και δυστυχώς, αν κρίνουμε από τις προηγούμενες θητείες Δημάρχων και αντιπολιτεύσεων, τέτοιες ενέργειες θα υπάρξουν πολλές.

            Πάντως εμείς οι Αθηναίοι δεν πτοούμεθα από αυτά που μας περιμένουν κατά τη θητεία του οιουδήποτε νέου συστημικού δημάρχου. Περίπου 2.500 χρόνια πριν ο Θουκυδίδης έγραφε (Ιστορίαι 1.70.3) « (Οι Αθηναίοι είναι) παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες.» Ή στη νέα Ελληνική: «Οι Αθηναίοι τολμούν υπέρ την δύναμίν των, και διακινδυνεύουν παρά τις υπαγορεύσεις της φρονήσεως, και διατηρούν την αισιοδοξίαν των εν μέσω των κινδύνων» Ψηλά το φρόνημα λοιπόν συναγωνιστές! Καλό αγώνα! Κουράγιο! Σύντομα το Δίκαιο, η πραγματική Δημοκρατία και η Αλήθεια θα επικρατήσουν.

Αργυρώ (Ρίκα) Θωμάκου

"Φλόγα του Ταινάρου"