Ένας χρόνος συμπληρώνεται από το συστημικό έγκλημα στα Τέμπη, το οποίο έχει σημαδέψει βαθιά την ψυχή και την καρδιά των Ελλήνων. Ένα έγκλημα με πολλούς συνεργούς, ηθικούς και εκτελεστικούς, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, της διοίκησης, της «δικαιοσύνης». Όλοι τους έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν ό,τι μπορούν για την συγκάλυψη του εγκλήματος και την απόδοσή του στην «κακιά στιγμή» και στο «ανθρώπινο λάθος».
Στο τρένο αυτό βρισκόταν, επί της ουσίας, όλη η Ελλάδα, σε μια πορεία στα τυφλά, με διαλυμένες υποδομές, με το πολιτικό σύστημα υπεύθυνο για χρόνιες παθογένειες, ενδιαφερόμενο μόνο για τις «μπίζνες» από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα. Το «πάμε κι όπου βγει» των ιθυνόντων στην πραγματικότητα διαβάζεται όχι ως «κακιά ώρα», αλλά ως «κακιά χώρα».
Μέσα στον έναν χρόνο που πέρασε, χάρη στην συνειδητοποίηση των κακοδαιμονιών στις ράγες ενός συστήματος (μνημονιακού-αποικιακού-μεταπρατικού) κυνικού και χωρίς καμία Εθνική Συνείδηση, και ιδιαίτερα χάρη στην Αξιοπρεπή Στάση των γονέων των αδικοχαμένων θυμάτων της τραγωδίας, τα Τέμπη παραμένουν ένας μεγάλος οδηγός συνειδητοποίησης, συγκίνησης και οργής για την απόπειρα συγκάλυψης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ κίνησε «θεούς και δαίμονες», όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς, για την συγκάλυψη των τόσο και τόσων βρώμικων και ύποπτων πλευρών της υπόθεσης. Τι μετέφερε το εμπορικό τρένο, γιατί μπαζώθηκε όλος ο χώρος, πως κινήθηκε η εξεταστική επιτροπή μέχρι σήμερα. Θεωρεί ότι με το 41% που πήρε στις εκλογές «έδεσε το γλυκό» και πήρε συγχωροχάρτι. Ο αναιδέστατος και θρασύτατος Κώστας Καραμανλής «τζούνιορ» έθεσε ξανά υποψηφιότητα, επανεξελέγη (ντροπή σε όσους τον ψήφισαν), βγάζοντας μάλιστα και «γλώσσα» μέσα στην εξεταστική επιτροπή.
Τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα εφάρμοσαν το «πρωτόκολλο κρίσεων»: Επίσκεψη των αρχηγών στον τόπο της τραγωδίας, δηλώσεις μετρημένες, συζητήσεις στα ΜΜΕ σε ήπιο κλίμα και χωρίς καμία σοβαρή πολιτική πρόταση.
Το έγκλημα στα Τέμπη και ό,τι αυτό συμβολίζει, στέκει πάνω από την πολιτική, όπως αυτή γίνεται από τα κόμματα και τα ΜΜΕ. Στέκει πάνω από όλο το ανθελληνικό και διεφθαρμένο κρατικό σύστημα, που είναι διαποτισμένο με την διάθεση του ξεπλύματος και της συγκάλυψης και όχι της απόδοσης της πραγματικής Δικαιοσύνης. Στέκει ψηλά, θέτοντας το ζήτημα της Ζωής και της Αξιοπρέπειας σε ένα υψηλό και καθαρό επίπεδο, που περιγελά τον δυσώδη και νοσηρό αέρα της πολιτικής ζωής με το ψέμα, τον κυνισμό, την ίντριγκα, τον εγωισμό, την ανθρωποφαγία, την δολοφονία χαρακτήρων, την πλήρη αδιαφορία για το που πάει η Χώρα και η Κοινωνία, η Πατρίδα και ο Λαός.
Τα Τέμπη συνθέτουν την άμεση ανάγκη μιας Πολιτικής, που έχει το Έθνος, την Κοινωνία, τον Άνθρωπο, την Προσφορά, την Αλληλεγγύη, την Υπευθυνότητα, την Συνείδηση, το Νόημα στο επίκεντρο. Μια άμεσα αναγκαία Πολιτική που να τολμήσει να απαντήσει στα μείζονα ζητήματα, με προϋπόθεση να καθαρίσει (μεταφορικά και κυριολεκτικά) την κόπρο του Αυγείου. Ο Ηρακλής τότε, ένωσε τρία ποτάμια για να καθαρίσουν οι στάβλοι από τις κοπριές. Εμείς σήμερα πρέπει να συνθέσουμε, να φτιάξουμε τις κοίτες και μαζί τα ορμητικά νερά που θα καθαρίσουν τον Τόπο. Ακόμα κι αν χρειαστεί να ξεκινήσουμε από τα ρυάκια, τις πηγές, τις βρύσες.
Το παρακάτω απόσπασμα από το ανυπέρβλητο ποίημα του Κωστή Παλαμά «Ο Γκρεμιστής» ας αποτελέσει τον οδηγό μας: «Ακούστε. Εγώ είμαι ο Γκρεμιστής γιατί είμαι Εγώ κι ο Κτίστης, ο Διαλεκτός της Άρνησης κι ο Ακριβογιός της Πίστης. Και θέλει και το Γκρέμισμα Νου και Καρδιά και Χέρι».
Γιώργος Μάστορας
