Συμπληρώνονται φέτος 15 χρόνια από εκείνη την αποφράδα μέρα της 23ης Μάϊου του 2006. Ένας Μαχητής των Αιθέρων, ανοίγει την φτερά του για την αιωνιότητα στην προσπάθεια του να προστατέψει την Μητέρα Πατρίδα, από ένα σμήνος Τουρκικών μαχητικών που συνόδευαν φωτογραφικό αεροσκάφος της Τουρκικής αεροπορίας, έχοντας κατεύθυνση για την Κρήτη.
Οι Τούρκοι για ακόμα μια φορά, δεν πλήρωσαν ποτέ για αυτή τους την πράξη, όπως ακριβώς δεν πλήρωσαν και για τα Ίμια, αλλά και για τα γεγονότα στην Κύπρο μας το 1996. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους ανθρώπους που θυσίασαν την ζωή τους για την πατρίδα και θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους για την οριστική τους δικαίωση.
Ο Κώστας Ηλιάκης, ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη, είχε γεννηθεί στα Χανιά, στις 15 Αυγούστου 1970.
Αφού μαθήτευσε σε δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των Χανίων, ο νεαρός Κώστας, άνθρωπος χαμηλών τόνων, μεθοδικός και ψύχραιμος, εισήχθη το 1989 στη Σχολή Ικάρων, τη μοναδική επιλογή του στο μηχανογραφικό δελτίο για τη συμμετοχή στις πανελλήνιες εξετάσεις.
Επιμελής Ίκαρος, ο Κώστας ορκίστηκε ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετήθηκε στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος (120 ΠΕΑ), προκειμένου να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2.
Ακολούθως τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, και πιο συγκεκριμένα στην 340 Mοίρα Βομβαρδισμού (αεροσκάφη Α-7 Corsair).
Κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσης περιόδου φοίτησε στο Σχολείο Όπλων Τακτικής (ΣΟΤ), παρακολούθησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και κατέστη, σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του, ένας από τους πλέον ικανούς επαγγελματίες στο χώρο του. 
Έτσι, το 2002 αποτέλεσε μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων που στάλθηκαν στις ΗΠΑ για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+.
Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, ο Κώστας επέστρεψε στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα της 111 ΠΜ (Νέα Αγχίαλος Βόλου), μέχρι να αφιχθούν τα νέα αεροσκάφη στην 115 ΠΜ.
Τον Ιούνιο του 2003 μετατέθηκε στην 340 Μοίρα της 115 ΠΜ, στην αγαπημένη του «Αλεπού» (στο έμβλημα της Μοίρας παριστάνεται μια αλεπού, ενώ το χαρακτηριστικό κλήσης είναι το FOX), όπου απέκτησε επιπλέον εμπειρίες στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, έλαβε μέρος στο σχεδιασμό και την εκτέλεση νυχτερινών επιχειρήσεων, ενώ κατέστη εκπαιδευτής αέρος.
Ο Κώστας, που ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών αντίστοιχα, έφυγε από κοντά μας στις 23 Μαΐου 2006.
Εκείνη την ημέρα ο Ηλιάκης κλήθηκε, μαζί με συνάδελφό του υποσμηναγό, να προβεί στην αναγνώριση σχηματισμού τουρκικών αεροσκαφών που εκτελούσε αποστολή αεροφωτογράφισης αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 στην Κρήτη.
Ο τουρκικός σχηματισμός συνίστατο από ένα RF-4 και 2 συνοδευτικά F-16. Η συνάντηση των δύο σχηματισμών έγινε δυτικά της Καρπάθου.
Στην προσπάθειά του να προσεγγίσει το RF-4, για να καταγράψει σειριακό αριθμό και τύπο ατρακτιδίων, ο Ηλιάκης παρεμποδίστηκε από το ένα εκ των τουρκικών F-16, ο πιλότος του οποίου άρχισε να εκτελεί κλειστούς ελιγμούς σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων μπροστά από το ελληνικό μαχητικό, επιχειρώντας να προκαλέσει ακόμη και την κατάρριψή του.
Δυστυχώς, οι απρόσεκτοι ελιγμοί του τούρκου πιλότου είχαν ως αποτέλεσμα την πρόσκρουση του αεροσκάφους του στο πρόσθιο μέρος του ελληνικού μαχητικού και τον ακαριαίο θάνατο του Ηλιάκη. 
Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, απονεμήθηκε στον αποθανόντα αξιωματικό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας.
Στις 23 Μαΐου 2007 έλαβαν χώρα τα αποκαλυπτήρια μνημείου προς τιμήν του Κώστα Ηλιάκη στην Κάρπαθο. 
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
