Σε ένα διεθνές σύστημα υπό αναμόρφωση, καθώς μετατρέπεται από μονοπολικό σε πολυπολικό, νέοι συσχετισμοί δυνάμεων προκύπτουν. Αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία των πολεμικών συρράξεων των τελευταίων ετών στον πλανήτη, καθώς αναδυόμενες πλανητικές δυνάμεις (Ρωσία-Κίνα-Ινδία) διεκδικούν ολοένα και περισσότερο το μερίδιο ισχύος που τους αναλογεί.
Με την σειρά τους και οι περιφερειακές δυνάμεις προχωρούν σε αναθεώρηση των συμμαχιών τους και εκ νέου ιεράρχηση των σκοπών και των στόχων τους. Το γενικότερο κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί αναδεικνύει σαφώς τον χαρακτήρα, την βούληση και την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει κάθε μέρος. Οι σοβαροί παίκτες ακόμα και μέσα σε αυτό το ασταθές περιβάλλον προσπαθούν να αποκομίσουν γεωπολιτικά οφέλη, και οι ανασφαλείς προσπαθούν να «αρπαχτούν» από ότι βρουν δίνοντας γη και ύδωρ σε όσους θεωρούν συμμάχους.
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν η τουρκία προσπαθεί, ακροβατώντας ανάμεσα στην διεθνή παρανομία και την διεθνή νομιμότητα, στην ισχύ και στο δίκαιο, στην Ανατολή και στην Δύση, να αποκομίσει γεωπολιτικά οφέλη (εις βάρος της Ελλάδας φυσικά). Η δύση μπορεί προ στιγμήν να το ανέχεται και η Ρωσία να το εκμεταλλεύεται αλλά αντιλαμβάνονται και οι δύο τι συμβαίνει και είναι θέμα χρόνου κάποια από τις δύο να αντιδράσει.
Εδώ λοιπόν έρχεται η χώρα μας να δώσει λύση σε αυτήν την δύσκολη εξίσωση, φυσικά αποσκοπώντας σε δικά της οφέλη. Η Ελλάς (με μια σοβαρή κυβέρνηση) θα έπρεπε αντί να σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις, να βγει μπροστά. Θα έπρεπε να προετοιμάζεται για άμεση μονομερή ανακήρυξη της επέκτασης των χωρικών μας μιλίων από τα 6 μίλια στα 12 σε όλη την επικράτεια εφαρμόζοντας την UNCLOS3 του 1982. Μία συνθήκη την οποία έχουν προσυπογράψει παραπάνω από 100 χώρες-μέλη του ΟΗΕ και συνεπώς ενέχει εθιμικού δικαίου για όλους.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μπαίνει στην τελική του φάση, και με την παγκόσμια κοινή γνώμη να είναι υπερευαισθητοποιημένη σε θέματα νομιμότητας και διεθνούς δικαίου, η τουρκία θα είναι πολύ προσεκτική πριν ξεκινήσει πόλεμο επειδή μια κυρίαρχη χώρα άσκησε ένα μονομερώς ασκούμενο κυριαρχικό δικαίωμά της, με την δαμόκλειο σπάθη των εξοντωτικών οικονομικών κυρώσεων να κρέμεται πάνω από την ήδη προβληματική οικονομία της.
Πώς αλήθεια θα αντιδράσουν όλοι αυτοί οι οποίοι έσπευσαν να επιβάλλουν ανάλογες κυρώσεις στην Ρωσία για μια καταφανή ομολογουμένως παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου; Πώς θα αντιδράσει η ΕΕ σε περίπτωση που αυτήν την στιγμή ένα κυρίαρχο κράτος-μέλος της δεχτεί παράνομη επίθεση από ένα τρίτο κράτος;
Οι δυτικοί σύμμαχοι εν τη αύτει περιπτώσει δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να λάβουν σκληρά οικονομικά μέτρα και από το να στείλουν στρατό και όπλα στην Ελλάδα, διότι σε διαφορετική περίπτωση οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες θα χρειαστεί να λογοδοτήσουν για τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» ενώ την ίδια στιγμή οι δυτικές κοινωνίες θα βιώνουν τον αντίκτυπο των μέτρων που οι ίδιες επέβαλλαν στην Ρωσία.
Παράλληλα Ρωσία και ΗΠΑ εκτιμάται πως θα δουν με καλό μάτι μία τέτοια κίνηση καθώς σε κανέναν από τους δύο δεν αρέσει να βλέπει την τουρκία απόλυτο κυρίαρχο των στενών του Βοσπόρου, και κατά της ανατολικής Μεσογείου. Επίσης ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί στο πεδίο η ισχύς της Ελληνογαλλικής συμφωνίας. Κοντολογίς ακόμα και στην περίπτωση που οι ισχυροί της δύσης δουν απρόθυμα αυτήν την κίνηση, θα είναι λίγο πολύ «αναγκασμένοι» να την στηρίξουν.
Η επέκταση των χωρικών μιλίων από τα 6 μίλια στα 12 αποτελεί πάγια επιδίωξη της χώρας μας, και ύψιστη προτεραιότητα του εθνικιστικού κινήματος όταν αναλάβει τις τύχες της. Τα οφέλη θα είναι πολλαπλά καθώς η χώρα μας από ουραγός και ακόλουθος των εξελίξεων θα αναδειχθεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων, και βασικό παίχτη στην νευραλγική περιοχή του αρχιπελάγους και κατ' επέκταση της ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα θα περιορίσει την γεωστρατηγική αναβάθμιση της τουρκίας και θα ψαλιδίσει τα όποια οφέλη αυτή αποκομίζει από την ανάφλεξη στο μέτωπο της Ουκρανίας.
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ λοιπόν να βγούμε μπροστά, με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, απόλυτα ικανές να εγγυηθούν την ασφάλεια και την σταθερότητα στην περιοχή. Φτάνει πια με το φοβικό σύνδρομο, και την πολιτική κατευνασμού που ακολουθούμε. Ήρθε η ώρα να γίνουμε ρυθμιστές των εξελίξεων, οι συνθήκες το ευνοούν και «οι καιροί ου μενετοί».
