Οι προγραμματικές δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή περιέγραψαν ένα σχέδιο για την Ελλάδα, στο οποίο προσέδωσε στρατηγικό χαρακτήρα. Μάλιστα, το ονόμασε «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό», που φιλοδοξεί να «αντιμετωπίσει πολλές παθογένειες σε πολλά μέτωπα, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να κινούμαστε με μεγάλη ταχύτητα, με την ταχύτητα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις, οι οποίες έρχονται από το μέλλον».
Αυτός ο εκσυγχρονισμός έρχεται, σύμφωνα με τον ίδιο, ως συνέχεια τριών προηγούμενων μεγάλων εκσυγχρονισμών «που έβαλαν την Ελλάδα σε σύγχρονη ευρωπαϊκή τροχιά» (ο αστικός εκσυγχρονισμός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο ανορθωτικός εκσυγχρονισμός των δεκαετιών 1950-60, και ο πολιτικός εκσυγχρονισμός της Μεταπολίτευσης, αρχικά με Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην συνέχεια με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την κορύφωσή του με τον Κώστα Σημίτη).
Ο Μητσοτάκης είπε ακόμη ότι ο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός» στηρίζεται σε πέντε πυλώνες: «Την παραγωγική Ελλάδα, την κοινωνική Ελλάδα, την ψηφιακή και “πράσινη” Ελλάδα, την δίκαιη Ελλάδα και, ασφαλώς, την ισχυρή Ελλάδα», για να συνοψίσει πως «αυτές οι πέντε Ελλάδες συγκροτούν την Ελλάδα την οποία θέλουμε».
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή εδώ, καθώς δεν πρόκειται για έκθεση ιδεών, παρά τις υπερβολές και τα καλολογικά στοιχεία που συνοδεύουν το σχέδιο αυτό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ενεργό, ήδη υλοποιήσιμο, από καιρό σχεδιασμό, για την παραπέρα αναβάπτισή του μετά τις εκλογές, μέσα στο νέο τοπίο που ξανοίγεται ειδικά για την πολιτική έκφραση των ελίτ στην Χώρα μας: Από την ΝΔ, το ολοκληρωτικά Μητσοτακικό Μαξίμου και την πιο προωθημένη σύμφυση προσωπικού, το οποίο προέρχεται από τον σημιτισμό και νεοδημοκρατικά στελέχη που έχουν διαπρέψει στην εφαρμογή του εθνομηδενιστικού κοσμοπολιτισμού, του νεοφιλελευθερισμού, του ατλαντισμού, της πλήρους ευθυγράμμισης της Χώρας στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον.
Δηλαδή, ένα πολιτικό προσωπικό που, αφού πέρασε τις τρικυμίες των αντιμνημονιακών αγώνων, τώρα νιώθει αρκετά ισχυρό για μια πιο επιθετική, πιο αποφασιστική εφαρμογή ενός προγράμματος ενίσχυσης των ελίτ, των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, των ιδιωτικοποιήσεων, της αρπαγής του δημόσιου πλούτου, του κλεισίματος κρίσιμων Εθνικών ζητημάτων με ΝΑΤΟϊκές εντολές - συνταγές («συνεκμετάλλευση» Αιγαίου, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, Χάγη, πλήρης απεμπόληση της Κύπρου κ.λπ.).
Με άλλα λόγια, πάνω στο ειδικό καθεστώς που συγκρότησαν τα εθνοκτόνα μνημόνια δημιουργείται ένας οδικός χάρτης, με προαπαιτούμενα, με νομοθετικές ρυθμίσεις, με συνταγματικές αναθεωρήσεις κ.λπ., που θα ανοίγουν πιο διάπλατα τον δρόμο μιας ασύδοτης, ανεξέλεγκτης, υπερκερδοφόρας «επιχείρησης». Αυτή η «επιχείρηση» θα οδηγήσει την Χώρα σε μια άλλη βαθμίδα και θα διασφαλίσει μια εγχώρια ολιγαρχία, αλλά και σε στενή διασύνδεση και σε ρόλο «αντιπροσωπείας» μεγάλων πολυεθνικών θηρίων, που νοιάζονται μόνο για «αρπακτές» και υπερκέρδη.
Όσες «πινελιές» ευαισθησίας για την Χώρα και την Κοινωνία κι αν βάζει ο Μητσοτάκης στις εξαγγελίες του, δεν μπορεί να κρύψει τον πραγματικό - βασικό πυρήνα του σχεδιασμού του. Δεν πρόκειται για «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό», αλλά για ένα επιθετικό σχέδιο υπαγωγής όλης της Χώρας, όλου του δημόσιου πλούτου, της Εθνικής Κυριαρχίας, των Λαϊκών Δικαιωμάτων και Κατακτήσεων, στον βωμό των «μπίζνες», του υπερκέρδους, της ασυδοσίας ολιγαρχικών ομίλων και συμφερόντων, της ευθείας εξυπηρέτησής τους από το κράτος και τους θεσμούς του. Είναι στην ουσία ένα σχέδιο εκσυγχρονισμού του μεταπρατισμού μέσα στο νέο γεωπολιτικό ορίζοντα, μέσα στις νέες συνθήκες του ψηφιακού καπιταλισμού, μέσα στους αναδασμούς που γίνονται στην ευρύτερη περιοχή, σε μια πιο στενή συστράτευση της Ελλάδος με τον αμερικανονατοϊκό παράγοντα και τις ανάγκες του πολέμου στην Ουκρανία ενάντια στην Ρωσία.
Πράγματι, οι «πέντε Ελλάδες» του Μητσοτάκη συνδέονται άρρηκτα με τον συγκεκριμένο σχεδιασμό. Σε πολλές αποστροφές του έκανε λόγο για όλα αυτά: Με κύριο εργαλείο το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας θα μοιραστούν τα λεφτά στους επιχειρηματικούς κύκλους, θα υπάρξει ακόμα μια μεγαλύτερη πρόσδεση στο ΝΑΤΟ και τις ανάγκες του πολέμου (ίσως η ΕΑΒ να πάρει παραγγελίες για παραγωγή οπλισμού για την Ουκρανία, θα παραχωρηθούν λιμάνια στις ΗΠΑ κ.ο.κ.), καθώς και πλήρη συμμόρφωση με απαιτήσεις κλεισίματος συμφωνιών («διάλογος» με Τουρκία, Χάγη, Βαλκάνια κ.λπ.). Έτσι, η Ελλάδα θα γίνει αυτό που έχει αναγγείλει πριν τον Μητσοτάκη ο πρέσβης των ΗΠΑ Τσούνης: «Κόμβος εμπορίου, logistics, ενέργειας, αλλά και κόμβος του ΝΑΤΟ»…
Αυτό που δίνει «φόρα» στον Μητσοτάκη είναι η αλαζονεία του. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη Ελλάδα, που κακώς νομίζουν ότι με επιδόματα, e-pass, μικρουποσχέσεις και ψέματα, είτε θα την αντικαταστήσουν εντελώς αόρατη, περίπου ανύπαρκτη στον κόσμο της εικόνας, της προπαγάνδας και των ΜΜΕ, είτε με αντιλήψεις «συμπερίληψης» θα προσπαθήσουν να την αποκοιμίσουν, να την διαλύσουν, να την ναρκώσουν.
Αυτή η άλλη Ελλάδα, η πραγματική Ελλάδα, αυτή που δεν χωρά και δεν υπηρετείται από τον «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό» του κοσμοπολίτικου νεοφιλελευθερισμού του Μητσοτάκη, που αντιμετωπίζει ένα πολυδιάστατο υπαρξιακό πρόβλημα, έχει έναν μόνο δρόμο: Αυτόν της Αντίστασης -Συμμετοχής και όχι της υποταγής - προσαρμογής, αυτόν της διάνοιξης ενός σχεδίου Εθνικής Κυριαρχίας με ενεργοποιημένους όλους τους Συνειδητοποιημένους Έλληνες, για την Πατρίδα και τον Λαό!
Γιώργος Μάστορας
