Ας κάνουμε μια φανταστική υπόθεση εργασίας για ένα συνολικό συστημικό ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Τις θέσεις του πρέπει να καλύψουν πρόσωπα με δυνατό συμβολισμό, που να αντιπροσωπεύουν ισχυρές «αξίες» και να αντανακλούν τα βαθύτερα συμφέροντα του συστήματος (και όχι της Πατρίδας και του Λαού, αυτά είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα). Πρόσωπα, λοιπόν, του βαθέος συστήματος, πρόσωπα που να «λένε» και να εκφράζουν πολύ περισσότερα πράγματα από τους απλούς εκτελεστικούς βραχίονες του συστήματος, δηλαδή τα κόμματα, τα οποία έχουν υποβαθμιστεί και ούτε πραγματική πολιτική παράγουν, ούτε διαχέουν αξίες, οράματα, νοήματα. Όπως λένε, αυτά ανήκουν στην σφαίρα των «μεγάλων αφηγήσεων» που… πλανεύουν και ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, στην ψηφιακή εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης, του νεοφιλελευθερισμού, της αποδόμησης, πρέπει να καταργηθεί κάθε ηθικό όριο, κάθε βαθύτερη υπόσταση Ανθρώπων και Κοινωνιών, Λαών και Εθνών, ώστε να προχωρήσει πιο απρόσκοπτα ο ισοπεδωτικός οδοστρωτήρας του εθνομηδενισμού, του κοσμοπολιτισμού και του καπιταλισμού, όπως τον θέλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το ΔΝΤ, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το ίδρυμα Σόρος.
Μπορούμε, λοιπόν, να υποθέσουμε τα δύο πρώτα «δυνατά ονόματα» του συστημικού ψηφοδελτίου Επικρατείας: Πρώτος (και… χειρότερος) ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπλίνκεν, ο οποίος πριν από λίγο καιρό πέρασε μια βόλτα από εδώ και έδωσε σαφείς οδηγίες σε Μητσοτάκη και Τσίπρα, τις οποίες και τηρούν απαρέγκλιτα. Δεύτερο ισχυρό όνομα στο υποθετικό αυτό ψηφοδέλτιο ο Στουρνάρας, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κυρίως όμως υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην οποία και λογοδοτεί. Αυτός είναι που αποτελεί τον πυλώνα των ροών και των οικονομικών καταναγκασμών που επιβάλλει το Ταμείο Ανάκαμψης και τα Προαπαιτούμενα. Και είναι αυτός ο εγγυητής της οικονομικής πολιτικής που θα ακολουθήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματιστεί «με τον α’ ή τον β’ τρόπο», σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Τα υπόλοιπα ονόματα που θα συμπλήρωναν αυτό το ψηφοδέλτιο δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε, αλλά να τα υποθέσουμε ως διανοητική άσκηση, ως ένα… διαγώνισμα για όλους όσοι διαβάζουν αυτό το κείμενο. Ίσως κάποιος ακόμα Πρέσβης (πχ. της Γερμανίας) ή κάποιος με ισχυρές διασυνδέσεις με το Ισραήλ να θεωρούταν απαραίτητος. Ο ψηφιακός κόσμος θα χρειάζονταν να έχει και αυτός εκπρόσωπο. Ακόμα, κάποιος ανώτερος λειτουργός της «Δικαιοσύνης» θα είχε και αυτός θέση σε… εκλόγιμη σειρά. Όπως, βεβαίως, και ο μεγαλοϊατρικός κόσμος, που τόσες πολύτιμες υπηρεσίες πρόσφερε στην εγκαθίδρυση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και της (εγκληματικής) διαχείρισης της πανδημίας.
Μένουν ακόμα κάποιοι χώροι που μπορούν να δώσουν «πολυχρωμία» και να συμπληρώσουν το ψηφοδέλτιο: «Διανοούμενους», που από την μία να εκθειάζουν την παγκοσμιοποίηση και την «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου και από την άλλη να κατακεραυνώνουν τον «επάρατο εθνικισμό», αθλητικούς «αστέρες» και φυσικά κάποιους «καλλιτέχνες» παντός καιρού και… γούστων.
Ας μην ξεχνιόμαστε όμως, καθώς το υπάρχον σύστημα δεν είναι απλώς μια «σύγχρονη ευρωπαϊκή δυτική χώρα», μια «αστική δημοκρατία», ένα «φιλελεύθερο καθεστώς», ένα «κράτος που βγήκε από τα μνημόνια» και «πρέπει να πάει μπροστά». Είναι μια Χώρα με ένα σκληρό και στυγνό εθνοκτόνο μνημονιακό ημιαποικιακό καθεστώς, υποθηκευμένη για 99 χρόνια στους «δανειστές», υπόδουλη πλήρως σε ΗΠΑ και ΕΕ, με οικονομικές και πολιτικές ελίτ που υπηρετούν αυτό το καθεστώς και όχι απλώς αδιαφορούν, αλλά μεγεθύνουν ακόμη περισσότερο το υπαρξιακό πρόβλημα του Έθνους μας, το οποίο αντιμετωπίζει και τον πολύ επικίνδυνο γεωπολιτικό αναδασμό υπέρ του τουρκικού επεκτατισμού.
Μια καλύτερη επόμενη ημέρα για την Πατρίδα και τον Λαό, για την Χώρα και την Κοινωνία εξαρτάται από την κατάρρευση αυτού του καθεστώτος. Το κυρίως ζητούμενο είναι ένα εμπεριστατωμένο σχέδιο Εθνικής Κυριαρχίας στηριγμένο σε ένα πραγματικό Εθνικό και Λαϊκό Κίνημα, που θα ωθήσει την Ελλάδα σε μια άλλη θετική τροχιά Ανόρθωσης και Επιβίωσης, όσα εμπόδια κι αν επιχειρήσουν να βάλουν στον δρόμο του όλοι αυτοί που προδίδουν σε καθημερινή βάση το Έθνος των Ελλήνων.
Γιώργος Μάστορας
